De Raad
– Een Schijnbare Tegenstrijdigheid –
26 januari 2019/ Ron Head
Een
vraag die gesteld is die een schijnbare tegenstrijdigheid vormt.
“Wanneer men op voorhand de levenservaring kiest en het doel ervan is te leren,
is het dan gerechtigd om in die ervaring tussenbeide te komen?Bijvoorbeeld: is
het gerechtvaardig om iemands armoede of worsteling te verlichten, wanneer dat
de ervaring is die men op voorhand gekozen heeft. Hoe houden we het evenwicht tussen iemand
ondersteunen en tussenbeide komen?”
We
zullen beginnen er op te wijzen dat jullie, op z’n minst in enkele van jullie
samenlevingen betreffende veel dingen, denken in termen van polair
tegengestelde mogelijkheden. Dit mondt uit in het denken dat wanneer A waar is,
dat alles wat niet A is onjuist is. Wanneer mij gezegd is dat ik niet
tussenbeide mag komen, kan ik die persoon niet helpen.
Laten
we jullie eens vragen of jullie leraren van lang geleden dat ooit gezegd zouden
hebben. Voed de hongerigen. Kleed de naakten. Geef onderdak aan hen die dat niet
hebben. Is dat niet wat ze onderwezen? Is
dat dan inmenging?
In
deze situatie en in alle situaties zijn de dingen niet ofwel/of, begrijpen
jullie? Jullie ondervinden geen nadelen door anderen te helpen. Ga er eens van
uit dat de persoon die langs de weg zit en zijn pet omhoog houdt en om
verandering vraagt, echt iemand was met de bedoeling om in dit leven blut en
arm te zijn. Wanneer je een paar $100 dollar biljetten in z’n pet zou doen,
denken jullie dat hij dan met dat geld een financieel imperium zou opbouwen?
Jullie kunnen er ook niet van uitgaan dat hij dat niet zou doen. Jaren later
zou hij je kunnen komen opzoeken en je met rente terugbetalen.
Ons
punt is dat jullie niet kunnen weten wat de werkelijke situatie is, maar jullie
kunnen weten wat mededogen, liefde, zorg voor elkaar, gulheid en zo meer, is.
Er
is nog een vraag die vaak opkomt. Wanneer ik heb en iemand anders doet dat
niet, moet ik dan geven wat ik heb? Geen enkele leraar heeft ooit gezegd dat
iemand een bedelaar moet worden om alle bedelaars uit de goot te halen. Het
punt is dat wanneer alle mensen wat meer mededogen zouden hebben, er geen
enkele noodzaak zou zijn om te bedelen.
Welnu,
wanneer iemand zich aangespoord voelt om meer te doen, om meer te geven, doe
dat dan vooral. Verwacht echter niets terug. Verwacht geen beloning.
Zeer waarschijnlijk horen jullie geen engelachtige bellen rinkelen.
Een
andere punt dat besproken moet worden – en een dat we velen keren eerder
aangeroerd hebben – is dat niemand jullie oordeelt. Nou ja, één iemand wel.
Gewoontegetrouw oordelen jullie jezelf. Zeer
waarschijnlijk proberen jullie de ‘dag des oordeels’ te vermijden. Er zal geen
dag des oordeels zijn, behalve dan de terugblik op het leven dat jullie geleid
hebben. Jullie hoeven dat niet uit te stellen. Jullie kunnen dat iedere dag
doen. Maar doe dat niet om een score bij te houden. Doe het om te leren waar
jullie je bevinden met je eigen verwachtingen en vergeef dan alles wat tekort
schiet en beslis te verbeteren. Dat wordt leren genoemd. Dat is een plus.
Terugkerend
naar de oorspronkelijke vraag, we houden van het idee dat door een van jullie
recente leraren werd uitgedrukt. Hij zie: “Wij wandelen gewoon elkaars weg naar
huis.” Wat indien zelfs maar de helt van jullie dat zouden leven?
Copyright © Ronald Head. Alle rechten voorbehouden. U mag dit
materiaal kopiëren en herdistribueren, zolang u het op geen enkele manier
wijzigt, de inhoud compleet blijft en u deze copyrightkennisgeving en
-link opneemt : http://ronahead.com/
