DE LAATSTE
KEER
Door Pyts Boschma
STEL JE VOOR!
Natuurlijk komt het gesprek in veel van mijn
ontmoetingen vaak op spirituele onderwerpen. Veel van mijn reisgenoten uiten
dan de volgende opmerking: "Als ik maar nooit weer terug hoef, als ik maar
Thuis mag blijven. Ik wil nooit meer terug!". Het klinkt als een
noodkreet, die mensen die niet met de spirituele weg bezig zijn absoluut niet
begrijpen. Ach, hoe goed begrijp ik die woorden; hoe goed weet ik wat deze
mensen voelen, ik heb dat gevoel al jaren. Het is zelfs zo’n sterk gevoel, dat
ik me letterlijk helemaal te pletter heb gewerkt de laatste zeventien jaar,
want stel je eens voor dat mijn ziel besluit naar Huis te gaan zonder dat mijn
werk er op zit, dat ik niet af krijg wat ik kwam doen, stel je eens voor dat ik
sterf voordat ik mijn doel bereikt heb en voordat ik de taak die ik op me
genomen heb uitgevoerd heb. Stel je eens voor dat ik nóg een keer moet gaan,
dat ik het over moet doen. Het was een waar schrikbeeld voor me dat me
jarenlang voortduwde; verder, verder door het spirituele proces.
ONBEKEND
Tegen iemand die zich nauwelijks met het spirituele
proces bezig houdt, zei ik eens: "Er is iets dat me duwt, begrijp je
dat?". Hij schudde niet begrijpend zijn hoofd en zei, dat hij geen flauw
idee had wat dat was, hoe dat voelde. Er zijn veel mensen die geen idee hebben
wat je drijft, waarom je zo gedreven bent en dat maakt de afstand die je op dat
moment ervaart en de eenzaamheid die je soms voelt groot.
GEEN OPTIE!
Vaak voegen de reisgenoten er aan toe: "Ik wil
naar Huis, ik wil zó graag naar Huis". Ook dat gevoel ken en herken ik;
ook ik heb dat verlangen al vele, vele jaren en soms is het gevoel zo
overweldigend, dat het me verdrietig en somber maakt. Ik kan dat gevoel niet
onder woorden brengen in mijn dagelijkse omgeving, het zou veel te beangstigend
voor de mensen om mij heen zijn als ik dit gevoel zou beschrijven. Men zou het
niet begrijpen. Men zou niet begrijpen dat de spirituele mens dit verlangen dan
wel heeft, maar nooit de beslissing zal nemen voortijdig naar Huis zal gaan, de
reisgenoot zal daar nimmer voor kiezen om de doodeenvoudige reden dat het
bekend is dat je dan niet Thuis mag en kunt blijven. Dit dilemma is vaak enorm
groot en ik heb wel eens tegen een reisgenoot gezegd: "Je mag niet naar
Huis, nog niet, je moet eerst doen waarvoor je gekomen bent, je moet eerst je
doel bereiken en je taak afmaken"
JE DOEL
Vorige week benoemde een reisgenote het gevoel: het is
heimwee, en dat is het! Je hebt de geestelijke wereld ervaren en je hebt Thuis
gevoeld. Het is een onomkeerbaar proces, er is geen weg terug, je kunt alleen
maar vooruit, verder en verder, totdat je Thuis bent. Je weet dat je
Thuisgevoel altijd in jezelf kunt ervaren, maar dat maakt de heimwee vaak
alleen maar groter. Je weet dat je een voorbijganger bent op aarde. Het gevoel
van eenzaamheid is soms ondraaglijk en herkenning bij een reisgeno(o)t(e) geeft
troost. Het enige dat je op de been houdt in dit leven is de Liefde van de Bron
die in jezelf omhoog welt, de Liefde van Thuis die je ervaart en door mag geven
aan anderen.
Dat is waar je voor kwam, dat is je doel en je taak.
Weten Wie en Wat je Bent! Liefde, onvoorwaardelijke Liefde zijn en geven, dat
is wie en wat je bent! GOD IN ACTIE, DAT BEN JIJ! Een mooier moment om te leven
heeft eeuwen niet bestaan en in het boek "2012 - De ziel in de
meesterjaren" van Ute Kretschmar (zie recensies) staat een klein stukje
dat mijn heimwee liet verdwijnen, het deed mijn hart en wezen opspringen van
geluk en omdat ik mij realiseer dat niet elke lezer(es) alle boeken kan lezen
zal ik de bladzijden (167-169) in het geheel overnemen.
Luister en lees met je hart en word blij:
Meester Confucius spreekt:
"Veel van jullie zijn op een punt aanbeland waar
je je innerlijk bewustzijn zover ontplooit, dat verdere incarnaties in dit
duale universum geen bevredigende ervaringen meer kunnen opleveren. Het zou dus
kunnen, met de nadruk op 'zou kunnen', dat dit leven waarin je je nu bevindt -
het lichaam dat je nu bewoont, misschien wel het laatste aardse lichaam is. Het
zou zomaar kunnen, dat je voor de laatste keer in een fysiek lichaam op deze
Aarde bent.
We drukken jullie op het hart, dat je met iedere vezel
van je lichaam, met elk zintuig en met al je hartstocht van dit leven mag
genieten. Hoe voelt het als je met blote voeten in een helder bergbeekje staat?
Wat doet het met je zintuigen, als je naar het lied van de vogels luistert, de
wind op je wangen voelt, de geur van een Oudengelse roos opsnuift, een vlinder
van bloem naar bloem ziet vliegen, als je fietst en de energie van top tot teen
in je lichaam voelt?
Wat voel je als je naar een knappend vuur luistert en
de warmte ontvangt die het verspreidt? Wellicht dat het voor jullie de laatste
mogelijkheid is om van dit alles te genieten. Hoe voelt het als je partner je
aanraakt? Ken je de lekkere geur van een steak dat boven een vuurtje geroosterd
wordt, een zoete, sappige perzik of een overheerlijke saus die smaakt als een
engeltje over je tong?
Neem van ons aan dat heel veel mensen die hun aardse
lichaam hebben verlaten, achteraf denken: had ik maar meer uit mijn leven
gehaald, meer plezier gemaakt, meer gedanst, gezongen en genoten.
Jullie hebben daar nu de kans voor! Overweeg dit en
pak die kans. Het gaat er niet om behoudend te zijn. Het gaat er niet om jezelf
beperkingen en dogma's op te leggen. Bedenkt dat dit misschien je laatste
incarnatie op Aarde is en wat je nog allemaal graag wilt beleven. Wat je op
deze planeet door genieten in gang zet, zal zo'n enorme transformatiekracht
hebben, dat deze zich als golven over de gehele planeet verspreidt. Daarbij zal
alles transformeren wat op dit moment nog bedekt is met strengheid, onaangename
plicht en onderworpenheid.
De mate waarin jullie van het leven genieten, zal de
wereld veranderen. Dit heeft een groter effect dan wanneer je je hoofd erover
breekt wat je eraan kunt doen en hoe je veranderingen kunt bewerkstelligen.
Jullie grootste macht ligt daarin dat je begint om van dit leven in al zijn
facetten te genieten. We drukken jullie op het hart om van het leven te
genieten. Wees gezegend".
Ik wilde je de troost die deze woorden geven niet
onthouden, ik hoop dat het je worsteling verlicht en gemakkelijker maakt, ik
hoop dat je heimwee door deze woorden zachter wordt. Ik hoop en wens dat je
leert genieten van het leven.
