Mijn hart huilt en lacht tegelijkertijd.
Het is maar net hoe ik er tegenaan kijk. Van waar ik kijk. Vanuit welke golflengte binnen mijn bewustzijn.
Als ik kijk, niet naar het collectieve veld, maar puur vanuit mezelf.
Dit moment, waarin we zijn beland op aarde.
De buitenwereld spiegelt echter feilloos ook dat wat in mij, in ieder, nog in het onbewuste leeft. En wat gezien, geheeld, omarmt wenst te worden.
Des te meer je daar bewust of bewust voor bent weg gelopen, de kop in het zand hebt gestoken of bent gevlucht. Des te harder zal de klap nu zijn, de confrontatie met een realiteit die niemand voor mogelijkheid had gehouden.
Een ziel in scheuring
De diepe dalen die ik al in dit leven bemeesterd heb, waren vaak ook gericht op welke polariteit dan ook bemeesteren. In o.a. de groeiprocessen met mijn Tweelingstraal ben ik door de diepste hellevuren en hoogste hemelen heen gereisd. Uiterst uitdagend, op z’n zachtst gezegd. Met ervaringen van de diepste Eenheid, alsook de meest pijnlijke en verscheurende afgescheidenheid. Totdat het ergens na vele jaren een balans vond…. en rustig werd. Diep van binnen. Overstegen, in elk geval die lagen van persoonlijke afgescheidenheid en zielspijn die daar nog aan kleefde.
Dat gebeurde uiteraard niet vanzelf. Daardoor diende ik al mijn innerlijke demonen en engelen te leren kennen, aan te kijken en te omarmen. Een weg van keihard werken en heel veel tranen maar ook ultieme geluksmomenten. Hoe klein die geluksmomenten en eenheidservaringen dan ook, hielp dat om ergens de balans te vinden, om mijn Zelf op veel diepere/hogere lagen van bewustzijn te leren kennen en lief te hebben.
Een wereld in scheuring
En daar sta je dan, enkele jaren later inmiddels, in een wereld waarin een soortgelijke diep pijnlijke scheuring zichtbaar wordt gemaakt. Be-licht door dat wat mondiaal gecreëerd is, vanuit welke hoek dan ook. Iedere ziel op aarde heeft hier iets mee van doen. Of je nu mede creator bent van dat wat zich ontvouwd in de wereld. Of er door dient te ontwaken, ervan dient te leren of te groeien. Of wat dan ook.
En ik herken die immens diepe polarisatie. Nu niet intern, maar extern, in de wereld om me heen. Diepe angst, manipulaties, verdriet, gemis, eenzaamheid, mensen die van gekkigheid niet weten wat te doen. Gaan projecteren, afreageren, schuld buiten zich leggen. Niet het eigen innerlijk en eigen aandeel in de reflectie van de buitenwereld herkennen.
Ergens vergelijkbaar en toch ook weer anders..
Het raakt me maar matig merk ik, misschien omdat ik de bespiegelingen ken, doorzie en in mijn innerlijk de schifting inmiddels kan maken: wat is van mij en wat niet? Wat is een spiegeling die mij nog iets wil leren over mezelf? En dan neem ik de verantwoordelijkheid voor mijn aandeel, mijn proces.
Misschien dat ik daarom tot nu toe zonder echte kleerscheuren door dit mondiale proces heen wandel, in mijn eigen bubbel. In mijn rechte lijn met Bron, mijn midden, balans dus. Gewoon voortgaand met ‘mijn eigen ding’. Misschien hebben al die voorgaande diepe dalen mij al zoveel geleerd om in het oog van de orkaan te blijven staan en de verbinding met Zelf en Bron niet langer te verliezen.
Oneindige mogelijkheden
En toch… ook ik merk natuurlijk wel iets van die polarisatie. Ik ervaar eigenlijk sinds deze wereld zo veranderde in maart 2020 vooral enorme mogelijkheden. De creatiekracht, creativiteit, scheppingskracht en inspiratie vloeit rijkelijker dan ooit. In afstemmingen zijn grotere hoogten dan ooit bereikbaar terwijl de gronding en aanwezig zijn in mens-zijn dieper is dan ooit.
Ik merk al maanden excitement over de tijd waar we in zijn beland en doorheen bewegen. De oneindige mogelijkheden die vrij (gaan) komen in bewustzijn. En dat maakt mijn hart aan het zingen, zeer geregeld.
Beperking
En tegelijkertijd… is daar op andere momenten ook die andere kant die zichtbaar en voelbaar is. De absurditeit van de massahypnose, de immense angst die gegenereerd is. Die natuurlijk in ieder mens allang aanwezig was. Maar die nu massaal gevoed wordt, bespeeld wordt. En daarmee naar voren getrokken wordt. Aan het licht komt. Alles wat lang verdrukt is geweest, wil echt beleeft en gevoeld worden.
