In de laatste paar honderd jaar hebben we onszelf van de natuur losgemaakt. We hebben de natuur uitgebuit, verwoest en geprobeerd om haar te beheersen om onze door hebzucht gedreven egocentrische waanzin te stillen.
We hebben geprobeerd om ons te distantiëren van de natuurlijke cirkel van het leven. We zijn vergeten hoe we naar de natuurlijke ritmes en cycli van de Aarde kunnen luisteren.
We zijn vergeten om het pad van de natuur te volgen en ermee in balans te leven.
We zijn onze verbinding met het leven en de Kosmos vergeten.
Door onszelf los van de natuur los te maken zijn we vergeten dat we ten diepste met haar en de cycli van het universum verbonden zijn. Een aantal stammen of zo je wilt oude volken aan de rand van “beschaving” die de voorouderlijke leefwijzen nog volgen, hebben dit verband met respect en eerbied bewaard.
Ons is daarentegen een gevoel van afgescheidenheid bijgebracht, dat ons uit balans heeft gebracht en in on-gemak dreef.
We zijn vergeten hoe alle bewustzijn als een delicaat weefpatroon met elkaar verbonden is.
We zijn onze oude wijsheid vergeten
We zijn de wijsheid van onze voorouders vergeten. In de zoektocht om op een rationele wijze wetenschappelijke kennis te vergaren zijn we de wijsheid die voortvloeit uit het openen van ons hart, vergeten. We zijn de oude verhalen en volkswijsheid die werden doorgegeven door de zieners en wijze mannen en vrouwen uit de oudheid die in harmonie met het universum leefden, vergeten.
We zijn ons pad en onze dromen vergeten
Door af te dwalen van ons innerlijke pad zijn we vergeten de droom van het leven te dromen. En wat nog belangrijker is dat we zijn vergeten hoe we in die droom wakker kunnen worden en onze ware aard als mede-scheppers van het leven te onderkennen. We zijn vergeten dat we de macht hebben dromen te weven en de kracht van onze intentie te hanteren om die dromen in werkelijkheid om te zetten.
We zijn ons doel vergeten
Doordat we teveel praten, door een teveel aan lawaai en afleiding in deze verdichte realiteit zijn we vergeten wat we hier kwamen doen.
We zijn onze blauwdruk, ons voornemen vergeten
We zitten gevangen in de massatrance van een gefabriceerde consensuele (waar verschillende mensen of partijen mee hebben ingestemd) realiteit.
We zijn het zicht op onze authenticiteit uit het oog verloren, die innerlijke vonk die ons in de richting van zelfrealisatie, ascensie en hiermee geluk drijft.
We zijn vergeten dat we hier zijn om onszelf als spirituele wezens belichaamd in een fysieke vorm en ingebed in een gigantisch Universum te verwezenlijken.
Wij zijn vergeten dat alles Liefde is
Dit is misschien wel het grootste mysterie van alles wat slechts enkele zieners als een allesomvattende waarheid ten diepste hebben begrepen. Die waarheid ligt echter ook ergens diep in onszelf verborgen. Ergens weten we dit, maar we hebben het contact ermee verloren. We zijn het contact ermee kwijt geraakt. We zijn vergeten dat alles uiteindelijk energie en bewustzijn is en dat liefde de fundamentele structuur van het bestaan is. Liefde die door alles heen stroomt.
De plezierige kant ervan is dat we allemaal de kans hebben om ons te her-inneren en ons opnieuw te her-verbinden met onszelf en onze Moeder, planeet Aarde.
De kracht van herinnering staat centraal op het spirituele pad naar zelf-ontdekking en realisatie.
En zie ik zag een nieuwe wereld…
In liefdevolle verbondenheid,
Yvonne Bakker
