Matrix 5: Waarom Het Systeem Bestaat
26 Juli 2022
Omdat de Matrix een slavernij systeem is, geeft het geen macht. Elk zelf, identiteit of lot dat het voor een persoon schept is noodzakelijkerwijs beperkt, beperkend en pathetisch.
Aan het begin van de film is Thomas apathisch, moedeloos, kleingeestig, bleek en een beetje beschaamd. Hij woont alleen en het lijkt erop dat als er iets is dat hem voortdrijft, het een sterk verlangen is om een antwoord te vinden op een duistere vraag die zelfs hij niet helemaal schijnt te begrijpen. Voor het overige lijkt hij levenloos, onverschillig, alsof hij zich heeft neergelegd bij een alledaags en somber lot dat hij niet wenst, maar waaraan hij niet kan ontsnappen of dat hij op geen enkele manier kan verbeteren.
Wanneer hij op zijn werk aankomt, berispt zijn chef hem omdat hij een “disciplineprobleem” heeft en denkt dat “de regels niet voor hem gelden” terwijl de conciërges het raam schoonmaken – misschien suggereert de film de behoefte aan een juist, goedgekeurd wereldbeeld.
Thomas heeft het natuurlijk mis, zoals zijn begeleider aangeeft. Hij is een deel van het geheel en slechts een deel in een groot geheel. Kort daarna, na de tussenkomst van Morpheus en de matrix zelf in de vorm van twee sinistere agenten, bewijst Thomas aan zijn superieur hoe anders hij is dan de anderen. Want hij heeft nog een verborgen kant, een alter ego in wiens diensten bijna iedereen geïnteresseerd is.
Het is op het moment dat Thomas een pakje met een mobiele telefoon ontvangt en wanneer deze telefoon rinkelt dat zijn oude leven tot een einde komt. De betovering is verbroken. Tot dit moment was zijn leven een waas van oninteressante dromen. En elke stap die hij in deze wereld zet, is vooraf bepaald door een onzichtbaar elektrisch circuit. Dit gemeenschappelijke brein had hem gevoed met al zijn gedachten, emoties, reacties, en hield hem in zijn greep met één doel: hem energie te ontnemen.
Thomas, zal spoedig leren, dat hij niet eens een radertje in het wiel is, hij is een batterij, één van vele miljarden, en hij is volledig vervangbaar. Als alles wat van hem wordt vereist zijn levensenergie is, is hij vrijwel identiek aan ieder ander mens. En aangezien zijn kracht voortdurend uit hem wordt weggezogen door het onzichtbare systeem waarmee hij verbonden is, heeft Thomas niets meer voor zichzelf over. Hij is echt niet te onderscheiden van zes miljard andere “cellen”. Door de mond van zijn baas, spreekt de Matrix tot Thomas en vertelt hem hoe de zaken ervoor staan.
De machine heeft bezit genomen van Thomas’ ziel, zodat het zichzelf leven kan inblazen. “Het lot lijkt een vreemd gevoel voor ironie te hebben.” Thomas blijft achter als een lege huls, die een leeg, doelloos leven leidt, inwisselbaar voor een van de zes miljard andere lege, doelloze levens.
Maar Thomas komt er al snel achter hoe anders de waarheid is. En wanneer hij eindelijk de betekenis van het teken aanvaardt, moet hij zich er ook bij neerleggen dat hij nooit meer deel zal uitmaken van het programma, noch zal hij ooit volledig kunnen vertrouwen op wat hij ziet. Hij wordt een mysterie voor zichzelf, een vreemdeling. Op dit punt houdt zijn leven op een aaneenschakeling te zijn van alledaagse problemen of persoonlijke ergernissen die alleen maar tot frustratie hebben geleid, en wordt het in plaats daarvan een bijna grenzeloze levensuitdaging.
Als dit bekend begint aan te voelen, dan heb je gelijk. Dit is het verhaal van de Uitverkorene, maar het is ook het verhaal van ons allemaal. Neo mag dan de uitverkorene zijn, maar hij is niet de enige.
Als de mens de technologie heeft geschapen en de natuur de mens, dan moeten wij zelfs wanneer de technologie autonoom wordt, zoals in het geval van de kunstmatige intelligentie, deze ook als een schepping van de natuur beschouwen.
Het moet dus een natuurlijk doel hebben. Kunnen wij dan zeggen dat elk rationeel geschapen systeem, zoals de mechanische omgeving waarin wij leven, er niet voor niets is?
