De leeuw die jou heet eist zijn plek. Laat het toe | Luc van Ewijk | Lichtwerkers Nederland

''De tweede leeuwenpoort.''

De leeuw wilt brullen. Wilt niet meer in hokjes zitten. Weg met de hokjes maatschappij. Met oneerlijkheid en onoprecht mensen. Laat ze in hun kooi achter.

Je wilt vrijheid. Wilt niet gebonden zijn aan gedachtegangen van een ander. Want we zijn meer dan onze hersenen.

Vriendschap en relaties draaien niet meer om het bezit te zijn van een ander. Om op één lijn te zitten. Vergeet het, we gaan allemaal op onze eigen lijn zitten. Want alleen zo worden we onszelf.

We hoeven niet meer te werken. Nooit meer. Omdat we geen slaaf zijn. Maar vrij mogen zijn. Vrij als een leeuw. Overal kunnen we ontdekken en dat zullen we.

En nee dat is niet onmogelijk. We hoeven niet lang te wachten. Niemand gaat dan meer werken. Nou er zullen nog wel mensen in de kooi zitten. Die mogen dat lekker doen.

Alles kan overgenomen worden door robots. Vrije tijd en ruimte genoeg om ons te ontwikkelen. Zodat we eindelijk eens een keer volwassen worden behandeld.

Licht schiet omhoog. Gave's steken de kop op. Je pakt het uit. En nee het is niet te bewijzen. We hebben jullie wetenschappelijke bewijzen ook niet nodig. Want we voelen dat het goed is. En dat is al genoeg. Dan nemen we het aan. Dat scheelt pas tijd.

Oude kleren weggooien. Want niet alles past meer bij je. Vrienden en relaties alles staat op scherp. Alleen wat mee gaat met de nieuwe tijd blijft over.

Ruimte en tijd zat. Nieuwe deuren openen. Omdat je zo weer kunt groeien. Het komt naar je toe. Omdat je volop in je licht staat.

Je voelt je ook lichter. Omdat je al het oude verbrand hebt. Je ging niet achteruit de afgelopen weken. Maar vooruit.

Alleen moesten er nog wat oude resten van jou verwijderd worden. Zodat je volledig de jij kunt gaan leven.

Het vuur proef je in je mond. Het alles vernietigende vuur wat nodig is. Om te herrijzen als een feniks. De wereld lijkt maar duister. Maar hou vol. Sta in je vuur. En zie hoe de weerstand eerst toeneemt. Maar later afneemt. Omdat wij geen vijanden hebben om tegen te strijden. Ze vechten alleen tegen hun eigen leugens.

Leugens waarin de wereld in opgerold is. Maar het wordt natuurlijk zoals de waarheid is. En dat stroomt. Zo als het leven spoedig ook gaat.

Het nieuwe leven.
Bereiken we niet door te vechten.
Maar door te accepteren.
En niet te oordelen.
En je niet omlaag te halen.
Maar te laten stijgen.

Dit is het Waterman tijdperk. En zal als een vloedgolf de wereld bevrijden. Nu alle sleutelrollen in het licht komen te staan.

Want dat zijn namelijk de lichtwerkers. Een zwakke naam. Want we zijn lichtstrijders. Verslaafd aan de hoge energie omdat dat als thuis voelt.

Luc van Ewijk
www.mindstroom.nl