De dans met de duisternis
Pamela Kribbe channelt Jeshua
Lieve mensen,
Ik, Jeshua, groet jullie allen, en ben bij je als een gelijkgestemde, een vriend, een gelijke. Accepteer mij als een broer. Ik wil bij je zijn en je hand vasthouden.
Het is voor mij nu makkelijker het leven vanuit een weidser, hoger standpunt te overzien dan op een aards niveau mogelijk is. Het is de bedoeling van het leven op aarde dat je ten dele ondergedompeld bent in onwetendheid, in de zwaarte van de aardse samenleving, en dat je dat van binnenuit ervaart. Dat is beslist niet gemakkelijk, maar het heeft een doel. Als je in hogere sferen bent, in hemelse sferen zogezegd, is er bijna geen weerstand. Je ervaart liefde om je heen als vanzelfsprekend. Je trekt aan wat bij je past qua omgeving en ook qua energieën, qua zielen die je ontmoet. Zo is er een gemakkelijke uitwisseling tussen jou en je omgeving; die spiegelt jou, waardoor je relatief vrij bent van blokkades. Er is wel een en ander op te ruimen zogezegd, maar dat gaat vanuit een vloeiendheid en lichtheid die jullie in je leven nu heel erg kunnen missen.
Hier ontbreekt die lichtheid, en ben je niet altijd onder gelijkgestemden. Je komt veel verschillende lagen van zijn, van bewustzijn tegen in je leven. Je wordt al geboren als een kwetsbaar kind door de familie-energie; die weerspiegelt vaak niet die diepe kern binnen in je, komt dus niet overeen met je natuurlijke energie. In een familie-energie zitten vaak overgeleverde angsten en beperkende overtuigingen. Die neem jij als een spons in je op. Je kunt niet anders, want als aards kind ben je niet volledig in contact met je ziel, met de kennis waar je over beschikt op zielsniveau. Je bent, juist om die ervaring op te doen, helemaal ondergedompeld in de materie, in het lichaam.
Maar dat betekent pijnlijk genoeg ook, dat je ongefilterd, ongeremd, energieën absorbeert die eigenlijk niet bij je thuishoren. Later pas ga je ontdekken en onderscheiden wat wel en niet bij je hoort. Nu kun je je afvragen, en dat doen jullie ook voortdurend: waarom doe ik dit, waarom ga ik deze dans aan, deze dans met de illusie, met de verleiding, met de duisternis?
Die duisternis wil via jou getransformeerd worden. Jij bent een engel van licht. En je wilde deze dans met de materie en met de versluiering aangaan, omdat er zoveel liefde in je is. Er leeft in jou een werkelijk scheppende kracht, een heel diepe creatieve, geïnspireerde bron, en die bron, die bèn jij. Dat is jouw ziel. Bij iedere ziel krijgt die creatieve bron, die onstuimige stroom van leven, een eigen unieke glans. Jij bent je eigen wezen. Jij bent uniek. Niemand anders is zoals jij. Je bent dus hier om op je eigen manier vorm te geven aan de liefde in jouw wezen, en om de duisternis in je op te nemen, zodat je die van binnenuit kunt gaan transformeren.
Duisternis is in feite gelijk aan het onbekende, het nieuwe, het avontuur. Als je daar bang voor bent, ga je je verdwaald en onzeker voelen. Meestal is een ziel zo sterk onder de indruk van het nieuwe, het onbekende en donkere, dat ze aan zichzelf gaat twijfelen, en zegt: ik kan het niet aan, ik snap niet wie ik ben. Waar ben ik? Ik ben verdwaald. De ziel heeft dus zelfbewustzijn nodig om deze reis te voltooien en in vreugde te volbrengen. En daarom ben ik hier: om jullie te herinneren aan jezelf, en aan het bewustzijn dat in jullie geboren wil worden.
Jullie zijn scheppers. Als buitengewoon krachtige scheppers zijn jullie hier om de duisternis te omarmen en te transformeren. Eerst denk je: dat kan ik niet, en word je opgeslokt door de duisternis, de onwetendheid, het verdwaald zijn. Maar er komt een moment dat je beseft wie diegene is die naar die duisternis kijkt en haar ervaart, wie die krachtige bron is, dat wezen dat telkens weer terugkomt om de dans met de illusie, met de onwetendheid aan te gaan. Dan verplaatst zich je blik die eerst naar buiten was gericht naar binnen.
