Laten we naar de hartspier kijken, omdat slaapapneu in wezen een opgelost myocardiaal conflict is dat meestal 's nachts weer actief wordt. In het geval van slaapapneu is ook het middenrif inherent betrokken.
Omdat relaties een vitale rol spelen met betrekking tot het myocard, is het cruciaal om de lateraliteit (zijdigheid) van die persoon nauwkeurig te bepalen om de juiste relatie (moeder/kind of partner) vast te stellen die verantwoordelijk is voor het conflict van overbelasting, overweldiging.
Hou er rekening mee dat door eigenaardigheden in de evolutionaire ontwikkeling van het hart – de traditionele effecten van lateraliteit omgekeerd zijn.
De frequentie van apneu kan variëren van 5-45 keer per uur! De eigenlijke apneu of tijdelijke ademstilstand treedt op (samen met een gedeeltelijke verlamming van het middenrif) op het epileptoïde crisis.
De epileptoïde crisis is simpelweg het middenpunt van de helingsfase met betrekking tot het myocard. De conflictresolutie blijft in wezen 'hangen' of steken en wordt elke nacht opnieuw geactiveerd via sporen.
Wanneer we de apneu ervaren, hebben we een spoor gevolgd. We zullen het moment moeten identificeren waarop we het oorspronkelijke biologische conflict van overweldiging hebben ervaren en vervolgens zeer bewust moeten zijn van herinneringen die ons er terug mee verbinden en het opnieuw openen.
Iemand ervoer de slaapapneu voor het eerst kort nadat zijn moeder de gevreesde cyclus van ziekenhuis/revalidatie/ziekenhuis inging.
De zorg voor een verouderende ouder, met beperkte middelen, kan op zijn zachtst gezegd een uitdaging zijn.
Wat interessant was, is dat de apneu niet elke nacht voorkwam, maar vooral in het weekend. Dit was een enorme aanwijzing. Er werd gevraagd wat er uniek was aan de weekenden?
Hij legde uit dat zijn twee zussen tijdens de week voor zijn moeder zorgden en hij nam het over in het weekend.
We hebben geregeld dat zijn drie volwassen kinderen betrokken raakten om de last in het weekend te verlichten.
Het is nog maar een paar weken geleden en hij heeft nog steeds last van apneu, maar de frequentie gedurende de nacht is verminderd. Er zijn duidelijk meer sporen die we moeten ontdekken.
Nu, als mensen "myocardium" horen, is er bezorgdheid of het wel veilig is om dit specifieke conflict aan te pakken; het antwoord is ja - omdat het conflict elke nacht tot een oplossing komt!
Traditionele behandeling omvat het gebruik van machines voor continue positieve luchtwegdruk (cpap) die positieve luchtwegdruk gebruiken om u te helpen ademen.
De resultaten van cpap zijn gemengd, met als grootste klacht slapeloosheid van alle dingen die voortkomen uit iemands onvermogen om zich aan te passen aan het onhandige apparaat.
Wanneer het oorspronkelijke conflict en de sporen worden ontdekt en de cliënt in staat is om bewust alle verbanden te leggen, kan de apneu zeer snel stoppen.
GNM biedt degenen die lijden aan slaapapneu een enorme hoeveelheid hoop.
Apneu mag niet worden verward met slapeloosheid.
Slapeloosheid is een bijproduct van een conflictactieve fase(s) en/of genezingsfase(s) die onze normale dag- en nachtritmes beïnvloeden.
Over het algemeen, als we moeite hebben om in slaap te vallen - bevinden we ons in een genezingsfase of meerdere genezingsfasen. Wanneer we zonder problemen in slaap kunnen vallen maar dan midden in de nacht klaarwakker zijn - bevinden we ons in een conflictactieve fase of fasen.
WAT ZEGT DE KLASSIEKE GENEESKUNDE OVER SLAAPAPNEU:
Slaapapneu is een ernstige slaapstoornis waarbij iemands ademhaling tijdens de slaap herhaaldelijk stopt en start. Er zijn twee hoofdtypen: obstructieve slaapapneu, de meest voorkomende vorm die optreedt wanneer de keelspieren verslappen, en centrale slaapapneu, die optreedt wanneer je hersenen niet goed signalen naar je ademhalingsspieren sturen.
Volgens de klassieke geneeskunde kunnen factoren die het risico op het ontwikkelen van obstructieve slaapapneu vergroten onder meer overgewicht, roken, diabetes, ouderdom, genetica en specifieke lichamelijke kenmerken, zoals een smalle luchtweg, vergrote amandelen, of een grote tong.
De symptomen van slaapapneu kunnen zijn: luid snurken, episodes van ademstilstand tijdens de slaap, abrupt wakker worden vergezeld van kortademigheid, wakker worden met een droge mond of keelpijn, ochtendhoofdpijn, slapeloosheid, slaperigheid overdag, aandachtsproblemen en prikkelbaarheid.
Obstructieve slaapapneu wordt vaak behandeld met apparaten zoals CPAP (Continuous Positive Airway Pressure), die tijdens de slaap een constante luchtstroom in de keel leveren om de luchtweg open te houden. Mondapparaten die ontworpen zijn om de onderkaak naar voren te duwen kunnen ook worden gebruikt.
In sommige ernstige gevallen kan chirurgie noodzakelijk zijn.
Centrale slaapapneu is moeilijker te behandelen. De behandeling kan gericht zijn op het beheren van bestaande medische aandoeningen, het gebruik van een CPAP-apparaat, of het gebruik van medicijnen om de ademhalingssnelheid en het slaappatroon te beïnvloeden.
Het is belangrijk op te merken dat slaapapneu als onbehandeld, kan leiden tot een reeks gezondheidsproblemen, waaronder hoge bloeddruk, beroerte, hartfalen, diabetes, depressie, en hoofdpijn. Het kan ook invloed hebben op de prestaties op het werk of op school en het risico op ongevallen tijdens het rijden verhogen.
