DE FINALE TUSSEN ANGST EN VERTROUWEN (deel I)
Gedurende vele levens overheerste onze meer mentale, mannelijke actiekant, en zat onze intuïtieve, vrouwelijke gevoelskant behoorlijk in het nauw. Nu we vanuit een nieuwe balans gaan leven, die het vrouwelijke in ons herstelt, worden we steeds gevoeliger. Door de groei van ons bewustzijn beginnen we onszelf toe te staan om te voelen wat er werkelijk in ons binnenste leeft. We leren vaker bij onszelf stil te staan, naar binnen te kijken en onszelf dieper te openen voor wat er innerlijk gezien en gevoeld wil worden.
De fysieke verdichting die nodig was om te kunnen leven in de dualiteit, maakt plaats voor meer transparantie, meer eerlijkheid maar ook meer kwetsbaarheid. Er valt nu geen schone schijn meer op te houden, en dat kan ook niet meer wanneer je meer verbinding je krijgt met je ware Zelf. Wie je van binnen bent, wil ook van buiten geleefd gaan worden.
Nu we met steeds meer mensen in alle eerlijkheid zoeken naar wie we zijn, waarom we hier zijn en hoe we ons leven het liefst zouden willen leven, vliegt onze frequentie bijna dagelijks omhoog. Daarmee verandert er in een korte tijd van een paar jaar enorm veel in ons. Het bewustzijn loopt voorop qua veranderingen; in de geest wordt het licht krachtiger en krachtiger. Maar voordat dat licht ook het meest verdichte in ons diepste fysieke zijn heeft bereikt, wordt er onderweg heel wat aangetrild en in beweging gebracht.
ZELF-DELEN IN DE SCHUILKELDERS
Laag voor laag breken er energetische en fysieke 'muren' af die we, met al onze weggestopte gevoeligheid, zo hard nodig hebben gehad om te kunnen overleven. We incarneerden vele malen tussen mensen die zelf ook amper in staat waren om onvoorwaardelijke liefde te ervaren, laat staan die te kunnen geven. Eindelijk is het zo ver dat we nu in veiliger velden zijn gekomen. Hoe meer we een bepaalde basisveiligheid kunnen ervaren, des te dieper we in onszelf kunnen afdalen, en de zelf-delen ontdekken die zich het verste weg in de schuilkelders van ons lichaam hebben verborgen.
Zij zitten daar, omdat ze in traumatische tijden onmenselijke ervaringen hebben gehad die nog nooit eerder gevoeld noch verwerkt konden worden. Dit is op zich niet nieuw, dat we deze zelf-delen ontdekken. Wat wel nieuw is, is dat het herstel waar we zo op hopen, even op zich laat wachten. Het helen van deze delen duurt langer dan verwacht, en dat maakt onzeker. Toch zullen we pas onze Goddelijkheid kunnen belichamen nadat we onszelf tot in de diepste celkernen bevrijd hebben van de greep van de angst.
DE MACHT VAN ANGST
Hoe gaat zo'n bevrijdingsproces in zijn werk? Er is helaas geen 'beste' manier of een kant-en-klaar recept verkrijgbaar. Er zijn tientallen, misschien wel honderden manieren om met angst om te gaan. Wat niet werkt, is de angst bestrijden, ontkennen of negeren. Dat wat je probeert weg te drukken, groeit onderhuids door en zal zich even later als een boemerang in een verhevigde vorm weer bij je aandienen.
Wat wel werkt, is onderscheid leren krijgen over waar de boodschap van de angst vandaan komt. Als de boodschap uit je lichaam komt, dan weet je dat het bijna altijd uit oude zelf-delen komt. De boodschap is dan ontstaan in je persoonlijkheid, die reageerde op onveilige situaties in de dualiteit. Angst is van nature geen Goddelijke boodschap, maar afkomstig uit bewustzijnsvormen die zichzelf probeerden te redden, of juist het Goddelijke in de mens probeerden te vernietigen.
Angst is in ons systeem geslopen waar we de verbinding met de Goddelijke Aanwezigheid in onszelf zijn kwijt geraakt. Waar de geest in ons altijd zal zeggen 'er valt niets te vrezen', geeft ons lichaam heel andere signalen af. Deze komen uit oude illusies, uit een geloof dat er krachten zijn die sterker zouden zijn dan de ware Goddelijk scheppingskrachten. Het is niet onze Goddelijkheid die de angst macht heeft gegeven; het is de persoonlijkheid die zichzelf ver boven of onder God gewaand heeft, en daarmee de macht van angst in het leven heeft geroepen.
AFGESCHEIDEN PERSOONLIJKHEID
Al wat leeft in de schepping is afkomstig uit de ene, leven-gevende Goddelijke Bron. Al wat leeft is ons geschonken, door Vader en Moeder God. Maar wat de mens, die zich van het Goddelijke in zichzelf heeft afgescheiden, er vervolgens mee gedaan heeft, heeft voor een heleboel dis-harmonie en vernietiging gezorgd. Deze herinneringen aan vernietiging zitten nog in onze afgescheiden zelf-delen. Wanneer we die weer beginnen te voelen, worden we vaak ook wantrouwend naar de Goddelijke krachten in onszelf.
Zijn deze krachten wel sterker dan wat ons lichaam of onze psyche aangeeft? Hebben we juist niet heel vaak meegemaakt dat we ons leven moesten offeren omdat de tegenkrachten sterker bleken, en we niet gered zijn door het Licht?
Zo gauw de angst voor nog meer ziekte, vernietiging en dood de kop op steekt kunnen we opnieuw gevangen raken in een verscheurdheid tussen de 'waarheid' (angst) van onze persoonlijkheid en de Waarheid (weten) van de Geest.