Daar ga je ontdekken wie je bent. Jullie zijn al verwikkeld in dit proces, je bent al lang op weg. Je bent het licht in jezelf al aan het ontdekken. Maar er zijn steeds weer momenten dat je twijfelt en je blik weer naar buiten richt. Daar tref je dan energieën aan die negatief vibreren, die op angst zijn gebaseerd, die je doen terugdeinzen. De schrik die je dan ervaart, trekt jou weg bij jezelf. Ik ben hier om je te helpen je blik weer naar binnen te richten: op de bron van liefde en kennis die jij bent. Het is soms frustrerend voor mij om te zien dat jullie mij als een leraar beschouwen die boven je staat. Het is juist mijn bedoeling je oog, je aandacht erop te vestigen dat wij gelijk zijn, gelijken.
Jij draagt net zoals ik die bron van kennis in je. Stel je dus niet klein op tegenover mij; dat is nou juist niet de bedoeling! Je veronderstelde klein zijn is een illusie. Ik ben hier om die illusie te ontmantelen; daarom vraag ik je daarin met mij samen te werken, want ik heb jullie nodig. Toen ik lang geleden als vertegenwoordiger van een nieuw bewustzijn op aarde was, kon ik slechts enkele kiemen zaaien. De mogelijkheden in die tijd waren zeer beperkt, nu zijn die rijkelijker aanwezig.
Zie jezelf voor je als een zaadje dat nu wil ontkiemen, en dat daar klaar voor is. Zie jezelf voor je als een zaadje in vruchtbare aarde. Voel de potentie in het leven van dat zaadje. De zon schijnt daar op die vochtige en vruchtbare aarde. Zie jezelf voor je als dat zaadje dat nu wortels krijgt en ontkiemt. Voel je wortels de aarde ingaan … zie hoe er kleine groene blaadjes verschijnen met een steeltje in het midden. Geniet van de schoonheid van dit tere plantje, en voel dat het mede door jouw aandacht groeit, door jouw verrukking en verwondering.
Voel ook eens de aarde zelf, en hoe zij dit plantje verwelkomt. Voel hoe het plantje groter en sterker wordt, totdat het stevig is gevestigd in de aarde, de bladeren groot worden en voldoende zonlicht opvangen. Langzaam groeit het uit tot een boom.Voel hoe deze boom verbonden is met hemel en aarde. Voel het wortelgestel, voel hoe deze wortels moeiteloos voeding ontvangen. Dit alles is er gewoon. Je hoeft er geen moeite voor te doen. De stam is stevig, en het gebladerte is vol en groen. De zon schijnt op de kruin van de boom die het licht in zich opneemt, het licht van thuis.
Kijk eens of je dit beeld kunt vasthouden. Stel je dan voor dat jij, zoals je nu bent in je lichaam, onder aan de boom zit en tegen de stam leunt. Neem de energie van de boom in je op. Voel de energieën van aarde en hemel je rug instromen … voel hoe welkom je hier bent. Je bent nodig hier op aarde, als transformator van energie. Het werk dat je doet is vooral innerlijk. Als ik zeg ‘je bent hier nodig’ bedoel ik daarmee niet dat je van alles per se moet doen. Het kan wel betekenen dat je je geïnspireerd voelt om bepaalde dingen te doen.
Houd vast aan het beeld van die boom; wees je bewust van je ontkiemde kracht en inspiratie! Dat is waarvoor je hier bent; dat draagt bij aan het grote geheel. Elke keer dat jij gelooft in jezelf, en vertrouwt op je unieke kracht en creativiteit, verander je het collectieve bewustzijn van de mensheid dat ondergedompeld is geweest in angst en zelfontkenning. Er zijn op aarde machthebbers geweest die stelselmatig mensen hebben doen twijfelen aan hun mogelijkheden, die stelselmatig mensen hebben ontkracht. Dat is een erfenis waar jullie ook mee te maken hebben. Ook als je in een moderne vrije samenleving woont, werkt die erfenis door. Dat is een erfenis van angst, onderdrukking en zelftwijfel. Onderschat dat niet!
