WAT IS VERBINDING? ~ Yvonne Bakker

WAT IS VERBINDING?

Verbinding is voor mij allereerst: de momenten van samenvallen met je diepste grond, je innerlijke essentie, God, thuis komen of wat voor woorden je er ook maar aan zou willen geven.
Het is de staat waarin alles weg valt, vrede, geluk, stilte…NIETS. Het zijn maar woorden, want het valt niet te beschrijven. HET IS.
Die momenten hebben een totaal ander aroma dan wat we als mens normaliter geluk noemen. Geluk, omdat een partner in ons leven is verschenen, geluk om die nieuwe baan of misschien wel eindelijk het afscheid van die oude baan, waarin je al zo lang niet meer happy voelde. Je emotioneel gelukkig en je emotioneel ongelukkig voelen.

Het geluk waar ik het hier over heb, is een ervaring, een gevoel, het overkomt je, zo maar zonder dat ook maar iets het teweeg brengt. Het overkwam mij bijvoorbeeld toen ik op een verlaten strand ’s avonds laat op het Indonesische eiland Lombok naar een sterrenhemel zat te kijken met in de verte de kleine lichtjes van de vissersboten; het overkomt mij zomaar uit het niets op diverse andere momenten. Wat deze momenten met elkaar gemeen hebben, is dat ze nooit met iets of iemand te maken hebben.

Domweg “geluk”, dat echter een emotie kan worden zodra je die momenten dat je volledig samen valt, wilt gaan herhalen, dus een volgend moment nastreeft.

In menselijke begrippen is verbinding het oog hebben voor jezelf, de bereidheid om jezelf te leren kennen in alles wat op je menselijk pad nog om aandacht vraagt. Niet alleen aandacht voor hetgeen je fysiek lichaam je probeert te vertellen. Pijn, ziekte, ze zijn niet soms mis te verstaan.

Aandacht voor alle emoties die dagelijks door je heen gaan, is een lastiger gegeven. Soms melden ze zich duidelijk. De angst om weer in een vliegtuig te stappen, de angst dat politici het hoofd koel weten te houden en zich niet laten meeslepen door alle feitelijkheden en niet-feitelijkheden, door woorden van agressors. Kortom angst voor….
Andere emoties melden zich echter minder duidelijk. Ik zou haast zeggen, je moet er even bij stil willen staan.

Enkele jaren geleden heb ik een Facebookpagina aangemaakt. Wat mij destijds opviel, hoe serieus al die berichten werden genomen en met name in wat voor bewoordingen er maar al te vaak zeer heftig op gereageerd werd/wordt. Nu zie ik dit soort reacties vele malen minder, het heeft met mijzelf te maken, maar ook hier vormen emoties de grondslag.

Of je nu een boek of een bericht op Facebook leest. Er staan slechts letters, letters die ergens in jou op jouw emoties resoneren. Jij interpreteert de letters op basis van wie je nu bent, ook met de nog verstopte schaduwkanten. Heb je wel eens jaren later voor de tweede keer een boek gelezen en gemerkt, dat je dan heel andere zaken opvallen? Zo al die letters interpreterend droom je de wereld tot realiteit. Het is echter geen realiteit. Het is de realiteit van de lezer. Een Facebook of internetrealiteit waarop nog maar al te vaak actie wordt ondernomen en vanuit het geraakt zijn - soms met alle middelen die je ook maar ter beschikking hebt - de ander wordt aangevallen. Natuurlijk geldt het voorstaande eveneens voor alle “feitelijke” gebeurtenissen die momenteel in je leven spelen. Ook die interpreteer je op basis van degene die je nu bent. Het gaat niet om de letters, het gaat niet om de ander, het gaat om jou.

Een oud bewustzijnleraar zei ooit, dat wanneer je naar je gevoel (bewustzijn) gaat, je door de emotie heen moet, zo die er zit. Ik denk dat hij gelijk had gelet op alle reacties die ik destijds op Facebook en elders tegen kwam. Al die letters en al die vaak ontzettend emotionele reacties, die ontstaan omdat die letters worden geïnterpreteerd, ontstaan omdat die letters ergens op een emotioneel stukje in jezelf resoneren; ontstaan omdat die ander net een bepaald stukje in jou raakt. Zouden we de tijd nemen om hierbij stil te staan en om eerst door onze eigen emotie heen te gaan, dan zou de reactie op elkaar heel anders zijn en zouden we hiermee allen bijdragen tot een nieuwe “betere” realiteit.

En zie ik zag een nieuwe wereld…

In liefdevolle verbondenheid - Yvonne Bakker