Hoogontwikkelde beschavingen, emoties en de Liefde
mei 2020 / Door Marlon Wong-Sioe
Zijn wij de eerste hoogontwikkelde beschaving in de geschiedenis? Wat is een hoogontwikkelde beschaving? Zijn wij wel zo’n hoogontwikkelde beschaving? Een werkelijk hoogontwikkelde beschaving is een liefdevolle beschaving. Het is een mens-, dier- en milieuvriendelijke beschaving. Een niet liefdevolle beschaving is er een die zichzelf saboteert. Eén die een koerscorrectie nodig heeft, wil die niet eindigen als de Titanic.
Optimisme is een goede eigenschap, maar laten we ons als samenleving niet lachend in een ravijn storten. Het is heel gepast als mensen aangeven dat er naar milieu problematiek gekeken moet worden en hier serieus over zijn. Wanneer er wordt gewezen op de problematiek die sociale ongelijkheid met zich meebrengt, dan is het treurig als degenen die hierop wijzen als ‘zuur’ worden bestempeld.
Er werd eens een onderzoek gedaan naar een chimpanseedorp laat Marianne Williamson weten. Alle chimpansees die depressief gedrag vertoonden, werden uit het dorp weggehaald. Toen de onderzoekers later terugkwamen waren alle chimpansees dood. De chimpansees die depressief gedrag vertoonden, waren degenen die de wacht hielden. Ze wezen de rest van de groep op gevaar waardoor deze overleefden. Laten we als mensen dus wel overdacht zijn waar het het voorschrijven van medicijnen aan mensen die depressieve klachten hebben betreft. Misschien voelen ze zich wel depressief omdat ze zich ervan bewust zijn dat er wat mis is met de mensheid.
Het is denk ik heel normaal om naast te kijken naar wat een persoon zelf kan doen bij een depressie te kijken naar de invloed van systemen. Mensen die geen kenmerken van depressie hebben, hebben die misschien niet omdat ze een laagje glazuur gieten over de ellende die ze waarnemen. Dit is geen oplossing. We redden de mensheid niet met een laagje glazuur. We dienen onder ogen te zien wat niet liefdevol is en daarom niet duurzaam. Dit kan zeker deprimerend zijn, maar het is de weg naar wat je het Licht zou kunnen noemen.
Wat vaak gebeurt, is dat deze emoties onderdrukt worden zodat we ze niet meer voelen. Als we dit doen verbannen we ook de van de Liefde afkomstige vreugde, kracht, helderheid, moed en liefde uit ons leven. Leven voelt niet meer zoals het kan zijn. Een leegte die niet opgevuld lijkt te kunnen worden, lijkt een onvermijdbaar deel van ons leven te zijn geworden. Toch proberen we het op te vullen, vaak met oppervlakkigheden. Nog meer consumeren, nog meer consumeren en de aarde gaat eraan kapot. Maar we voelen ons van haar afgescheiden, dus wat maakt het uit? We gaan maar door tot dat er wat breekt. Wat breekt er?
Het is het dunne laagje glazuur dat we over onze leegte hadden geplaatst. Soms wordt er snel weer een nieuw laagje glazuur overheen geplaatst, maar het kan ook zijn dat we inzien dat dit geen zin heeft. We weten dat we er niets mee opschieten weer een laagje glazuur te plaatsen over de onbestemde leegte die we voelen, maar als dit niet werkt, wat werkt dan wel? We voelen ons gedeprimeerd, misschien wel echt depressief. En wat nu? Proberen we omdat anderen dat graag willen toch weer een laagje glazuur aan te brengen? Omdat ze iemand die geen laagje glazuur heeft wel heel confronterend vinden? Of besluiten we dat het echt maar een keer afgelopen moet zijn met wat we nu misschien als oppervlakkig en onzinnig ervaren?
We merken misschien dat terwijl we de koude leegte voelen er veel emoties in ons opkomen. Gevoelens van diepe ellende, van tijdenlang onderdrukte frustraties, onmacht, verdriet en boosheid. Misschien wel vooral boosheid naar onszelf. We voelen dat er wat mis is met hoe de wereld functioneert. ‘Dit kan zo toch niet langer? Hoe kan de samenleving zo in elkaar zitten? Ze zijn allemaal gek. Ze zijn allemaal gestoord!’ Maar je hebt waarschijnlijk niet een idee wat de situatie kan veranderen.
Met het weer ervaren van lang onderdrukte emoties komen dingen weer in beweging. Omdat het pijnlijke emoties betreft, heb je misschien het idee dat je ze toch maar beter kunt onderdrukken, maar je lijkt te zijn vergeten hoe een laagje glazuur op het leven aan te brengen. Omdat je op het gegeven moment niet meer zeker weet of het onderdrukken wel zo verstandig is, de situatie lijkt er immers niet echt beter van te worden, besluit je je gevoelens maar gewoon toe te staan. Het voelt verschrikkelijk, maar soms voel je je ineens dan weer heel goed. Het is belangrijk om zo nodig de hulp van een goede vriend en/of professional die je vertrouwd in te schakelen.