VERTROUWEN VERLOREN
Angst is niet verbonden met Goddelijke liefde of waarheid, maar met de afwezigheid van liefde en vertrouwen. En dat is nou precies waar we momenteel met de neus bovenop gedrukt worden: Wáár ontbreekt die onvoorwaardelijke liefde en dat oer-vertrouwen nog in ons? Niet in de geest, maar wel in onze gedachten, emoties en in de wonden van ons lichaam.
De ooit verbroken verbindingen met de Goddelijke Aanwezigheid in onszelf komen via de angst feilloos in beeld. We worden klaargestoomd om onszelf te kunnen bevrijden van alle op angst gebaseerde denkpatronen en emoties.
De meest heftige traumatische herinneringen zijn verbonden met ons fysieke zijn binnen de dualiteit. Buiten de dualiteit, en buiten ons lichaam is er geen dreiging van dat we vernietigd kunnen worden of kunnen sterven; de ziel is immers onsterfelijk en eeuwig. De grootste angsten zitten dus in onze fysieke celkernen en onze psyche opgeslagen; ze betreffen de rampen die we aan den lijve ondervonden hebben. Het zijn de ervaringen die ervoor gezorgd hebben dat er - meestal op een gruwelijke manier - een einde aan ons leven kwam en we het vertrouwen in de Goddelijke wereld verloren hebben.
HET GROTE INNERLIJKE WERK
Nu ons lichaam zo 'omgebouwd' wordt om hogere frequenties te kunnen dragen, en daarvoor onze lagere chakra's weer in harmonie gebracht zullen worden, wil het zich van alle oude traumatische herinneringen en angsten ontdoen. Tegelijkertijd groeit het verlangen naar liefde en licht van onze eigen Goddelijke Aanwezigheid. Als we die toelaten kan ons lichaam zich steeds dieper ont-spannen en ont-krampen. Dan kunnen we ons hart openen voor de diepst weggestopte spanningen, en deze vrij laten komen in een veilige en begripvolle bedding. Daarbij is het goed om te blijven beseffen dat angst met onze oude persoonlijkheid verbonden is, en dus niets te maken heeft met wie we werkelijk zijn! Indien we onze Goddelijkheid werkelijk het vertrouwen geven, kan alle angst die nog in ons woont met Liefde en wijsheid geneutraliseerd worden.
Ons lichaam maakt overuren, dag en nacht, om alles gereed te maken voor de innerlijke landing van onze Goddelijke Zelf-delen. Het is alsof je hoog bezoek krijgt en je je eigen huis nog eens extra grondig schoonmaakt. Overbodige rommel ruim je op en je brengt er een zo fris en zuiver mogelijke sfeer in. Wat Goddelijk is geef je een mooie plek; de rest kan weg of mee naar de kringloop. Daar wordt alles wat niet meer dient geneutraliseerd en teruggebracht naar de Bron waaruit het ontstaan is. Als je dat vertaalt naar je lichaam toe, snap je dat je energetisch constant bezig bent met openen, luchten, opruimen, afvoeren, neutraliseren, ontvangen en integreren.
Ogenschijnlijk lijkt het er soms op dat je niets doet. Maar juist in de momenten van rust en overgave kan 'het grotere werk' zich in jou voltrekken. Het is dus heel normaal dat je vaker moe bent, slechter slaapt, geen heftige prikkels of spanning kunt verdragen, allerlei rare kwaaltjes krijgt die komen en gaan, meer rust nodig hebt en naar stilte verlangt!
HET BELICHAMEN VAN ONZE GODDELIJKHEID
Wat heel belangrijk is om te beseffen, is dat de traagheid van het herstel van onze vrouwelijke kant - in zowel mannen als vrouwen - alles te maken heeft met het heel lang niet kunnen belichamen van onze Goddelijkheid. Doordat we de laatste eeuwen zo geleden hebben onder de onderdrukking en overheersing van het mannelijke in onszelf en in anderen, zitten er hardnekkige emoties en denkpatronen vast in onze gevoelskant. Het zijn de innerlijke demonen, die verbonden zijn met de meest gruwelijke, psychische en fysieke herinneringen aan vernietiging en sterfelijkheid.
Hoe groter je verlangen is om in je Goddelijke licht te kunnen zijn, des te harder de stemmen van deze demonen zich innerlijk aandienen. Ze vragen om heel veel geduld en veiligheid, inzicht en begrip. Zij kunnen alleen met heel veel liefde uit het duister tevoorschijn worden gehaald.
Juist in relaties met geliefden en dierbaren zal deze gewonde gevoelskant aangeraakt worden. Er kan zo'n diepe onveiligheid achter zitten dat het bij momenten lastig is om je te openen en een ander heel dichtbij te laten komen, tenzij je voelt dat de ander kent en begrijpt waar je doorheen gaat. Daar zal ik een volgende keer meer over schrijven.
Waar Liefde is, kan geen angst bestaan. Omarm jezelf dus maar wat vaker! Focus vooral op het vertrouwen van de Goddelijke Aanwezigheid in je, in plaats van jezelf te verliezen in alles wat mogelijk nog zorgelijk is of zorgelijk zou kunnen worden.
We zitten met duizenden, wellicht miljoenen medereizigers in een soortgelijk schuitje naar de zelfbevrijding uit de oude duale ketenen van angst. Hoe meer Liefde, Licht en veiligheid we onderweg creëren, des te gemakkelijker de overtocht voor iedereen zal zijn!
MV ♥
