Spirituele verhalen voor de nieuwe wereld
Deel 4 – Het avontuur van de familie Morassa (pdf-formaat Eng.)
Door: Regiena – Heringa – 30 September 2022
Er werd gezegd dat de familie Morassa oorspronkelijk afkomstig was van de zoutbanken van de Grote Zee die volgens sommige dorpelingen niet meer bestond. In hun ogen was het water weggespoeld door ontevreden winden en bleef er alleen een immense schaal van witte harde grond over. Maar anderen wisten wel beter. De uitgestrekte zee, zwaar en krachtig in zijn turkooizen water, strekte zich uit tot ver aan de horizon in noordoostelijke richting. Hij kon niet gemeten worden, want hoe kon men oneindigheid meten? Deze uitgestrekte zee lag breed, trots en open, schijnbaar levenslang verwijderd van de weilanden en het grote woud van Mareithia.
Kye Morassa, de lange, knappe vader met zachte ogen, liep over het pad van de weilanden naar het bos met zijn rechterarm over de schouder van zijn zoon. Af en toe trok hij Berma dichter tegen zich aan. Zijn vrouw, Pela, liep voorop. Zij was even groot als haar man en dapper van hart. Het verlies van hun enige dochter was nog geen jaar geleden. De familie Morassa had besloten het dorp aan de andere kant van de bergen, waar ze vele jaren hadden gewoond en waar Berma was geboren, te verlaten. Hoewel ze vreemdelingen waren, waren ze vriendelijk ontvangen door de inwoners en ze zouden gebleven zijn als hun dochter niet ziek was geworden en gestorven. Maar het was voor Kye en Pela ondraaglijk om op een plek van verdriet te blijven en dus vertrokken ze, zonder plan en zonder hun dochter. Hun hoop lag nu bij Berma. De schemering spreidde haar fijne vingers van dauw en roze-oranje licht over de herfstgrassen.
“We moeten een schuilplaats vinden,” zei Kye zacht.
“Laten we het bos ingaan.”
Pela knikte instemmend en begon een ingang te zoeken tussen de eik en de den. Uiteindelijk was het Berma die een smal, wat onbestemd pad vond dat naar het schone, geurige bos leidde. De vogels, met trillende veren in zang, loeiden van vreugde dat ze op bezoek waren gekomen. De familie wist niet dat het bos al maanden op hun komst had gewacht. Ze maakten allemaal een comfortabel bed op in de nazomerwarme dennennaalden, aten wat fruit uit hun tassen en keken omhoog om de witte volle maan te bewonderen die omhoog begon te zweven in de steeds dieper wordende hemel. Op deze plek van schoonheid en gratie voelden Pela en Kye hun harten opengaan in kameraadschap. Ze glimlachten naar elkaar, gaven Berma een knuffel en gingen liggen om te rusten. De vogels legden hun mooie kopjes onder hun vleugels en sliepen.
Er zijn momenten in het bos dat de volle maan de speelkameraad wordt van de bomen en het gouden meer. En vanavond was zo’n nacht. Majestueus en met een zwak gefluister bewoog een grote kracht vanuit de aarde beneden omhoog en omsloot het bos van links naar rechts. Voor de buitenwereld bleef het bos onveranderd. Maar voor de wereld binnenin was Mareithia glinsterend geworden. De zilverkleurige bomen smolten tot transparantie en het meer werd vloeibaar kristal van het zuiverste licht dat overal heen gleed en alles tot elegante geometrische vormen van onovertroffen schoonheid verhief. Kleine, perfect gevormde feeën ter grootte van dennenappels dansten op de adem van de bomen, terwijl bezoekers uit het binnenste van de aarde en uit de hoogste regenboog deze nieuwe nacht dansten en zongen. Alles was doordrongen van de geur van witte rozen.
Iets trok Berma uit een diepe, diepe slaap. Hij rolde zich om, veegde een dennennaald onder zijn neus weg, opende zijn ogen en zag in de donkere verte een menselijke gedaante in roze en gouden licht. Het was prachtig. Het was ook heel vertrouwd. Opgewonden schudde Berma zijn ouders door elkaar, die ook ver weg in slaap waren.
“Word wakker,” fluisterde hij dringend.
“Wordt wakker. We hebben bezoek.”
Onmiddellijk ontwaakten zijn ouders en keken naar waar Berma naar wees. Daar was ze, een prachtig licht in menselijke vorm. Norra. Hun dochter.
“Shsst,” zei Norra o zo zacht, haar fonkelende wijsvinger tegen haar lippen.
“Wees niet bang. Ik ben echt hier.”
Haar familie was zo vervuld van ontzag en verbazing dat ze zich niet konden bewegen. Norra sprak verder op die fijne, delicate manier.
“Als jullie aan de dood denken, denken jullie dat ik voor jullie verloren ben. Dat is niet zo. Ik ben gewoon op een andere plaats. En die plaats wordt gevoed door jullie gedachten en liefde. Het hele universum is slechts een slag van het hart en elke slag is een gedachte van liefde. Als je je gedachten bij deze liefde houdt, zul je me zien en zul je bij me zijn, want daar is waar ik ben.”
Ze kwam, o zo dichtbij, naar elk van de families. In haar handen lagen drie voorwerpen. Eerst kuste ze Berma en zei zachtjes,
“Met deze steen geef ik jullie moed om onze moeder en vader te helpen.”
Terwijl ze Kye kuste fluisterde ze,
“Met dit blad geef ik je visie om te zorgen voor onze familie en de vele anderen die naar je toe zullen komen voor hulp.”
Ze draaide zich naar Pela en mompelde in haar oor,
“Met deze bloem geef ik je liefde om de leider te worden van een gemeenschap die jullie samen zullen opbouwen,” en ze kuste haar moeder vaarwel.
Het was laat in de ochtend voordat de familie Morassa ontwaakte in het door de zon overgoten bos. Elk familielid wilde zeggen,
“Ik had de vreemdste droom over Norra,” maar voelde zich te verlegen om dat te doen.
En dus sprak niemand over de gebeurtenis. In het geheim stopte Berma de steen in zijn zak; Kye stopte zijn blad in zijn tas en Pela stak de bloem in haar haar waar iedereen hem kon zien. Niemand zou nog lang over het bezoek spreken. Intussen had ieder op zijn eigen manier begrepen dat de dood slechts een idee was. Liefde was een hartslag die iedereen van waar dan ook in een zuivere en eerlijke geest kon brengen. Berma, Kye en Pela glimlachten naar elkaar, maakten een klein ontbijt klaar terwijl de vogels het concert van de middag voorbereidden, en verlieten dankbaar het bos. Een nieuwe dag was begonnen en alles was goed.
Regina
Regiena Heringa
www.nextagemission.com
Vrijdag 30 september 2022
© The Nextage Mission (NAM) Alle rechten voorbehouden
Alle muziek, poëzie en geschreven materiaal zijn Copyrights © van NAM
Gehele of gedeeltelijke reproductie van de pagina’s van deze website wordt uitgegeven als vrije wil leer- en deelmateriaal en is dus toegestaan
Vertaling: wakkeremensen.org
