* DE KROON OP ONS INNERLIJKE WERK *
Omdat velen zowel hun kracht als hun angst hier in herkennen
DEEL II: ONZE VERLOSSINGSWEG
Ons leven wordt voor een groot deel bepaald door de zoektocht naar ons ware zelf, naar zingeving en naar onze verloren verbinding met de Lichtwereld. We zijn, ieder op onze eigen manier en de één meer bewuster dan de ander, onze goddelijke afkomst aan het zoeken. Daarbij ontmoeten we het lijden dat we belichamen, de innerlijke ballast die opgebouwd werd tijdens onze lange zielenreis door de dualiteit.
We zijn met steeds meer zielen op weg, en vormen een magnetisch, krachtig en glorieus stralend lichtveld dat de terugkeer naar onze ware goddelijke essentie ondersteunt.
Tijdens dit proces zul je door jouw liefde dat wat nog lijdt in jou leren omarmen.
HET VERLOREN GODDELIJKE VROUWELIJKE
Onze vrouwelijk delen dragen dit lijden nog vaak in de onderste chakra's. Veel vrouwen ervaren, zelfs nu terwijl het bewustzijn zo veel hoger is dan ooit, nog steeds gevoelens van vernederd, miskend, verkracht en ontheiligd zijn. Het fysieke lichaam van de vrouw is in staat om diep te ontvangen en te verbinden. Oorspronkelijk is het vrouwelijke een graal die heilige scheppingskrachten draagt. Maar zij heeft gedurende veel levens met vernietigende krachten te maken gehad.
Om zichzelf te kunnen bevrijden en te helen van de holografische imprints die geweld en afscheiding in zich dragen is er veel inkeer, toewijding, omhulling en zachtheid nodig. Mede dankzij de heilige kennis die eeuwenlang in het geheim bewaard is gebleven, en die we ook in vorige levens gedeeltelijk belichaamd hebben, kan het vrouwelijke zichzelf weer veilig, onschuldig en geliefd leren voelen op Aarde. Vanuit haar teruggevonden waardigheid kan haar lichaam weer de graal worden die het goddelijke kan ontvangen.
HET VERLOREN GODDELIJKE MANNELIJKE
Het mannelijke draagt nog veel lijden in het hartgebied. Mannen die de weg naar bewustzijnsontwikkeling zijn ingeslagen zullen zichzelf gaandeweg gaan herkennen als dappere strijders van het Licht. Maar hoe vaak zijn zij niet verraden, ontkracht en zonder enige waardering voor hun kwaliteiten als slaven ingezet door anderen die zich 'God zelve' waanden. Wanneer hun goddelijke krachten een bedreiging vormden voor anderen werden ze eenvoudigweg uit de weg geruimd.
Om hun zelfrespect niet volledig te verliezen moesten we vanuit onze mannelijke kant wel een schijn- identiteit opbouwen die nog enige kracht en waardigheid uitstraalde naar de buitenwereld. In onze mannelijke incarnaties moesten we wel een schild voor het hart en de zonnevlecht zetten, om de angst te kunnen dragen van een zoveelste offeren van je leven 'voor het allerhoogste goed.' We moesten wel een maliënkolder aantrekken dat ons gevoelslichaam kon beschermen, al was het alleen maar om de pijn niet te hoeven voelen van de geliefden die je keer op keer moest achterlaten. Maar heling en liefde zal het hart van de verslagen ridder openen, hij zal God weer in zichzelf ervaren, en vanuit zijn Bronverbinding zal hij de strijd in de wereld tot een nieuwe verbroedering en eenheid weten om te smeden.
MIJN PERSOONLIJKE WEG: DUISTERNIS DOORZIEN
Ik ben in dit leven als vrouw geboren. Daar heb ik heel bewust voor gekozen. In dit leven werd me gaandeweg duidelijk dat ik de confrontatie wilde aangaan met alle wonden die ik draag vanuit mijn vrouwenlevens die zwaar, triest, angstig, pijnlijk, onterend en ontkrachtend zijn geweest.
De vorige levens die ik als man heb gehad zijn over het algemeen wat florissanter geweest, en hebben er minder diep ingehakt. Misschien omdat ik mijn gevoelslichaam daar meer had afgesloten. Hoe dan ook vond ik het in dit leven gemakkelijker om mijn mannetje te staan en ergens mijn schouders onder te zetten, dan om een gevoelige vrouw te zijn.
Het is begrijpelijk dat mijn ego er niet echt op zat te wachten om de ontheiligde vrouw in mij te gaan 'ontdekken'. Met veel pijn en moeite creëerde ik een Mieke waarmee ik me in de harde maatschappij redelijk kon redden, ondanks alle onzekerheden, een extreem hoge gevoeligheid en een voor mijn gevoel veel te zichtbare kwetsbaarheid. Maar mijn ego had het uiteindelijk niet voor het zeggen. En dus ging die hard werkende Mieke, letterlijk, onderuit.
