Mijn nieuwe boek
22 oktober 2022 / Door Lilian Ferru
Paul, de man die uit zijn hersenen zakte
Lieve jij,
Vandaag, zaterdag, werd de proefdruk van mijn nieuwe boek bezorgd. Dan bekijk ik alles nog eens en ja, het mag de wereld in. Zodra ik groen licht aan mijn uitgever geef, kan het snel gaan. Ik verwacht dan ook dat het binnenkort verkrijgbaar is.
Het is het tweede boek dit jaar. In februari verscheen: ‘Laten we dansen’. Hierin vertel ik over wat ik allemaal meemaak als mijn beide ouders binnen negen dagen sterven en wat dat doet binnen het gezin. Ik verdiep me in opstellingen, het systemisch werk en ontdek hoe belangrijk het is dat ieder op de juiste plek binnen het veld staat. Als dan ook nog Paul terugkeert naar zijn galactische woningwereld, weet ik niet meer waar ik het met mezelf zoeken moet.
Paul… wat kan ik anders dan over hem schrijven? Terwijl ik dat doe, verschijnen er boeken van Osho, Krishnamurti en Jan Foudraine in mijn blikveld. Ze liggen al jaren in de kast en opeens wordt het actueel. Osho werd verlicht, doordat hij uit zijn hersenen zakte. Ik begrijp nu zoveel meer over Paul. Na zijn bijna doodervaring, verandert alles. Hij is één met de schepping. Woorden en taal doen er niet meer toe. Of zoals Krishnamurti het uitlegt: de waarnemer wordt het waargenomene.
Rouwen is iets raars, maar ik ontkom er niet aan. Dat terwijl ik weet dat Paul er is. Dit is niet alleen duidelijk voelbaar tijdens de healings, er zijn zoveel tekenen en getuigenissen. Ik heb weer zoveel maffe dingen meegemaakt, iets wat ik ter plekke noteer. Ook ik ben uit mijn hersenen gezakt. Nog niet volledig, maar wel al gevorderd. Dan kom je met jezelf in de stilte. Dan loop je niet meer als een kip zonder kop, slaaf van het brein, rondjes te rennen in verleden en toekomst. Alsmaar denken, denken, denken, je wordt er stapelgek van. Innerlijke vrede is alles.
Dit boek gaat ook over jou, over oude patronen en conditioneringen. Ik heb ontdekt dat alle pijn dezelfde pijn is en dat we allemaal in hetzelfde schuitje zitten, totdat het oer- idee van afscheiding genezen is. In een recordtijd werd ik wees, weduwe, en heb ik afscheid moeten nemen van het gezin zoals het ooit was. En alsof dat allemaal niet genoeg is, heb ik ook een aantal vrienden moeten laten gaan. Soms gaan we door diepe transformatieprocessen, ik ben hierin niet de enige. Wat overblijft is wat Paul leert: ‘Eén met de Bron en niets anders!’
Ooit krijgen we allemaal te maken met het vrijlaten van mensen waar we veel van houden. Hoe ga je daar mee om? Zoals altijd ben ik openhartig. Mijn proeflezers zeggen dat dit het beste boek is, dat ik heb geschreven. Aan het eind is er ontroering en zijn er tranen. Een groter compliment kun jij mij als schrijfster niet geven. Als de lezer is geraakt, dan weet ik dat mijn verhaal oeroud en tijdloos is. Miljarden mensen zijn mij voor gegaan en toch voelt het heel nieuw.
Vandaag is het tijd voor beschuit met muisjes. Champagne mag natuurlijk ook. Ik toast met Paul in mijn hart. Ik toast dat we ons mogen herinneren wie we zijn. Er komt een tijd dat we nooit meer verlies kunnen ervaren en de roep van liefde duidelijk kunnen horen. Er zullen dagen komen dat je danst van dankbaarheid. Dat je zingt van vreugde, dat je het leven als overvloedig ervaart en dat je alleen maar de lichtende stralen van je grootsheid kunt zien.
Dat dit boek velen harten mag bereiken.
Veel liefs, Lilian
Het boek staat nog niet mijn website, het is weekend.
De cover is zoals altijd, ontworpen door IT specialist en duizendpoot Martien Kooy. mkdesign-it.nl