De absurditeit en onnadenkendheid van maatregelen die op niets anders gebaseerd zijn dan macht uitoefenen. De enorme beperkingen die daarmee opgelegd worden, waar ieder op een eigen manier last van heeft. De onvrijheid om te reizen, om je mening te hebben, om tegengeluid te geven of te mogen Zijn wie je Bent, zolang je niet meewandelt in een uitgestippeld pad door overheden.
Mensen die hun levenswerk verliezen. Geliefden alleen moeten laten of sterven. Onzekerheden over toekomst, de kinderen, plannen van slavernij en noem maar op.
En dat maakt mijn hart aan het huilen, zo nu en dan.
Het maakt me op die momenten ook bezorgd. Ik heb niet die angst merk ik, die velen hebben. Maar het maakt me zacht gezegd bezorgd. Om de toekomst van mijn kind, om waar het naartoe gaat, om welke truckjes nog meer uit de kast van schaduw en macht getrokken gaan worden. Hoe lang het nog duurt.
Dan is er twijfel, zorg, mee-leven met mensen om me heen die zoveel verdriet doorleven. Of ik ze nu ken of niet. Dan is er verbazing over de enorme klakkeloosheid waarmee mensen alles voor zoete koek slikken zonder zelf nog (kritisch) na te denken. De prik-gekte die nu losbarst. Mensen die vrijwillig (nu nog?) zich lenen om proefkonijn te zijn. Omdat ze heilig geloven in of zo gemanipuleerd zijn in de ‘wij doen het samen’-ideologie van het gewonde groepsbewustzijn.
En ja, ook zijn er dan momenten waarop ik me afvraag of ik nu degene ben die de kop in het zand steekt en in ontkenning ben.
Waar resoneer je op en waar kies jij voor?
En dan realiseer ik me weer, dat het alles te maken heeft met ‘waar ik zit’, op welke golflengte in mijn bewustzijn. Zit ik in mijn hoofd, mijn mens-zijn en daarbij behorend gevoel en meevoelen. Waarbij menselijke zorgen, onzekerheden en overleef strategieën een rol spelen.
Of zit ik in mijn midden, waarbij de lijn met Bron de rode draad is. Waar inkijkjes vanuit een hoger bewustzijn op een grootser plan geregeld zichtbaar en voelbaar zijn. Dan zit ik in lijn met waarom ik hier ben, waarom mijn weg gelopen is zoals het gelopen is. Waarop ik voorbereid ben. Waarom ik nu hier ben, waar ik Ben. En wat mijn rol in deze wereld van gekkigheid is. O.a. blijven staan en helpen bewustzijn te versterken, bekrachtigen en ontwaken.
Polarisatie
Ook dit is nog een stukje polarisatie, ook in mij. Het zit op zovele lagen in ieder ingebakken. Telkens graven we een dieper gelegen laag uit om te ontdekken wat daarin aanwezig is.
Het verschil is echter dat ik sneller dan ooit weer naar mijn midden kan schuiven. Om vrij van emoties of zorgen, vanuit een neutraler perspectief waar te nemen wat is. Het verschil is dat ik ervaar dat ik een keuze heb waarop ik afgestemd bent. Dat ik niet klakkeloos alles hoef te slikken van wat er zich op mijn pad manifesteert of binnen mezelf. Dat ik kan kiezen of ik verzuip in angst, gedachten, emoties of de wereld ellende. Ik kan kiezen voor neutraliteit en daar naartoe bewegen binnen mezelf. Zelf al weet ik ook niet altijd bij voorbaat hoe.
Maar het start met bewustzijn dat je een keuze hebt wat jij wenst te creëren, ervaren en het start met het bewust verleggen van je focus naar wat jij wenst. Dan ontvouwt zich stap voor stap het pad daar naartoe.
En dan is er mededogen, vertrouwen, hoop en een groter plaatje wat telkens voelbaar wordt. Dan verdwijnen bezorgdheid en andere menselijke interpretaties die gebaseerd zijn op oude wonden en onbewuste lagen.
Dus de keuze is aan mij: waarop wil ik afgestemd zijn?
Als ik merk dat ik neig om mee gesleurd te worden in de 3d realiteit, die voor velen de enige realiteit is, kan ik mezelf tot de orde roepen en er weer ‘afstand’ van nemen, terwijl ik nog steeds aanwezig ben op aarde en in 3D. Maar niet langer mee resonerend op de collectieve angstgolven van het mondiale proces. Dan kan ik er uit filteren wat me raakt, wat me bezorgd maakt, verdriet doet en wat de spiegeling van mijn innerlijk daarover te vertellen heeft. Wat mijn proces of innerlijk werk daarin nog is.
Groeien met vallen en opstaan
Natuurlijk is dat soms nog stoeien, met vallen en opstaan. En soms trap je er weer even in en trekken bezorgdheid of triggers je even uit je midden en sleuren je mee in de beperkte 3d beleving. Die momenteel vol onmogelijkheden en onvrijheid is.
