Intuïtieve berichten
door Wes Annac van zijn persoonlijke Blog.
Het is om jullie geest
te helpen te bevrijden.
Van
15 November 2018, Karma Yoga Daily
Belangrijk: Noot van Wes - Mijn Breekpunt
Lieve Lezers,
Ik moet eerlijk
zijn over waarom ik deze week niet op het blog heb gepost.
Het is emotioneel
een zware week voor me geweest, want ik heb intense angst en paniekaanvallen
ervaren over een paar dingen die ik hier verder zal bespreken.
Afgelopen
vrijdagavond gebeurde er iets in mijn huis dat ik liever niet uitleg.
Een probleem dat we
thuis hadden waarvan we niet wisten dat het ineens veel erger was geworden. Om
welke reden dan ook - ik denk dat er meerdere redenen waren - ik kon het niet
aan.
Ik had een enorme
paniekaanval die meer dan twee uur duurde. Gedurende het meeste kon mijn vrouw
me niet kalmeren. Ik beefde, ademde ongecontroleerd snel en huilde hysterisch.
Ik ben er niet
trots op en het is heel, heel gênant om toe te geven. Ik ben een volwassen man
met een enorme paniekaanval en kon niet stoppen met huilen of flippen over iets
dat ik had moeten aankunnen. Ik geef het alleen toe om jullie een context te
geven waarom, nogmaals, ik deze week niet ben geweest.
Ik zeg toe dat het
niet uit verwaarlozing is.
Uiteindelijk kon ik
kalmeren. In de dagen erna hebben we het probleem bij ons thuis zo goed
mogelijk aangepakt. Het is niet volledig afgehandeld, maar we hebben
aanzienlijke vooruitgang geboekt. Onze familie was geweldig om ons te helpen,
en ik kan hen niet genoeg bedanken.
Mijn vrees en angst
stopten niet toen ik vrijdagnacht eindelijk kalmeerde.
In de nasleep van
de paniekaanval worstel ik nog steeds met slechte angsten en paniekerige
gevoelens.
Gisteravond
(woensdagavond) had ik weer een paniekaanval - deze keer over iets anders, ik
ben bang dat het mis gaat in dit huis. Dit was een veel kleinere paniekaanval
maar was niettemin overweldigend.
Moment en ik zal
uitleggen wat volgens mij de bron is van deze overweldigende angst. Maar
gisteravond was ik weer helemaal in de war.
Er is iets met me
aan de hand. Iedereen heeft me verteld dat het goed komt en bevelen aan dat ik de dingen per één dag
tegelijk neem. Maar ik vecht een continu gevecht met angst, stress, angst en
meer recent, depressie.
Ik heb deze week
hard gewerkt aan dingen die met mijn huis te maken hebben, en bezig blijven kan
me helpen mijn gedachten bezig te houden. Op het moment dat ik stop met werken
en probeer te ontspannen, komt het echter allemaal terug. Ik voel me te bang om
mijn geest te ontspannen, wat betekent dat meditatie op dit moment geen optie
is.
Ik probeer bezig te
blijven, maar het lijkt niet genoeg te zijn. Ik moet dit op schrift stellen -
voor mezelf en voor degenen onder jullie die zich afvragen waar ik ben geweest
en of alles goed is hier. Ik wou dat ik het kon zeggen, maar als ik eerlijk
ben; Ik worstel meer dan ooit.
Mijn angst komt
voort uit het feit dat ik niet genoeg inkomsten verdien door het blog te
schrijven of uit te voeren. Mijn droom is om vanuit huis te werken en mijn
brood te verdienen met het doen van waar ik van hou - schrijven, podcasting en
al die geweldige dingen.
Tegelijkertijd is
mijn grootste angst iets dat vreselijk fout gaat in ons huis en geen geld heb
om het te repareren. Op dit moment hebben we nergens extra geld voor. Ooit. We maken
amper genoeg om rekeningen te dekken en enkele maanden hebben we daar zelfs
niet genoeg voor.
