LIEFDE HEEFT JE BIJ DE HAND GENOMEN
(Angst deel III)
In ons nobele streven naar bewustzijnsgroei ligt een kleine valkuil. Als je alleen maar gericht bent op ascensie en opklimmen naar hogere dimensies, dan kan er een emotionele en fysieke disbalans ontstaan. Je kunt de verbinding kwijtraken met wat er nog doorleefd en getransformeerd wil worden.
Ja, jouw hogere en Goddelijke Zelf zijn heel, stralend en onbeschadigd! Maar als je de diepste angsten in jezelf blijft ontkennen, zul je op de ladder naar omhoog ergens blijven steken. Want achter jouw angsten liggen grote krachten, en een oervertrouwen dat je nodig hebt om verder te kunnen gaan.
Ja, jouw hogere en Goddelijke Zelf zijn heel, stralend en onbeschadigd! Maar als je de diepste angsten in jezelf blijft ontkennen, zul je op de ladder naar omhoog ergens blijven steken. Want achter jouw angsten liggen grote krachten, en een oervertrouwen dat je nodig hebt om verder te kunnen gaan.
Anno 2020 is het vanuit ons redelijk veilige landje amper te bevatten in hoe veel vorige levens wij met gruwelijkheden en ondraaglijke spanningen te maken hebben gehad. Elk mens draagt overblijfselen van ontheiliging en ontmenselijking, van holocaust-levens, van grote rampen en van de ondergang van de planeet Aarde (die nu in haar derde incarnatievorm is). Die overblijfselen houden ons geketend aan collectieve angstvelden. Voor een laatste keer zoem ik hier toch nog heel even op in.
OVERLEVEN SINDS ATLANTIS
Om een enigszins leefbaar leven te kunnen leiden heeft ons ego zich op Aarde sinds Atlantis (dat tot ongeveer 11.500 v.C. geduurd heeft) steeds opnieuw moeten voorbereiden op 'het allerergste'. Altijd en overal waren denken en handelen gericht op overleven, om de dualiteit (en angst) en de neergaande bewustzijnsspiraal de baas te kunnen blijven.
We kennen allemaal de superman of superwoman in ons die de kar is gaan trekken, of de tegenpool daarvan: de lamgeslagen overgevoelige die het niet meer kan opbrengen. Zij zijn overblijfselen van die rampenlevens waarin we onszelf en anderen voor de zoveelste keer in of uit allerlei hellevelden gesleept hebben. We dragen deze herinneringen nog steeds in onze cellen; bij iedere paniekgolf uit collectieve velden worden deze weer aangetrild.
Het Corona-virus-syndroom helpt ons dus eigenlijk om daarbij te komen. Wanneer we de vastgezette emoties doorleefd hebben kan wat vanuit de paniek vastgeslagen was weer uit ons fysieke lichaam wegstromen.
Het Corona-virus-syndroom helpt ons dus eigenlijk om daarbij te komen. Wanneer we de vastgezette emoties doorleefd hebben kan wat vanuit de paniek vastgeslagen was weer uit ons fysieke lichaam wegstromen.
Nadat de geuite emoties ons ook van de adrenaline-stuipen hebben bevrijd, kunnen we ons bewust worden dat het onze eigen keuze was om dit allemaal op Aarde te willen ervaren. Het ego kan hierbij protesteren, maar als je bedenkt dat je echt alle varianten nodig hebt om tot een volledig doorleefd bewustzijn te kunnen komen, dan snap je misschien nog beter waarom je ook deze heftige levens moest ervaren.
We hebben in de donkerste levens veel kwaliteiten ontwikkeld! Als we het licht laten schijnen op wat we tijdens die levens verworven hebben, dan gaat er een heleboel verschuiven in de collectieve angstvelden.
Ons emotionele en fysieke lichaam reageren op alle verschuivingen; als hooggevoelige zul je daar nog meer van ervaren. Door de verschuivingen kunnen we niet meer permanent terugvallen in die oude hellevelden. En terwijl er steeds meer verschuift begint de rode draad, die door al je levens heenloopt en jou naar je Goddelijkheid wil leiden, steeds helderder te worden.
Ons emotionele en fysieke lichaam reageren op alle verschuivingen; als hooggevoelige zul je daar nog meer van ervaren. Door de verschuivingen kunnen we niet meer permanent terugvallen in die oude hellevelden. En terwijl er steeds meer verschuift begint de rode draad, die door al je levens heenloopt en jou naar je Goddelijkheid wil leiden, steeds helderder te worden.
UIT DE COLLECTIEVE ANGSTVELDEN
De ene dag voelen we ons de hemel in getild, en zijn we dolgelukkig met elk moment waarop we ons één kunnen voelen met onszelf, met Moeder Aarde en Vader Hemel. Dan ervaren we hoe het licht in ons aanwezig is. Ook kunnen we ons ineens verwonderen, en dankbaarheid voelen over hoe onstuimig en snel onze groei van de laatste jaren geweest is.
Een andere dag echter dient zich weer een oude laag van lijden en angst aan. Als we even vergeten dat het heen-en-weer-gaan tussen donker en licht een natuurlijk proces is, dan schrikt het ego opnieuw. Het denkt dat het 'weer verkeerd' gaat, en laat opnieuw de oude alarmbellen rinkelen die narigheid aankondigden.
Op het moment dat we het oude verhaal van narigheid vastpakken, ervaren we weer al die oude gedachten en emoties. Dan kelderen we binnen no time terug in lagere frequentievelden, en raken we (onbewust) verbonden met allerlei collectieve angstvelden. Dan dringen de lagere resonanties zó krachtig ons fysieke lichaam binnen, dat het een hele toer is om onszelf daar niet in te verliezen, en niet te gaan geloven in alle alarmbellen waar het ego mee zwaait.