Maar de uitnodiging is telkens weer terugkeren, naar het midden, waar meer rust, geduld, vertrouwen in het Goddelijk Plan aanwezig zijn.
Is dat dan een passief achterover leunen? Nee zeker niet. Het is een ontspannen alert zijn. Soms in de actie, soms hard werken. Soms juist op de rem gaan staan en meebewegen. Of juist alleen maar Zijn, vanuit bewustzijn. Elk moment vraagt wat anders. En alleen als je afgestemd bent op je hart, Zelf, rechte lijn en Bron is dat te ervaren. Wat er nodig is in welk moment.
Iedereen heeft deze potentie
Waarom vertel ik dit? Omdat ik Weet en voel dat ieder deze potentie in zich heeft. Dat deze tijd hiertoe uitnodigt, om dit binnen je Zelf te gaan ervaren, ontdekken en bemeesteren.
Het is een sneltrein naar bewustwording, naar vrij komen van het groepsbewustzijn, de beperkende collectieve emotionele programmeringen, de karmische lasten van Atlantis, Lemurië en de Galactische Oorlogen. Het zijn die vallen in bewustzijn die wederom in de herhaling een uitvoering vinden, op aarde. (Zie mijn boek Belichaamd bewustzijn voor meer achtergrond).
Het gaat om de strijd naar het goud. Jouw goud. Of met andere woorden: jouw Godsbewustzijn. Laat je je dat afnemen? Of claim je dat terug?
Ik heb mijn weg gelopen tot op dit punt, waarin we in die ‘eindstrijd’ beland zijn. Maar jij de jouwe. En ieder zal op een eigen passende wijze voorbereid daarop zijn. Met of zonder bewustwordingsproces.
Sommigen dienden daarvoor al te ontwaken in bewustzijn om de weg te plaveien of om in dit moment de wegwijzers te kunnen zijn. Anderen doen dat nu. Sommigen zullen in deze tijd nog steeds blijven slapen. Het is allemaal deel van het geheel. Ieder bewandeld daarin een eigen evolutiepad.
Ieder is daar waar hij/zij dient te zijn om vanuit dat oogpunt en (on)bewustzijn deze tijd mee te maken. Vertrouw er maar op dat je alle gereedschappen al in huis hebt die je nu nodig hebt om door deze tijd heen te komen. Maar ook daarmee de ingangen kunt vinden om nieuwe tools te ontdekken, eigen te maken en te bemeesteren.
Want zoals gezegd, de mogelijkheden zijn eindeloos in deze tijd. En de groei van ieder wezen op aarde beweegt in sneltreinvaart mee met de verhogingen van trilling.
Innerlijk proces
❥ Hoe diep jij de polarisatie nog ervaart, wat het met je doet, hoe diep het je raakt of laat verzuipen in angst. Het heeft alles te maken met je innerlijke engelen en demonen, die allemaal gezien, gekend, erkent en her-innert willen worden. Pas dan kunnen ze los komen en kun jij weer dieper je midden innemen.
Des te meer mensen in hun kracht, midden, verantwoordelijkheid voor het eigen proces gaan staan. Des te meer scheppen we gezamenlijk een andere buiten wereld. Het begint allereerst in je Zelf, in herstel met de Goddelijke Bron.
Oertrauma van afgescheidenheid van de Bron
Ik herinner me zo intens, de scheuring met mijn Tweelingstraal. Die zovele malen zo diep ervaren is. Een diepte van pijn die niet in woorden te beschrijven is. Die niet te begrijpen of in te voelen is, als je het niet zelf ervaren hebt. In feite is dat de spiegeling van het oertrauma van afgescheidenheid met Bron. Een pijn die iedere ziel kent, maar die veelal diep is weggestopt.
Een pijn die puur persoonlijk is, want het ging en gaat niet om die ander. Het ging om mijn wezen, mijn Zijn, mijn pijn. De ander was slechts een spiegel om het bewust te worden, om ermee geconfronteerd te worden, tot in de diepste krochten van mijn onbewuste lagen. Om die te doorleven, doorzien en omarmen, te aanvaarden en lief te hebben. Pas dan kon de heling plaatsvinden en de ongekende Eenheidsstromen weer door mijn wezen stromen.
Ik kan niet anders dan ergens een vergelijk trekken. Toen meerdere jaren donkere nachten van de ziel doorlopen in mijn proces, persoonlijk. Nu gaan we door soortgelijk (en toch ook anders) heen, collectief. Waarbij het evengoed gaat om het aankijken van alle scheve verbindingen, afgescheidenheid, oertrauma’s van het loskoppelen van Bron en daaruit voortkomend onbewustzijn wat gecreëerd is. Waarbij het gaat om je eigen kracht te hervinden en her-inneren. Uit de slachtofferrollen, pijn en verleden te stappen. In je kracht en in het nu.
Waarbij de overeenkomst is: waar kies jij (bewust) voor om op resoneren….voor angst of Liefde?
© Willemien Timmer
apofyliet.nl
