We verlangen allemaal naar het Licht. We verlangen misschien nog wel meer naar het Licht in onszelf.
De meeste mensen die nu op Aarde zijn geïncarneerd om als Lichtdrager een rol te vervullen bij het Grote Ontwaken, hebben moeite om dit Licht volledig te laten indalen in hun fysieke lichaam.
De bovenste chakra’s willen wel, en dat is fijn, want daardoor kan er nu al veel hogere kennis verspreid worden die bijdraagt aan onze bewustzijnsgroei. Maar de mate waarin onze onderste chakra’s ook het Licht kunnen gaan dragen hangt af van hoe we zelf op Aarde geland zijn.
Als oude zielen hebben velen van ons voor dit leven besloten om hun diepste traumalagen te laten aantrillen in dit leven, zodat we ons bewust konden worden van waar er in onszelf nog heling nodig is. We hebben al voor onze geboorte besloten om op Aarde ‘aan het werk gezet te worden’.
Hoe gek het ook mag klinken; de meeste van ons hebben bij het incarneren bewust niet voor een zachte landing gekozen
Bij velen ontbrak er voor of na de geboorte al liefde, veiligheid, stilte, koestering, bewustzijn over wat wij als hooggevoelige zielen nodig hadden, een warme schoot van de Moeder en een beschermende aanwezigheid van de Vader.
Er zijn dus weinigen van ons bij ‘de perfecte ouders’ ingedaald, als je het vanuit de persoonlijkheid bekijkt.
Vanuit de ziel bekeken werden echter precies die thema’s aangeraakt waar we in dit leven mee geconfronteerd wilden worden, zodat we er mee aan het werk konden gaan.
Nou; dat hebben we gedaan, en hoe! Er zijn al heel veel blokkades opgeruimd, we zijn diep gelouterd en hebben ruimte gemaakt voor nieuwe waarheden over onszelf.
Nu het zo ver is dat de frequentie van de Aarde gestegen is, en we daarmee nóg hogere delen van onszelf kunnen gaan belichamen, blijkt dat er toch nog restanten in onze onderste chakra's zitten die 'nee' zeggen vanuit een te laag zelfbeeld.
Het Licht wat nu naar ons toe komt is enorm krachtig. Iedereen kent wel de zogenoemde ascensie-verschijnselen; ons lichaam werkt nog steeds hard om zich te kunnen aanpassen aan de meer kristallen velden die we nu kunnen gaan incorporeren. Dat wat we bij de geboorte achter hebben gelaten, of kwijt zijn geraakt, komt alsnog bij ons terug, hoe dan ook.
Maar we wiebelen, we twijfelen over onszelf, we voelen ons nog niet helemaal zeker genoeg of we ‘het wel gaan redden’, of de Nieuwe Aarde wel echt door ons heen geboren zal kunnen worden. Er zijn pittige tegenkrachten vanuit het duister die onze basisonveiligheid opnieuw aantrillen. Dáár, in onze onderste chakra’s schuilt nog altijd een miskenning over wie we ten diepste zijn. Vanuit de gekwetste vrouwelijke en mannelijke kanten onderschatten we de grootsheid van de alles overwinnende en helende Liefdeskrachten. Juist in die leemtes, waar van alles ontbrak, kon het thema miskenning zich verankeren.
Bij velen van ons ontbrak het in de vroege jeugdjaren aan een meest essentiële spiegeling van onze ziel...
We kregen niet de juiste spirituele voeding, ons Licht werd niet herkend en we ontwikkelden overlevingsmechanismen om toch in ons lichaam op Aarde te kunnen blijven. We moesten wel dimmers op onze chakra’s zetten, maar daardoor konden we ons eigen lichaam niet volledig gaan bewonen. Juist dáár waar ons Licht gedimd is komen de miskenningen, kleineringen, vernederingen, ontkrachtingen en onze ontkende Goddelijkheid tevoorschijn.
Daarom zullen we het Licht eens goed laten schijnen op wat we nog nodig hebben om dit keer volledig op Aarde te kunnen komen. Met al ons Licht, met al onze goddelijke vermogens, met al onze sensitiviteit wensen we ons eigen lichaam volledig te gaan bewonen. Deze keer zullen we zelf in staat zijn om een zachte landing te bieden aan de Goddelijkheid in onszelf, hier op Aarde.
Mieke Vulink
www.miekevulink.nl
