Wakker worden in een andere wereld…
2 december 2023 / Door lilian Ferru
Lieve Jij,
Het is alweer december, waarin we nog maar net ontwaakt zijn in een andere wereld. Als voormalig astrologe, heb ik heus gezien dat de planeet Pluto nu z’n overgang maakt van het teken steenbok naar waterman. Het oude móet dan wel verdwijnen. Dat is al lange tijd gaande, maar het Waterman-Tijdperk begint volgens mij nú pas. Wat vooraf speelde was slechts een prelude. De eerste tonen van een sonate, waarvan het lied nog in de maak is.
Aldus worden we wakker in een wereld waar Geert Wilders 37 zetels heeft behaald. Of Wilders het antwoord is, weet ik niet, maar er waait wel degelijk een andere wind. Laat ik je niet vermoeien met mijn politieke analyse. Feit is, dat we ons collectief in een transitie, een tussenfase, bevinden. Dit proces is rondom november 2024 voltooid.
Wat betekent dit concreet voor jou? In feite wordt alles waar je in gelooft met de grond gelijk gemaakt. Hoe kan ik dit uitleggen? Laten we zeggen dat je al bellenblazend in de zandbak speelt, met om je heen nog een aantal kleuters. Dan is het tijd om het speelterrein te verlaten. Je groeit en wordt sterker, totdat het moment er is om de wijde wereld in te trekken. Het is eng, want je moet veel achterlaten. Je gaat naar je kamer, pakt je koffers, overdenkt de situatie. Wat neem je mee, wat hoort niet meer bij jou? Je bent nog in het oude, maar klaar voor het nieuwe. Dat is de transitie, waar we ons nu in bevinden. Als we eenmaal in de toekomst zijn, is het verleden vergeten, maar eerst maken we de balans op.
Wat heeft deze afgelopen periode me gebracht? Ik zal maar eerlijk zijn, ik heb nog nooit zoveel gehuild als in de laatste twee jaar. Ik wist niet dat ik door zoveel mensen was omringd, totdat ik hen moest laten gaan. Mijn beide ouders overleden vlak na elkaar, toen ging Paul. Dat ging tot op het bot. Rouwen om vrienden is ook intens, zeker als paden zich splitsen.
Ik kan er niets aan doen, maar ik zie tegenwoordig zoveel meer. Ik stel grenzen en ik betaal de prijs. Zoals met een vriendin, die sinds het overlijden van Paul: ‘Eén met de Bron’ retraites organiseert en dit koppelt aan kristallampen en Tachyon energie, of hoe het allemaal ook heet. Voor mij is het tenenkrommend dat zij dit doet, omdat daarmee de boodschap van Paul verkracht wordt met New Age onzin en bijgeloof. Wie zich bewust is dat hij één is met de Bron, heeft niets buiten zichzelf nodig. Dat is juist waar het om gaat! Ook hier eindigt weer een vriendschap. En ik denk: ‘Ik zeg ja tegen de liefde en neen tegen de flauwekul, no matter what.’
Mensen laten gaan, is zeker een thema. Het jaar 2023, staat voor mij in het teken van afscheid nemen én vele wonderen. Vraag me niet hoe dit te rijmen is. Het huis in Vlissingen zie ik als een groot kosmisch cadeau. Paul is aanwezig, waar ik ook ga. De healings zijn gestopt, de maximale dienst is verleend. Ondertussen word ik een andere kant op geduwd, met een onverwachtse duik ik in het verleden, terug naar mijn geboortegrond. Dit jaar was er een met vele geschenken, maar ook van huilen, tranen drogen, en van diepe bevrijding. Waar ben ik nog gehecht? Ik ben niet bang om de diepte in te gaan. Kom maar… ik wil het allemaal zien. Wat gezien is, kan onmogelijk verborgen zijn.
In de transitie, de tussenfase, wanen we ons allemaal verloren. De koffers staan klaar. De koets wacht om je naar verre oorden te brengen. Nu verlang je naar nieuwe avonturen, maar je moet de reis nog maken. Je komt al van ver en dan gloort er licht. Het bewustzijn opent zich. Jij bent dat prachtige kind in de schepping en de ander is dat ook. Dan maakt het niet meer uit welke strijd je met elkaar hebt gestreden. Je gaat eraan voorbij. Dan kan ik zeggen: ‘Ik hoef niets meer met jou, maar mijn liefde is eeuwig. Wie weet komen we elkaar ooit ergens tegen. Ik heb geen hoop, geen verlangen, ik respecteer jouw lot en het mijne.’ Ik ben in overgave, in het vertrouwen, het is allemaal ervaring.
Zo eindig ik (bijna) dit jaar. Degenen die bij me horen, zullen er op het juiste tijdstip zijn. Ik ben wel degelijk door enorm liefdevolle en loyale mensen omringd en er zijn vele nieuwe ontmoetingen.
We zijn sterk, dóór en dóór krachtig. Met een bewustzijn dat verder reikt dan de sterren, het universum, ja, zelfs heel de schepping. Dan maken we de beweging vanuit liefde, zonder onszelf op te offeren, klein te maken, of rare fratsen uit te halen. Dan erkennen we onze grootsheid. Dan erkennen we, dat we geen politiek nodig hebben. Dan is het voorbij met de bevoogding buiten ons. Dan nemen we onszelf in eigendom en zijn we ons bewust dat we ondanks de verschillen, allemaal hetzelfde zijn.
Dan zeggen we, zoals het wérkelijk bedoeld is: ‘Ik ben één met de Bron en niets anders!’ En ja, daar staan we dan met onze koffertjes en jij mag zeggen welke kant het opgaat. Jij bent niet geboren om te zwijgen, om te behagen, om je klein te maken, om afhankelijk van anderen te zijn, of om jezelf te verloochenen. Je bent geboren om je licht te laten schijnen en om je leven te leven vanuit jezelf. Dan ben je niet meer bang voor het leven of om te sterven. Er is geen dood, want we zijn eeuwig. Dan is de blik niet langer op de wereld gericht, want je wéét dat je gedragen wordt door de liefde die jou geschapen heeft. Dát is de weg die iedereen dient te gaan. Iedereen wordt op z’n integriteit beproeft, dat zal zeker in 2024 zo zijn. Ik zie het als een avontuur.
En ik zeg je, we komen er gelouterd uit.
Het wordt alsmaar mooier…mooier en mooier…,
Liefs Lilian