Het natuurlijke doel van de Matrix wordt door Neo in de film nooit onderkend, sterker nog, blijkbaar is er geen. Maar we kunnen er ook naar kijken op een manier dat de AI misschien voor een speciaal doel werkt. Het kan zelfs een doel zijn dat gunstig is voor de mensheid, zelfs als het er schijnbaar tegenin gaat.
In de film The Matrix leren we dat de grote trots van de mens, AI, zich tegen hem heeft gekeerd en in opstand is gekomen. Is het mogelijk dat als de AI de Matrix niet had gecreëerd, de mensheid niet zou hebben overleefd zonder de broedplaatsen?
Aangezien AI (kunstmatige intelligentie) een product van de mens is, is wat het creëert in feite een product van de menselijke wil en creativiteit, zij het op een onbewust niveau. De Matrix is dus het eindproduct van het menselijke eigenzinnige intellect. Het kan een middel zijn tot zijn eigen evolutie, tot transformatie.
De Matrix is een soort pop die de mensheid heeft geschapen om zich voor te bereiden op haar volgende evolutie, en de vernietiging van deze pop zal komen wanneer zij haar doel heeft gediend. Als de incubatie- en reformatieperiode ten einde loopt. Zolang de Matrix bestaat, is het vooral een opleidings-, voorbereidingsprogramma.
Nergens wordt duidelijk gemaakt of de regels die voor de Matrix gelden, ook buiten de Matrix gelden. In de film, wanneer Neo kung fu leert, is hij vervolgens in staat om het in beperkte mate te gebruiken in de buitenwereld. Kan hij lepels buigen of kogels stoppen? Of vliegen? Dit raadsel zou kunnen worden opgelost indien de tweede buitenwereld ook een programma was, zij het anders ingericht. Laten we deze dubbelzinnigheid voorlopig buiten beschouwing laten en aannemen dat wat binnen de matrix mogelijk is, theoretisch ook daarbuiten mogelijk is. Dan zou alle technologie dienen als een trainingsmiddel waarmee we de vermogens kunnen ontdekken die aangeboren zijn aan het menselijk lichaam en de menselijke geest.
In de film vraagt Morpheus aan Neo om zijn geest vrij te maken, om te geloven. Zodra Neo stopt met het zoeken naar redenen waarom iets verkeerd is, wordt plotseling alles mogelijk voor hem, omdat de wetten van zijn rationele denken plaats hebben gemaakt voor een nieuwe wet, de wet van zijn wil. Neo was de eerste die dit besefte.
In de film is Neo de redder van de wereld, maar voor het grootste deel van de aangeslotenen is hij in plaats daarvan gekomen om hun wereld te vernietigen. Want als zij de keus hadden, als zij van tevoren wisten waarheen de rode pil hen zou leiden, zouden de meesten van hen zeker blauw kiezen – zoete onwetendheid. In de film zien we Cypher spijt hebben dat hij de blauwe niet heeft genomen. Want het rode pil pad is niet voor watjes en zwakkelingen.
De Morpheus, Trinity en Neo van de film strijden vooral voor een nieuw begin, een nieuw tijdperk, vrij van de overheersing van machines en intellect… Als je je potentieel wilt beheersen en je lot in eigen handen wilt nemen, moet je de rechterkant van je hersenen de teugels in handen geven. Het is de stem van de intuïtie, de manier waarop de tekenen je tonen. Je verbeelding en vrije ongebreidelde fantasie zijn zeer waardevol, waardevoller dan je denkt. Je zult geen kogels kunnen tegenhouden, je zult niet kunnen vliegen, maar je zult niet langer een bijrolletje in een film zijn, je zult het centrale personage van de plot worden, en het systeem zal niet langer je lot bepalen – je zult het voor jezelf bepalen.
De uitzonderlijke mensen die zich op zijn minst een beetje bewust worden van het bestaan van het systeem en stappen beginnen te ondernemen om zich los te koppelen – dat wil zeggen, hun geest bevrijden van de onzinnige programma’s die zijn geplant en verantwoordelijkheid beginnen te nemen voor hun leven – zijn de ontwaakten, de strijders tegen de Matrix. Dan zijn er nog twee hogere stadia. Zij zijn de mensen die de regels van het systeem en de zieners kunnen ombuigen. In de film wordt Neo een Ziener wanneer hij de code rechtstreeks gaat lezen en de mogelijkheid krijgt het systeem naar believen te verlaten en weer binnen te gaan en de regels erin te veranderen. Een strijder kan dat niet doen.
wordt de volgende keer vervolgd
© aluska.org 2022
Vertaling: wakkeremensen.org