Onze auto is bijna
een jaar geleden kapot gegaan en sinds we blut zijn, hebben we zonder auto
moeten leven.
Dat betekent dat we
elke dag met ons kind naar school moeten gaan wandelen of ritten moeten vinden
als het weer het wandelen niet toestaat. Het betekent ook dat we elke maand
afhankelijk zijn van familie voor onze boodschappen en alles wat we moeten doen
dat niet op loopafstand is.
Het is rot, omdat ik
weet dat mijn problemen niet de verantwoordelijkheid zijn van mijn familie. En
toch, ik heb geen andere keus dan steeds om hun hulp te blijven vragen. Het is
niet eerlijk voor hen, en het is ook beschamend om toe te geven.
Vóór mijn paniekaanval
afgelopen weekend, ervoer ik regelmatig ongerustheid over de gedachte dat er
iets mis zou gaan. Het is niet ongegrond, want er zijn een paar tikkende
tijdbommen in dit huis die elk moment kunnen afgaan.
Ten eerste is ons
dak zwaar beschadigd en moet het worden vervangen. Het is lek en zichtbaar
verzakt op sommige plaatsen, wat betekent dat ik elke dag nu te maken krijg met
een crisis die veel erger is dan de oorzaak van mijn paniekaanval vrijdagnacht.
Het sneeuw- en winterweer verergeren het probleem, en we zullen geluk hebben
als ons dak de winter doorkomt.
Om het volledig
vervangen te krijgen, moet het minstens $ 5.000 zijn (wat een dakdekker ons
vorige zomer vertelde toen ze ernaar keken), en nogmaals, we hebben geen extra
geld voor wat dan ook. Misschien plaatst dit mijn angst in het juiste
perspectief. Het is verreweg de grootste kostenpost die de meeste angst
veroorzaakt.
Het dakprobleem
heeft ons de afgelopen 2 jaar veel gewicht in de schaal gelegd, maar ik ben op
het blog blijven schrijven en blijven runnen in de hoop dat het ons het extra
geld zou opleveren om ermee om te gaan. We hebben momenteel geen geld gespaard
voor een broodnodige regenachtige dag.
Vervolgens hebben
we een (stook) oven die is gebouwd in de jaren 80 (dit is een oud huis) en die heel
nodig aan vervanging toe is. Het werkt nog steeds op dit moment, maar ik ben
bang dat het de winter niet haalt. Als het uit gaat, wordt dat minstens nog $
2-3000 meer.
Afgelopen winter
had de (stook)oven vervang onderdelen nodig die meer dan $ 400 kosten. Gelukkig
hadden we familie om te helpen. Maar de reparateur vertelde ons dat de hele
oven misschien in het volgende jaar of over 2 jaar moet worden vervangen als we
geluk hebben.
Ik maak me ook
zorgen over onze boiler, die gisteravond geluiden leek te maken die hij normaal
niet maakt. Dit was de oorzaak van mijn kleinere paniekaanval vannacht, alhoewel
het ook niets kon zijn.
Dit is een reden
waarom ik denk dat er iets niet klopt met mij. De laatste tijd veroorzaakten
deze kleine spanningen me intense angst en paniek. Maar nogmaals, misschien
zijn de spanningen, de stress niet zo klein. Misschien ben ik net aan het einde
van mijn latijn, en weegt het hebben van zo weinig geld, met zoveel uitgaven,
te zwaar op me.
Ik ben van plan om
een -Go Fund Me- voor het dak te starten en een dringende post te maken waarin
de lezers om hulp wordt gevraagd, maar ik heb het deze week zo druk gehad en
daardoor geen tijd of energie. Ik zal het snel doen, in de hoop dat lezers geld
kunnen sturen dat we kunnen sparen om met dit om te gaan.
Hoe veel jullie ons
ook in het verleden hebt geholpen - inclusief de reden dat we dit huis in de
eerste plaats hebben - ik haat het om hulp te vragen voor geld. Ik wou dat ik
inhoud met gehalte kon maken waarvan jullie kunnen genieten zonder dat geld een
deel van de equatie is. Helaas laat het leven me zien dat dit gewoon niet kan
gebeuren. Ik moet beginnen met sparen, maar daarvoor heb ik meer inkomsten
nodig.
