Leven en laten leven
17 juli 2020 / Door Lilian Ferru
Genezen is gezondheid zien
Lieve Jij,
Hoe is het met je in deze, nog altijd, vreemde tijd? Het lijkt alsof het leven weer enigszins normaal is, toch zie ik nog steeds mensen met mondkapjes. Hoe apart als iemand alleen in de auto, met zo’n ding op achter het stuur zit. Of fietsers in de buitenlucht, die zwetend de heuvels optrappen met bedekte gezichten. Nog zo iets: waar je ook komt staat een fles met desinfectie spul. Zowel mondkapjes als desinfectie blijken onbewezen flauwekul te zijn. Het zal je niet behoeden voor wat dan ook. Daarnaast: wat je normaal uitademt, slaat nu naar binnen. Of je handen worden rood en kapot van steeds maar inwrijven, alsof dát zo gezond is.
Ik herinner mij het verhaal van een arts, die, voordat hij van de ene naar de andere patiënt liep, eerst even vijf minuten buiten ging staan. Dat was zijn manier om niets over te dragen. Dat was tien jaar geleden, maar het roept wel de vraag op waar we tegenwoordig mee bezig zijn. Vorige weekend genoot ik met vrienden van het heerlijkste zomerweer op een terras. Bij de ingang stond weer zo’n fles. Ik verbaasde me dat bijna iedereen er klakkeloos gebruik van maakte, alsof men zichzelf als een besmettingsgevaar ziet. Wat denk je dan? Wat zend je uit? En wanneer houdt het een keer op?
‘Wanneer een broeder zich krankzinnig gedraagt, kun je hem alleen genezen door zijn innerlijke gezondheid te zien’, zegt Een Cursus in Wonderen. Dat is tegenwoordig nogal een uitdaging. Het betekent dat het innerlijk oog voorbij de uiterlijke vorm in alles heiligheid ziet. Mijn grote voorbeeld daarbij is Paul, die met zijn stralende aanwezigheid aan alle onzin voorbij kijkt. Voor hem telt alleen maar de Bron, het goddelijke in elk mens. Hij kijkt met geestelijke blik. Dat is een wonderbaarlijke macht, het is de erkenning dat het licht in iedereen schijnt.Ik herinner mij het verhaal van een arts, die, voordat hij van de ene naar de andere patiënt liep, eerst even vijf minuten buiten ging staan. Dat was zijn manier om niets over te dragen. Dat was tien jaar geleden, maar het roept wel de vraag op waar we tegenwoordig mee bezig zijn. Vorige weekend genoot ik met vrienden van het heerlijkste zomerweer op een terras. Bij de ingang stond weer zo’n fles. Ik verbaasde me dat bijna iedereen er klakkeloos gebruik van maakte, alsof men zichzelf als een besmettingsgevaar ziet. Wat denk je dan? Wat zend je uit? En wanneer houdt het een keer op?
Is dat werkelijk zo? Ja, ook ik maak het steeds vaker mee. Dan zijn er spontane ervaringen waarin even alles verdwijnt en alleen het licht overblijft. Het wordt steeds sterker. Het is iets dat me met grote vreugde vervult. Ondertussen weet ik ook dat alleen mijn eigen gedachten me pijn kunnen doen. Als ik oordeel, sla ik alleen maar mezelf op de kop. Ik hoef maar naar Paul te kijken om te weten dat neutraliteit innerlijke vrede is.
Maar hoe krijgen we angst dan onder controle? Ik ken mensen die zichzelf eindeloos vrijwillig in quarantaine hebben geplaatst. Goede vrienden, die wekelijks op bezoek kwamen, laten zich tot op de dag van vandaag niet zien, omdat ze bang zijn. Een iemand kwam ik vorige week tegen. Hij hield wel minstens twee meter afstand en had zo zijn eigen ideeën over het gevaar dat op ons loert. Wat was hij anders. Voorheen zo joviaal, nu kon er geen glimlachje vanaf. Ik herkende hem bijna niet meer. ‘Wat ben ik blij dat je niet meer komt’, dacht ik in een opwelling. ‘Ik wil geen angst in mijn huis’. Later kwam ik tot een andere conclusie. De schaduw van angst verdwijnt alleen maar door meesterschap in liefde. Mijn meesterschap op dat moment, welteverstaan. Ik ben één met de Bron en ‘de ander’ is dat ook. Als hij het niet van zichzelf ziet, laat ík het dan voor hem zien.