TERUG NAAR HET HART
Geen wonder dat we onszelf regelmatig een dodelijk vermoeide krachtpatser voelen, die het zat is om alsmaar stand te moeten houden. Het maakt niet uit of we als slachtoffer, dader of redder in narigheid hebben gezeten. In alle mogelijke rollen binnen de dualiteit hebben we ervaren dat de kracht van liefde, die ons hart nooit vergeten is, ons als mens door alles heen kan dragen.
Ons fysieke lichaam ervaart momenteel een intens opschoningsproces (gespiegeld door de stormachtige winden, regenbuien en grijze wolken), dat hand in hand gaat met allerlei ascensie-verschijnselen. We gaan dus nog steeds tussen licht en donker heen en weer.
Nu we onze zonnevlechten (ons 'ik-centrum') aardig opgeschoond hebben beseffen we echter steeds beter dat we ons niet langer zorgen hoeven te maken over die ups en downs-bewegingen. Het is een essentieel onderdeel van onze bewustzijnsgroei, en zorgt juist voor de verbinding van de zonnevlecht met het hart.
Nu we onze zonnevlechten (ons 'ik-centrum') aardig opgeschoond hebben beseffen we echter steeds beter dat we ons niet langer zorgen hoeven te maken over die ups en downs-bewegingen. Het is een essentieel onderdeel van onze bewustzijnsgroei, en zorgt juist voor de verbinding van de zonnevlecht met het hart.
Heb je eenmaal gekozen om alleen nog maar vanuit je hart te willen gaan leven, dan zullen alle persoonlijke delen van jou die nog op collectieve angstvbies reageren geheeld kunnen gaan worden. Het is jouw eigen keuze om ze los te koppelen van die velden, er niet meer in mee te gaan, en ze - zoals vóór Atlantis! - weer te verbinding met het Universele Liefdesveld.
JEZELF BEVRIJDEN VAN ANGST
Met ons verstand weten we al lang dat er buiten de dualiteit geen angst bestaat. Angst is een creatie uit overlevingsvelden. Het is een laagfrequente kracht die de mens van zijn goddelijke krachten vandaan wist (en nog weet) te houden.
De meeste Lichtdragers, en zeker de pioniers die al enige decennia op Aarde aan het werk zijn om de weg naar het Licht weer vrij te maken, bevinden zichzelf midden in dit diepe louteringsproces. Het kost enorm veel energie en standvastigheid om onszelf volledig te bevrijden uit de greep van deze laagfrequente krachten.
De meeste Lichtdragers, en zeker de pioniers die al enige decennia op Aarde aan het werk zijn om de weg naar het Licht weer vrij te maken, bevinden zichzelf midden in dit diepe louteringsproces. Het kost enorm veel energie en standvastigheid om onszelf volledig te bevrijden uit de greep van deze laagfrequente krachten.
Dat velen om je heen zich (quasi?) krachtig, vrolijk en zorgeloos door het leven heen lijken te bewegen, en hoegenaamd geen last hebben van alle processen mag je niet ontmoedigen. Wees je bewust van de grootsheid van jouw innerlijke keuze om niet weer in de oude modus terug te gaan. Jouw pad is een pad dat niet langer matcht met alle uiterlijke schijn. Het is de Weg die je samen met de Bron gaat, die een diepe liefde voor jezelf en voor de schepping zal openbaren. Alleen in deze onvoorwaardelijke liefde vind je het goddelijke mannelijke en vrouwelijke terug die jij beiden al in je draagt.
LIEFDE HEEFT JE BIJ DE HAND GENOMEN
Het is de grote ommekeer, die het Goddelijke in ons laat opstaan. Ze voert ons terug naar oervertrouwen. We zitten middenin het ontmaskeren van het eeuwenoude, op angst gebaseerde wantrouwen, met als doel ons het oervertrouwen in de schepping weer toe te eigenen.
De kern van het hele verhaal rondom angst brengt ons naar het besef dat we zelf scheppers zijn, iedere seconde van de dag. Mede dankzij ontelbare tranen van angst en pijn, die er over onze wangen zijn gestroomd, zijn we gaan beseffen dat Liefde ons bij de hand heeft genomen. Laat deze hand niet meer los. Ze zal je uit de oude wereld van het lijden tillen en je leiden naar een nog veel grotere, onsterfelijke Liefde.
Het is opnieuw geboren worden zonder de Aarde te hoeven verlaten. Heb de moed om je ego met alle alarmbellen en rampenscenario's uit de waanbeelden van het verleden te bevrijden. Kies ervoor om te stoppen met welke vorm van zelf-ontkrachting dan ook. Erken iedere dag opnieuw dat je alles in je draagt wat je nodig hebt om boven alle angstvelden uit te kunnen stijgen.
Met al je teruggevonden Zelfliefde, die altijd verbonden is met Universele Liefde, zal het je zeker lukken om je Zielenplan voor dit leven te volbrengen.
MV
Image: Edward Burne-Jones - Love among the ruins
Deel I, EEN LANS BREKEN VOOR ANGST, en deel II, VOORBIJ VALLEN , OPSTAAN EN WEER DOORGAAN staan onder deze post.
Dank jullie wel voor het delen van deze artikelen, en voor alles wat je vanuit herkenning en persoonlijke ervaringen bij de reacties zet (vrijblijvend uiteraard). We kunnen elkaar daardoor ondersteunen, en je zult merken dat je zeker niet de enige bent die misschien wel meer dan ooit met angsten worstelt. Besef dat je voor velen een weg naar de uitgang van de collectieve angstvelden aan het banen bent!
