Leven in de Schaduw van een Grotere Realiteit
Door: Kenneth Schmitt – 10 November 2023
Socrates leerde dat onze empirische, dualistische wereld een schaduw is van een grotere realiteit. Hij gaf zijn studenten er hints over, en hij bracht ze tot realisatie door indringende vragen te stellen die hun zelfbeperkende overtuigingen blootlegden. De Socratische methode stelt ons in staat te beseffen dat we inderdaad zelfbeperkt zijn. Niets buiten ons eigen bewustzijn kan ons beperken.
We hebben een oneindige aanwezigheid en we leven in de schaduw ervan. De schaduw wordt gecreëerd door onze overtuigingen over onszelf. We weten intuïtief hoe we van nature zijn, en naarmate we onze beperkingen, hun aard en oorsprong beseffen, kunnen we hun doel in ons bewustzijn begrijpen. Als we besluiten dat we ze niet langer nodig hebben voor onze menselijke ervaring, hebben we de keuze en de macht om ze te neutraliseren, zodat de energie die we gaven om onszelf te beperken nu in lijn stroomt met onze bewuste keuze.
De wereld die ieder van ons ervaart, is wat we beseffen dat deze is. We creëren het in ons eigen bewustzijn. Het bewustzijn van wat er tijdens de menselijke ervaring gebeurt, is mogelijk omdat we allemaal hetzelfde soortbewustzijn delen. Binnen ons soortbewustzijn hebben we ons individuele bewustzijn met de vrijheid om te denken en te voelen hoe we willen. Hierdoor ontstaan onze individuele ervaringen.
Nu de angst voor het ego-bewustzijn is geneutraliseerd, zijn we onze aanwezigheid van bewustzijn, aandacht en realisatie voorbij de ruimtetijd. Oneindig bewustzijn is onze speeltuin. We kunnen op elk moment alles creëren wat we willen. Dit niveau van bewustzijn vindt plaats in onze grotere realiteit achter de schaduw. Het vult al onze sensaties met de vibraties van schoonheid, hemelse muziek en onvoorwaardelijke acceptatie en liefde.
Het is in alle opzichten extatisch, en we worden vergezeld door vele anderen die er hetzelfde over denken. Deze dimensie van bewustzijn bevindt zich in ons en leeft naast onze schaduwwereld. Wat ons scheidt is de angst voor het onbekende en de verwachting van beëindiging. Deze trillingen zijn overal in ons bewustzijn aanwezig, in alles wat we denken, voelen en doen.
We moeten de basis van angst begrijpen als een menselijke constructie die we onszelf wilden geven als resultaat van ons verlangen om iets anders te ervaren, een geloof in ons gescheiden bestaan als individu, los van de bron van onze bewuste levenskracht. We hebben onszelf in staat gesteld te weten wat onkenbaar was in onze natuurlijke staat van zijn buiten de ruimte-tijd.
Wij zijn van niemand anders verplicht om beperkt te worden. Het is in alle opzichten een persoonlijke keuze. Zodra we een opzettelijke uittredingservaring hebben gehad om ons bewustzijn met oneindig bewustzijn te verkennen, zijn we vrij om dit op elk moment te doen. We kunnen ons bewustzijn buiten het lichaam behouden terwijl we ook in het lichaam leven. Wij beperken ons niet tot de empirische wereld zoals wij die hebben waargenomen.
Ons bewuste bewustzijn is vrij om zich te concentreren op de trillingen waarmee we ons willen afstemmen. Dit is onze creatiemodus, en het gebeurt op elk moment. We zijn grotendeels de onbedoelde meesters van ons leven geweest. We worden aangespoord om de sprong te maken naar de diepten van het hart van ons Wezen. Hier kunnen we zelfrealisatie krijgen in een hogere energetische dimensie.
Kenneth Schmitt
Vertaling: wakkeremensen.org