EPILEPSIE: NAAR HET OUDE LIJDEN
In een vorig artikel heb ik verteld dat ik vroeger epilepsie had. Ik ga er nog wat dieper op in, omdat dit voor mij de grootste aanzet tot verwerking en heling was.
Nadat ik jarenlang allerlei trajecten van transformatie -, regressie - en reïncarnatietherapie had gevolgd dacht ik de epilepsie ontgroeid te zijn. Ik begreep er in eerste instantie niets van, toen ik vorig jaar 'out of the blue' weer twee aanvallen kreeg. Maar het was ook geen toeval dat dit gebeurde toen wij als thema voor onze groepen ANGST op het menu hadden staan. Ik besefte dat ik zelf naar nog dieper weggeborgen angstlagen gebracht werd, en ben daar innerlijk mee aan het werk gegaan.
VERDER ZOEKEN NAAR WAARHEID
Epilepsie brengt een mens bij de angst voor de dood. Ik besefte nog niet dat mijn epilepsie geen gewone epilepsie is. Inmiddels weet ik dat mijn 'aanvallen' te maken hebben met een fysiek reset vanwege sterke krachten die door mijn psyche heenwerken; krachten die verbonden zijn met spirituele verlichting. In de geschiedenis blijkt dit vaker bij Lichtwerkers, Profeten en Mediums te zijn voorgekomen (bv. bij de Apostel Paulus: meer hierover in deel 3).
Als mens voel je je machteloos, wanneer je - zoals ik - de aanvallen niet voelt aankomen en je ineens onderuit gaat. De bestuurskracht over je eigen leven, en het vertrouwen in je lichaam lijkt je ineens bruut uit handen geslagen te worden. Ik kon niet anders dan op zoek te gaan naar een nog dieper vertrouwen in het goddelijke plan, en naar een hogere bedoeling van wat zich aandiende.
AUSCHWITZ
Mijn grootste angstdeel droeg nog veel holografische beelden en pijn van Auschwitz, waar ik in mijn vorige leven als jonge, Poolse Joodse Anna de meest gruwelijke experimenten heb ondergaan. Dit was een zoveelste hoofdstuk van het lijdensverhaal, dat ooit in Atlantis begonnen is. Ik ga daar niet in detail op in, maar de dieptepunten van ontmenselijking, misbruik, vernietiging en duisternis stonden diep in mijn ziel gegrift. Door alle herinneringen opnieuw te doorleven tijdens sessies, en de pijn eruit te brullen totdat ik totaal leeg was, ontdekte ik door alles heen dat mijn geest onsterfelijk is.
Ik ben tijdens de Auschwitz-experimenten in de 'Chirurgische Abt' steeds vaker uit mijn fysieke lichaam gestapt. Zodoende kon ik 'schouwen' naar wat zich daar afspeelde. Het fysieke lijden dat velen tot gekte of volledige apathie gedreven heeft kon ik daardoor nog enigszins buiten mezelf houden. Dit Poolse leven was voor mij de vergaarbak van al het lijden dat ik tijdens mijn lange incarnatielijn heb gezien en ervaren.
LICHT BRENGEN IN VERNIETIGING
In mijn huidige leven is de angst voor vernietiging en het gevoel een NUL te zijn meteen in volle vaart teruggekomen. Mijn hogere Zelf heeft me zo vroeg mogelijk aan het werk gezet om innerlijk op te kunnen schonen, mijn heelheid terug te vinden en het Bronlicht door me heen te laten stromen naar al die plekken - van binnen en van buiten - waar het nodig was.
Het heeft veel tijd, geduld en bewustzijnsgroei nodig gehad om onophoudelijk bij het weten van mijn onsterfelijkheid te kunnen blijven, en me niet langer door oude angsten uit het vertrouwen te laten halen. In 2016 was zo ver dat ik, voor het eerst in dit leven, naar Auschwitz kon terugkeren. Ik ging samen met Vincent, die ik tijdens mijn sessies herkende als mijn destijds bevriende muzikant en Lichtwerker uit Kazimierz, de Joodse wijk in Krakow. Samen zaten we bij de ondergrondse; nu konden we het ook samen afronden. Wat een groots geschenk.
Met de Poolse Anna in mijn hart hebben we licht en liefde gebracht waar mogelijk, konden we vergeven en vergeven worden en verbindingen naar het Licht openen voor vastzittende zielen. Tijdens de laatste dag hebben we de Wawel-burcht bezocht, waar we tijdens een 'energetische ontmoeting' met Hitler en Himmler veel draken voelden komen om ondersteuning te bieden en inzicht te geven. Daarmee konden onze Holocaust-boeken gesloten worden. Het was een onvergetelijke reis, die we, bevrijd als we ons voelden, met een 'Galilea-wijn' beklonken hebben.
MV
