Zo ongeveer iedereen zal wel beamen dat het licht van onze zon aan de basis van het leven hier op aarde staat. Wat de meesten onder ons echter nog niet weten is dat er een tijdje terug een wetenschappelijke doorbraak van formaat heeft plaatsgevonden waardoor de rol van het licht voor het menselijk leven in een compleet nieuw licht kwam te staan. Licht of fotonenergie is namelijk op microscopisch niveau ook in het lichaam waarneembaar. Meer zelfs, het vormt de drijvende kracht achter het mechanisme dat plantaardig leven en bijgevolg elke andere levensvorm mogelijk maakt.
Licht en elektromagnetisme
Licht is net als geluid bijvoorbeeld een elektromagnetisch verschijnsel en heeft een vrij korte golflengte. Het trilt op een ultrahoge frequentie tussen de 360 en de 800 nanometer afhankelijk van de precieze kleursamenstelling van het licht. Volledig in overeenstemming met de bevindingen uit de quantummechanica is het zowel waarneembaar als een reeks deeltjes (fotonen of lichtquanta) en als golven. Biofotonen zijn dan fotonen die in levende organismen werkzaam zijn, en vormen de motor achter de voor het leven onmisbare celcommunicatie.
Licht als de motor voor onze biochemische processen
Plantaardig leven ontstaat met het behulp van het in planten aanwezige cholorofyl, dat in belangrijke mate verantwoordelijk is voor het proces van fotosynthese. Via fotosynthese kunnen planten o.a. fotonenergie omzetten in energie die ze bijvoorbeeld nodig hebben om mineralen en andere elementen uit hun omgeving op te nemen en te groeien. De mens is dan een wezen dat deze gesublimeerde fotonenergie uit zijn voeding continu in zich gaat opnemen om de biochemische processen in zijn lichaam op gang te houden.
Een wetenschappelijke doorbraak in de biofysica
Een eerste vraag dringt zich natuurlijk op: hoe kan je in godsnaam licht in zoiets minuscuuls als een cel waarnemen? De man die dit ongelooflijk huzarenstukje klaarspeelde, was de Duitse biyofysicus en Nobelprijswinnaar Fritz-Albert Popp. Met behulp van een “fotomultiplier” kon hij de zwakke lichtemissies in de cellen meten. Wat bleek? De DNA-moleculen in de celkernen zenden continu fotonen uit en absorberen deze weer, waardoor ze een ragfijn en samenhangend web van licht verspreiden, net zoals een laser dat doet. Deze coherentie bleek zelfs een waardemeter te zijn voor de gezondheid van de cel: zieke, beschadigde of vervuilde cellen zenden ook licht uit, maar in een chaotisch patroon.
Een aantal toepassingen
Deze revolutionaire ontdekking kent in de praktijk in heel wat toepassingen: zo kan men d.m.v. de meting van biofotonen de kwaliteit van drinkwater en voedsel, en chemische en elektromagnetische vervuiling vaststellen. Voorts gaf zijn onderzoek aanleiding tot de ontwikkeling van de biofotonentherapie. Met behulp van filters worden de chaotische biofotonen geïdentificeerd en gescheiden van de andere, waarna de frequentie van deze biofotonen wordt omgekeerd en ze worden teruggestuurd naar het lichaam. Elektromagnetische golven met een tegengestelde frequentie heffen elkaar op, waardoor de cel weer op een coherente manier biofotonen gaat uitzenden.
Biofotonen en het zelfgenezend vermogen
Afgezien daarvan volgde in het kader van het onderzoek door Popp nog een belangrijke vaststelling. Hij ontdekte dat net die lichtgolven met een frequentie van rond de 380 nm, die zich net tussen het ultraviolette licht en het zichtbare licht (paars) bevinden, verantwoordelijk zijn voor het zelfgenezend vermogen van onze cellen. Er sterven immers dagelijks miljoenen lichaamscellen, dus zonder dit vermogen zouden we ten dode opgeschreven zijn. Hij ontdekte dat blootstelling aan bepaalde kankerverwekkende stoffen zoals benzopyreen het vermogen van de cel om biofotonen met een frequentie van rond de 380 nm op te nemen aantastte.
Het verband tussen biofotonen en kanker
Aldus wordt het regeneratievermogen van de cellen ondermijnd en kunnen zieke cellen gaan woekeren en tumoren ontwikkelen. Popp ging vervolgens op zoek naar niet-toxische substanties die op dezelfde frequentie trilden en de communicatie tussen kankercellen en de omringende gezonde cellen konden herstellen. Zo kwam hij uit bij de maretak, waarmee hij o.a. een vrouw die zowel borst- als vaginakanker had, succesvol wist te behandelen. Maretakextract is één van de meest populaire natuurlijke middelen die worden ingezet bij de behandeling van kanker. De maretak is een halfparasiet die zich nestelt op een boom die willens nillens voor gastheer moet fungeren, net zoals – ironie – een kank
er dat ook doet bij een gezond lichaam.
Conclusie
Biofotonen zijn verantwoordelijk voor de informatie-overdracht tussen de cellen, het zelfherstellend vermogen van cellen en aantal belangrijke biologische processen zoals celdeling en celdifferentiatie. Dit laatste proces is essentieel voor het ontstaan van leven omdat het ervoor zorgt dat een menselijk embryo zich kan ontwikkelen tot zijn voorbestemde vorm. Het DNA is op zijn beurt verantwoordelijk voor de emissie en de absorptie van deze biofotonen, en wanneer de lichtemmissies hun gestructureerd karakter verliezen, is dit een signaal dat het niet goed gaat met onze cellen en bijgevolg onze gezondheid. Jezus zei ooit eens ten overstaan van zijn discipelen: “Wij zijn gekomen uit het licht.” Misschien moeten we hem in deze eerlijkheidshalve posthuum dan toch maar gelijk geven…
Bron; Oceaan van Licht.
Met dank aan Marjolein Ingrid Soulpursang