Dan zit er niets anders op dan de situatie te zegenen. Alweer? Ja, alweer. Telkens opnieuw, want er zijn geen loze gedachten. Alles wat we denken produceert vorm op een of ander niveau. Onze gedachten kunnen letterlijk bergen verzetten. De vermogens die wij nu bezitten, zijn slechts een schaduw van onze werkelijke kracht. We zijn vaak veel te tolerant als onze gedachten afdwalen, waardoor we miscreëren. In feite gaat het om het verlangen om al wat je ziet te genezen door met mildheid te kijken. Dat betekent waakzaam zijn voor alles wat daarvan afwijkt.
Wanneer ik voorbij het lichaam naar het licht kijk, ben ik gevuld met licht, en dit licht zal het lichaam doordringen, waardoor er harmonie ontstaat. Stel je voor dat het lichaam, dat je in de spiegel ziet, verdwijnt en dat er alleen licht overblijft. Dat ben jij! Voor mij is dat al bijna een dagelijkse ervaring. Het bestaat écht! En dan te bedenken dat er tijden zijn geweest waarin ik me niet kon voorstellen dat ik ooit nog gelukkig zou kunnen zijn.
Mijn jarenlange spirituele zoektocht, heeft me sec bezien weinig opgeleverd. Ja, informatie, die zich vaak tegensprak. De grote ommekeer in mijn denken kwam met: ‘Een Cursus in Wonderen.’ De werkelijke ervaring kwam met de healings van Paul. Als je eenmaal glimpen van je eigen grootsheid hebt gezien, dan is angst onmogelijk. Dan is het niet meer van belang wie wat doet, of iemand een mondkapje draagt, of zich als marsmannetje verkleedt. Ik hoef er niets van te vinden. En als ik er toch iets van vind dan weet ik, dankzij mijn training, waar de rem zit en hoe ik snel alles uit handen moet geven.
Vanmiddag een uitstapje naar Maastricht. Op het Vrijthof is de weg nu een wandelpad. Eigenlijk wel fijn al die ruimte. Niets is zo verleidelijk om te oordelen, dan op een terras naar de voorbijgangers te kijken. Het valt me op dat er nogal wat mondkapjes rondlopen. Best wel handig dat je zo gemakkelijk ziet waar iemand met zichzelf uithangt. De meerderheid is gelukkig chill en trekt zich nergens iets van aan. Obersveren is leuk, maar écht nergens iets van vinden is een ander ding. Iedereen heeft zijn eigen pad te gaan, zo dringt het weer eens tot me door. Uiteindelijk keren we allemaal terug naar de Bron, die we nooit hebben verlaten. Wat maakt mijn mening dan uit? Verandering op het niveau van symptomen heeft hoe dan ook geen enkele zin. Beter is het om onze Oorsprong te herinneren, want daar bevindt zich de werkelijke genezing. Wij zijn het wonder, in staat tot scheppen zoals onze Schepper.
En ondertussen is het leven en laten leven…
Liefs, Lilian.
Zondagmiddag, 26 juni, is er gelegenheid om persoonlijk bij een healing van Paul te zijn. Je wordt even losgeweekt van alle wereldse toestanden en opgetild naar een hoger bewustzijnsniveau. Paul nodigt zijn Lichtvrienden uit. Zij doen wat nu voor jou nodig is. Met vooraf een korte oefening om met innerlijke visie te kijken. De agenda staat op de website: jijbenteenwonder.nl Met mooi weer is de healing buiten. We zijn in het sfeervolle Chill Out House in Brunssum.
Gastvrouw is Benigna Consten, vriendin en een van de heilige vrouwen. Benigna maakt indrukwekkende droomvangers en heeft van haar grote huis een oase gemaakt. Het is mogelijk om te overnachten, of om een kort verblijf te boeken om even helemaal tot rust te komen. De healings van Paul werken drie dagen door. Zou het niet fijn zijn om dit volledig in me-time toe te staan? In het Chill Out House bevindt zich in de nok een bijzonder mooie tempel voor stilte en afstemming. Me time is goddelijke tijd. Het is de tijd die je aan jezelf geeft. benigna.nu
Ps: Dankjewel, dankjewel. Aan alle lieve mensen voor hun donaties aan het Angelfonds. Elke goede daad komt in veelvoud bij je terug. Al wat je geeft is aan jezelf gegeven. Dankjewel voor de liefde in je hart.
Donaties voor het Angelfonds.
Dank aan iedereen die ons helpt te helpen.
Spirituele Zaken Limburg:
Bankrekening:
IBAN: NL31ABNA0492460078
BIC: ABNANL2A