Wat er in ons huis
vrijdagavond verkeerd ging, was voor mij de druppel die de emmer deed overlopen.
Het had niets te maken met het dak, de oven of de waterverwarmer. Het was een
heel ander probleem dat we wisten maar waarvan we de omvang niet wisten.
Onnodig te zeggen,
maar het was mijn breekpunt.
Ik hou van dit
huis, maar huiseigenaar zijn is angstaanjagend als je geen extra geld hebt voor
de talloze dingen die mis kunnen gaan. Het heeft me de afgelopen 3 jaar grote
onrust gegeven.
In wanhopige
behoefte aan het geld om met al deze problemen om te gaan, ben ik nu op een
punt van een grote beslissing. Ik kan nog een laatste poging doen om geld van
lezers te werven voor het dak en andere uitgaven, wat ik ook van plan ben te
doen. Mijn enige andere optie is om door te gaan en een baan overdag te
krijgen, wat ik niet wil doen, maar absoluut zal doen als het nodig is.
Ik ben bereid om
alles te doen om het geld te krijgen dat we nodig hebben voor dit alles, ook al
betekent dat dit tijd in beslag neemt van de tijd voor het blog, om te werken
via een baan die ons extra geld zal opleveren dat we kunnen sparen.
Het zou mijn hart
breken om weg te zijn van de blog, maar als ik het moet doen, zal ik het doen.
Ik kan deze angst
gewoon niet meer aan. Ik kan niet zonder auto zijn of moeite hebben om elke
maand rekeningen te betalen. Ik kan niet bang zijn dat het dak zal instorten of
dat de oven uit zal gaan en het zal allemaal mijn schuld zijn dat ik in de
eerste plaats niet via een vaste baan werk.
Ik kan het niet aan
dat ik te veel van mijn familie vraag en niet voorzie zoals ik zou moeten doen.
Ik hou van
schrijven, en ik wil meer dan wat dan ook om het voor de kost te doen. Maar
deze stress vermoordt me.
Ik weet niet hoe ik
dit moet aanpakken, behalve om te zeggen dat ik van al onze lezers hou. Ik
waardeer de steun die jullie ons allemaal hebt gegeven meer dan ik ooit zou
kunnen uitdrukken.
Jullie hebben ons
zoveel geholpen, en het laat zien dat deze spirituele gemeenschap niet alleen maar
praten en geen actie is. Jullie hebben ons de afgelopen 7+ jaar zoveel
medeleven getoond dat ik emotioneel word als ik eraan denk.
Ik kan jullie niet
genoeg bedanken.
Wat nog
belangrijker is: het spijt me.
Het spijt me dat ik
er wat minder ben geweest en niet zo persoonlijk ben geweest met jullie als in rond
2013-2014, de tijd dat jullie ons hielpen dit huis te vinden.
Ik schaamde me om
te bekennen of te schrijven over de problemen waar we doorheen zijn gegaan, ook
al, nog eens, laten jullie ons niets dan mededogen zien.
Ik wil jullie
alleen maar geweldige inhoud, gehalte en vorm geven als bedankje voor alle
keren dat jullie ons hebben geholpen. Ik ben ergens in de twintig met heel
weinig opleiding die zich geïnspireerd voelde om met dit soort materiaal de
kost te verdienen en jullie hebben me met open armen ontvangen.
Ik zou terug moeten
geven, maar dat ben ik niet gedaan.
Ondanks jullie
steun heb ik niet zoveel geschreven of geplaatst op het blog als ik zou moeten
hebben. Jullie hebben het waarschijnlijk gemerkt, en ik kan het niet ontkennen.
Dingen zijn heel moeilijk geweest, maar dat is geen excuus. Als mijn familie in
een geweldige toekomst dit kan overleven en het geld kan verwerven voor al onze
uitgaven, dan zal ik echt beginnen
terug te geven.