Hoewel het pijnlijke emoties betreft die je toelaat, zijn dit nog steeds signalen van de Liefde, weliswaar vervormd. Door ze toe te staan en ze er te laten zijn kunnen ze echter weer oplossen in hun positieve kern: het oorspronkelijke signaal. We voelen ons doldwaas gelukkig. We houden ons vast aan dit gevoel, ons afvragende waar het vandaan komt. Een tijd duurt het voort, maar dan lijken we terug te vallen in het wrede harde onbehagen. ‘Waar is dat goede gevoel nou weer gebleven? Ik zou het zo graag weer terug vinden!’ Het kan zijn dat je wegens het terug willen vinden van het positieve gevoel besluit maar weer wat emoties te onderdrukken, totdat je tot de conclusie komt dat dit toch geen zin heeft. Of emoties zijn zo overweldigend dat het hoe zeer je het ook probeert niet wilt. Je omarmt je emoties dan maar, je hebt er maar mee te leven. Je laat het los de situatie te willen controleren, en ineens voel je je weer zo goed…
Hoe kan dat toch? Het lijkt alsof er iets moois bestaat wat je probeert te bereiken, maar wat is dat? Op welke manier kan het zich blijvend aan je openbaren? Er is volgens mij toch wat meer…gaat het misschien door je hoofd. Een leven dat anders is dan het leven dat ik nu leef. Een heel ander leven waarvan je ergens altijd hoopte dat het zou bestaan. En nu lijkt het dan toch te bestaan. En telkens als er weer een zware emotie is opgelost ervaar je weer wat meer de signalen die de Liefde je stuurt. Ook al wordt je soms weer, zo lijkt het, meegesleurd in weer andere opkomende narigheid.
Het is je nog steeds niet zo duidelijk hoe om te gaan met je vaak sterke onaangename emoties. Je kunt je emoties toch niet gewoon steeds maar toestaan? Maar toch lijkt het je meer te brengen dan het onderdrukken en ontkennen ervan. Waar in de samenleving vind je bevestiging van jou idee dat het misschien het beste is emoties toe te staan en hoe zorg je er dan voor dat je op een gepaste manier kan blijven functioneren? En is er ergens misschien meer informatie te vinden over de prachtige ervaringen die je soms hebt?
Een boek over spiritualiteit vangt je aandacht. Iets zegt je het te lezen. Het is een boek dat je ten diepste raakt. Eindelijk erkenning. Je wist wel dat je niet gek was! Diepe processen worden omschreven en de vreugde die het door deze processen gaan je kan brengen: de diepe vreugde. Je voelt dat dit een nieuw begin is. Misschien besluit je meer spirituele boeken te lezen. Het ene boek spreekt je meer aan dan het andere. Sommige boeken spreken je totaal niet aan, maar dat spiritualiteit van waarde is daar twijfel je geen moment meer aan. Het heeft je een nieuw zicht gegeven op je emoties. Een nieuwe kijk op je leven.
Je zult misschien vreemd aangekeken worden door sommige mensen. Hoewel het lastig kan zijn hiermee om te gaan, laat je je hoogstwaarschijnlijk niet van je stuk brengen. Je hebt iets heel kostbaars gevonden en je laat het niet meer gaan. Je hebt een weg naar je meest diepe essentie gevonden. Een weg naar je thuis. Je ware Thuis! Je zult deze weg bewandelen, met een steeds grotere vastberadenheid. Steeds meer wordt je je bewust van wat er schuilgaat in al je emoties. Je wordt je steeds meer bewust van wat er schuilgaat in je diepste verdriet en je diepste angst en de daaruit voortkomende woede. Je beseft dat het de diepste meest stralende jou is. Het is je ware wezen. Het is de Bron! In je enthousiasme wil je deze kennis graag delen! Je leert dat helaas niet iedereen ervoor openstaat, maar je deelt het met wie er wel voor openstaan.
Je beseft wat de universele liefde die je hebt gevonden voor jou en ieder wenst: liefde! Ze wilt enkel je werkelijke geluk! En ieders geluk! Een beeld verschijnt voor je ogen van hoe mooi de samenleving zou zijn wanneer de stralende liefde in elke harde emotie verwelkomd zou worden. Het is – weet je – geen ijdel beeld. Liefde is eeuwig, besef je, en vroeg of laat zal ze niet meer ontkend worden. De hele wereld zal door haar overstroomd worden en in haar opgaan. In de tijd kan het nog even duren, maar telkens wanneer iemand zich de universeel stralende liefde herinnert komt het moment dichterbij. Telkens wanneer iemand zich deze meest diepe liefde herinnert, betekent dat dat de tijd weer wat meer is doordrongen van de eeuwigheid.
Je volgt je Hart en draagt zo bij aan het doordringen van alle tijd met de zoete liefdevolle eeuwigheid. Je doet het als schilder, als afwasser, zakenman, tuinman, lerares, danseres of als werkloze. De liefde heeft in al haar intelligentie altijd een opdracht voor je, besef je. Je doet je proceswerk om je haar meer te herinneren. Je volgt haar leiding naar beste kunnen. Als je er even naast zit, probeer je het opnieuw, wetende dat het Leven niemand veroordeelt. Je leven levend kom je steeds meer tot het sterke besef dat hoewel je leven op aarde waarschijnlijk op sommige moment lastig kan blijven, je de Waarheid hebt gevonden. Je houdt van deze Waarheid, je omarmt haar en hoopt dat je met elke glimlach het leven van iemand verlicht.
Copyright © Marlon Wong-Sioe 2020
