Een Spook van een Idee
Door: Catherine Viel – 1 juli 2023
1 juli 2023
Duisternis is geen dood, wist niet uit,
zal je niet begraven of je adem wegnemen…
Nee, duisternis is slechts een spook van een idee, het minst
herinnerd, meest vervreemde gebed, en je angst
is slechts een slepende, limbische angst, gescheurd uit flarden van vergeten jaren.
Alleen zoveel is duidelijk.
~Alice B. Fogel, De Duisternis Vergeven
Dankzij het goede oude betrouwbare woordenboek realiseer ik me dat ik vergeving helemaal verkeerd heb opgevat.
Er wordt gezegd dat vergeving niet gaat over het vrijspreken van een ander. Het gaat om zelfgenezing. We vergeven om ons beter te voelen. In die zin is het heel praktisch.
Toch komt het niet in me op, zelfs als er wrok opborrelt en het duidelijk is dat ik iemand “moet” vergeven. Ik ben eerder geneigd om te mopperen en te stoven in de wrok totdat het vanzelf minder wordt. “Oh, ik kan maar beter werken aan het vergeven van die persoon” komt niet in me op.
*****
Onlangs kreeg ik het duwtje dat het nu tijd is om het weefsel van mijn leven te onderzoeken op gebieden waar vergeving nodig is. Een ontmoedigend proces, waar ik al vaak doorheen ben gegaan op aandringen van adviseurs of zelfhulpprotocollen, maar dat nooit natuurlijk, comfortabel of juist aanvoelt.
Toch ben ik ervan overtuigd dat om mezelf te zegenen met een stralende lichamelijke gezondheid, ik eerst deze wrakstukken uit de weg moet ruimen. Maar hoe zit het dan met die nieuwe wrok over het gevoel dat ik gedwongen word om te vergeven om te kunnen genezen? Geloven dat het nodig is voor mijn welzijn geeft me geen duidelijkheid over hoe ik precies moet vergeven.
Op een bepaald niveau snap ik het gewoon niet. Het voelt alsof ik een kopje water probeer op te vangen met een zeef. Het water is er, ik heb een bakje, maar het werkt gewoon niet.
*****
Ga het Merriam-Webster woordenboek binnen: Vergeven, transitief werkwoord: ophouden wrok te voelen tegen (een overtreder) : PARDON. Voorbeeld: iemands vijanden vergeven.
Deze definitie erkent dat de andere persoon een overtreder is en gebruikt het voorbeeld van vijanden. Dat zijn krachtige negatieve omschrijvingen. Ik voel een heerlijke ontvouwing van rechtvaardiging en bevestiging. Geen wonder dat ik niet de neiging heb om te zeggen: “Ach, nu is het goed, ik vergeef het je.” Het is niet oké. Ik vergeef die overtreding niet.
Maar wat is dit? Om “geen wrok meer te voelen tegen”? Dat is niet die persoon vrijspreken of zeggen dat wat er gebeurd is oké was. Het is alleen een gevoel veranderen dat ik heb over die persoon, over wat er is gebeurd. Het gaat over het verplaatsen van wrok naar een andere staat, een ander gevoel, een andere frequentie van emotie.
Het valt me op dat de frequentie van wrok mijn genezing heeft belemmerd. Het is onmogelijk om je vitaal gezond te voelen als je verzadigd bent met laagwaardige energetische rommel.
*****
Zondagochtend lijkt me een goed moment voor zielonderzoek. Misschien zal ik zondagochtend een draad vinden die gekleurd is met de duisternis van wrok en naar het verhaal ervan vragen. Ik wil niet zeggen: “Ik vergeef je.” Maar ik kan wel zeggen: “Ik ben bereid om mijn wrok hierover los te laten. En na een pauze laat ik mijn wrok hierover los.
En uiteindelijk ben ik neutraal hierover. Kijk terwijl de kleur van die draad lichter wordt, lichtgrijs wordt zoals rook van brandende ceder, en zich uiteindelijk vestigt in de geen-kleur tussen wit en grijs.
Het ziet eruit als een wolk, als rook, als damp. Ik haal diep adem, blaas er zachtjes op en zie hoe het niets wordt. Ik adem nog een keer lucht in die nu levendig aanvoelt, sluit dat hoofdstuk af en ga verder met mijn dag.
Catherine Viel
Vertaling: wakkeremensen.org