Voor nu, ik weet
niet wat er zal gebeuren. Zoals iedereen me heeft verteld, moet ik met de dag
leven en doen.
Ik zal mijn best
doen om de komende weken voor het blog te schrijven en op het blog te plaatsen,
terwijl ik aan ons huis ga werken en uitzoeken hoe we het geld kunnen verkrijgen
dat we hard nodig hebben voor ons dak en andere uitgaven.
Dank u allen voor
uw steun en het spijt me zeer dat de dingen niet zo gaan als ik had verwacht.
Ik heb het gevoel
dat ik gefaald heb, en ik hoop dat jullie begrijpen dat ik misschien wat tijd
nodig heb voor mijn geestelijke gezondheid terwijl ik bedenk wat ik moet doen
met al deze uitgaven en persoonlijke problemen. Ik ben van plan zo veel
mogelijk er te zijn, maar misschien mis ik enkele dagen en daarvoor bied ik
mijn oprechte excuses aan.
Alles wat jullie
kunnen geven, inclusief positieve uitstralende gedachten of vriendelijke
woorden, is welkom. Ik heb het nu erg moeilijk. Maar hier het is, de hoop op
een betere toekomst.
Er is een update van 21 november met foto’s zie
onderstaand Go Fund Me link.
Tekst:
Heel veel dank aan
iedereen die heeft gedoneerd voor ons nieuwe dak en ons positieve reacties
heeft gestuurd.
Met de donaties via
de Go Fund Me en Paypal zijn we al veel dichterbij ons doel dan dat wij ooit
voor mogelijk hebben gehouden.
Ik bel momenteel
rond, heb nog een paar bedrijven die naar het dak komen kijken en een schatting
gaan geven van wat het zal kosten om te vervangen. Een dakdekker zei terwijl
hij ernaar keek dat er veel hagelschade is opgelopen, waardoor de spijkers zijn
losgeraakt en water is binnengedrongen.
Daarom heeft ons
plafond waterschade opgelopen, zoals je kunt zien in twee van de foto’s op Go Fund Me. Toen hij me van dichtbij
foto's van de asfaltsingles liet zien, maakte hij duidelijk dat hagel het dak
aanzienlijk heeft beschadigd. Dit bevestigt dat het ASAP zo snel mogelijk moet
worden vervangen.
Ik heb nog niet de
foto's die hij heeft gemaakt, maar ik zal dit updaten (en het Go Fund Me) zodra
hij ze naar mij stuurt. Ik heb de komende dagen twee andere bedrijven die langs
komen om het te bekijken en een schatting te geven, dus voor nu weten we niet
zeker wat de uiteindelijke kosten zullen zijn.
Zoals ik al zei,
zijn we dichter bij het bedrag dat we denken nodig te hebben. Maar we zijn nog
niet uit het bos. Ik kan mijn waardering niet genoeg geven aan iedereen die
heeft gedoneerd, en afgezien van de bijdragen via Go Fund Me - waarvoor ik nog
niet alle donoren heb bedankt - probeer ik eenieder van jullie persoonlijk te
bedanken.
Als we bijdragen
kunnen blijven ontvangen, dan heb ik er vertrouwen in dat we genoeg zullen
hebben voor deze beangstigende dure reparatie. Zoals ik in mijn originele
bericht schreef, zullen we enorm waarderen wat je kunt geven. Als je van mijn
schrijfwerk houdt en de blog wilt helpen ondersteunen, dan is dit op dit moment
de beste manier om dit te doen.
Woorden zijn
onvoldoende om uit te drukken hoeveel ik iedereen waardeer die heeft gedoneerd
in onze tijd van nood. Zoveel verbazingwekkende, medelevende lezers hebben ons
geholpen door liefde en ondersteuning te schenken of te sturen. Vanwege jou
komen we dichter bij ons doel. Nogmaals bedankt allemaal, en heel veel liefde.
Bedankt ook voor het lezen.