Je naar jezelf toekeren en in jezelf geloven, in je eigen unieke kracht, dat is een enorme stap in bewustzijn, een draai van 180 graden. Daarom is het zo groot en indrukwekkend wat jullie proberen te doen, waartoe jullie uitgedaagd worden. Om dat te volbrengen ben je nu hier; iets anders bekoort je niet echt meer. Je wilt die stap naar jezelf toe, het ontkiemen van je ware kracht, hier neerzetten op aarde. Na vele eeuwen en vele levens op aarde doorgebracht te hebben wil je die stap naar jezelf toe – het ontkiemen van je ware kracht – hier nu neerzetten.
Die ultieme stap is dat je de angst die in je leeft, herkent als een illusie. Er zijn al momenten waarop je dat voelt, momenten dat je een glimp opvangt van je ware potentieel, van je goddelijkheid, je onaantastbaarheid. Maar al gauw wordt dit dan weer overschaduwd door angst en zelftwijfel. Die liggen als een deken over de aarde. Als een collectieve deken. Het is dus niet alleen iets van jou. Hoe meer je je los wilt maken van die oude erfenis, des te harder gaat ze aan je trekken. Want de mens als wezen heeft de neiging zich te willen aanpassen, bij een groep te horen. Het is moeilijk om weg te komen onder die collectieve druk. En toch is dat precies wat jullie innerlijk willen: ontkomen aan die druk van oude lasten, van ideeën over zondigheid en onderdanigheid. Je kunt je die oude energie voorstellen als een zware grijzige kleur, of als een modderstroom die jou kan vasthouden. Ga daar dan niet tegen vechten, want dan zak je nog dieper weg in die modder, kom je nog meer vast te zitten in die oude energie. Angst wil altijd dat je tegen hem gaat vechten, want dat maakt hem sterker. Als je angst te serieus neemt, hem ziet als een geduchte tegenstander, dan ga je het verliezen. Want in dat idee van angst als een echte vijand heb je jezelf al gewonnen gegeven. Angst is echter ten diepste een illusie die je op den duur als een ballon doorprikt en laat leeglopen. Angst is geen vijand in de zin van een zichtbare, tastbare tegenstander, maar is voor jou wel gevaarlijk en bedreigend als een idee die macht over je heeft.
Als je begrip krijgt voor de kwetsbaarheid die in jou zit, die je had als pasgeboren kindje, en als je die ook in andere mensen gaat zien, dan kun je jezelf en hen gaan vergeven voor de macht die je angst over je laat uitoefenen. Zodra jij komt vanuit een positie van vergeving en begrip, heeft angst geen macht meer over je. Dan ben jij de gever, de bron van liefde. Je wordt dan groter in plaats van kleiner. Als je groot bent, heeft angst geen macht meer over je. Je ziet angst dan als een schreeuw om hulp. Allereerst in jezelf, en daarna zie je dit ook in anderen. Dat is de juiste zienswijze. Angst vertegenwoordigt een hulpkreet, is een noodsignaal. Jij bent degene die die nood kan lenigen, die het gat kan vullen, die vanuit liefde de angst kan wegnemen. Dat is wie jij bent. Ik vraag je daarin te geloven. Ik heb er ook begrip voor als je dit perspectief weer kwijt raakt. Daarom ben ik steeds aanwezig. En niet alleen ik, maar met mij velen die betrokken zijn bij dit grote proces, en die jullie daarbij willen ondersteunen: je gidsen, je engelen. Er is veel hulp aanwezig. Voel het in deze ruimte! Sta er voor open! Het is de bedoeling dat jullie gebruik maken van onze energie. Wees niet bang om te vragen, want wij doen dit heel graag. Wij zijn werkelijk heel sterk met jullie verbonden.
Dankjewel voor je aandacht.
© Pamela Kribbe
https://pamela-kribbe.net
Tekstredactie: Ben van den Broek
