Zo herken je een teken van je ziel
De ziel als passagier van de koets heeft een aantal manieren tot haar beschikking om ons als koetsier aanwijzingen te geven over de te volgen koers. Die aanwijzingen zijn meestal subtiel, zachtaardig en zachtmoedig, zodat we ze gemakkelijk over het hoofd kunnen zien of in de wind kunnen slaan, druk als we zijn met ons leven. In dit artikel lees je hoe jouw ziel je tekenen geeft.
De ziel laat ons steeds vrij en doorbreekt onze vrije wil niet. Tegelijk is ze duidelijk over waar ze heen wil. Wanneer we langdurig niet luisteren en de verkeerde kant op gaan, zal ze met duidelijker signalen komen, die in intensiteit zullen toenemen tot het leven zelf zegt: stop en ho! De as van de koets breekt over een rotsblok in de weg, de paarden struikelen, de koetsier vliegt van de bok.
Aanwijzingen van je ziel
De ziel geeft vooral twee soorten aanwijzingen: goede richting, verkeerde richting, ja en nee. Allebei zijn ze even belangrijk. Dat gaat innerlijk via een gevoel van enthousiasme en geluk of juist van neerslachtigheid en passiviteit, en uiterlijk via moeiteloosheid en steun in de rug, of via tegenslag, er zijn slagbomen op de weg. Dat zijn de koorden waarmee de ziel ons kan bewegen, als we tenminste de rechtstreekse boodschappen niet blijken te kunnen verstaan. En dat is de derde manier: via directe ingevingen en opvallende, bevestigende synchroniciteit. Wanneer we goed op ons innerlijk zijn afgestemd, zullen we bij elke beslissing die over onze levensweg gaat, weten welke kant we op moeten. We voelen een zachte maar stevige hand in onze rug, een energie met stuwkracht.
Als we voor een sollicitatie staan, zullen we weten of dit de baan is die we op dit moment in ons leven het beste met vreugde kunnen vervullen, of dat we bezig zijn onszelf in de mal te persen die deze vacature vraagt. We mogen dan eigenlijk hopen dat we die baan niet krijgen, want we zijn er vanaf de start al scheef in gaan staan en zullen dus scheef verder groeien. Vermoedelijk zullen we die baan dan ook op een wonderlijke manier aan ons voorbij zien gaan. Er ligt iets beters voor ons klaar. Maar natuurlijk staat het ons vrij om – meestal vanuit angst over onze financiën – de verkeerde baan te kiezen en te volharden in die omweg.
Ja, de goede richting
Wanneer we ergens warm voor lopen, enthousiast over zijn, er een gevoel van vreugde bij krijgen, dan is daarvoor kiezen in principe niet moeilijk, al kan ons denken allerlei praktische bezwaren opwerpen waarom het toch niet zo verstandig is. Maar de ziel heeft in ons gesproken. We hebben een warm en sterk gevoel in ons hart gekregen en we zijn gaan stralen. We weten wat ons te doen staat. Dat is het ‘ja’ van de ziel. En wanneer we die weg volgen lijken de dingen als vanzelf te gaan. Vanzelfsprekende moeiteloosheid is een zeker teken dat je op de goede weg bent. Je wordt een bepaalde richting op getrokken, een weg geplaveid met wonderen. Ook je talenten zijn aan het juichen. We stromen met onze levensopdracht in de richting van vervulling en geluk. En hoe meer je de ziel volgt, hoe groter je vertrouwen in deze stem wordt, des te makkelijker je de ziele-aanwijzingen kunt verstaan.
Nee, de verkeerde richting
Als we deze zieletekenen niet verstaan, kan ons een soort moeheid en gelatenheid, of zelfs depressiviteit en passiviteit overvallen. We worden lusteloos. Of we krijgen een gevoel van rusteloosheid, we zien geen uitweg, we hollen alle kanten op in de hoop dat de goede richting er ook bij is. Ons kompas is aan het tollen. Of we ervaren een sterke energie die ons vanbinnen lijkt tegen te houden, die een innerlijke dam opwerpt, waardoor we niet verder kunnen. Dat is het ‘nee’ van de ziel. Niet om ons te plagen, maar om liefdevol duidelijk te maken dat we misschien op de verkeerde weg zitten. Of we krijgen opvallend veel tegenslagen te verduren die ons vragen opnieuw naar ons leven te kijken, zodat we de koers kunnen verleggen. Slagbomen op de weg kunnen we leren verstaan als: hier moet ik niet zijn. Maar we hebben meestal geleerd om juist bij tegendruk stug door te zetten. Maar wie zou willen volharden in het volgen van de verkeerde weg?
Het nut van tegenslagen
Een tegenslag is vaak een uitnodiging om een andere keuze te maken, een teken dat we kunnen gebruiken om weer de juiste koers te vinden. En het leven kan bij doorgaande doofheid soms met een verhevigde vorm reageren: vanbinnen burn-out en vanbuiten crisis (bijvoorbeeld ziekte, echtscheiding, baanverlies). Dit is een halt, stop. Je wordt opnieuw gevraagd even stil te staan en naar de ziel te luisteren. Als het goed is, vormt dit een ontwaakmoment, een moment van bezinning en inzicht, waarna je helder kunt worden over de nieuwe koers. (Maar draai het niet om en zeg dat elke ziekte, echtscheiding of baanverlies per definitie een stopsignaal is.) Iemand vertelde dat hij al op jonge leeftijd een groot kledingmagazijn runde. Van de ene op de andere dag werd hij ontslagen en lag hij zes weken trillend op de bank thuis. Zijn geesteskind was hem ruw afgenomen. Maar in die zes weken is hij gaan nadenken over wat er allemaal niet klopte in deze baan, en over wat hij wel wilde. Nu leidt hij een groot trainingsbureau. Sommige mensen leren vooral door inzicht, andere vooral door ervaring.
Ik herhaal even: enthousiasme slaat bij niet-luisteren om in moeheid, futloosheid, en leidt uiteindelijk tot burn-out. En moeiteloosheid wordt tot tegenslagen, en uiteindelijk crisis. Als je deze laatste verschijnselen op dit moment in je leven herkent, is het vermoedelijk tijd om stil te worden en naar je ziel te luisteren. In het andere geval ben je waarschijnlijk enthousiast en spelenderwijs bezig te doen waarvoor je gekomen bent.
Rechtstreekse ingevingen
De derde manier die de ziel gebruikt is via rechtstreekse boodschappen en synchroniciteit, of knipogen van het universum, zoals we ze kunnen noemen. Synchroniciteit is een schijnbaar toevallige samenloop van omstandigheden die meer betekenis kan hebben dan logisch lijkt. Dan gebeuren er opeens achter elkaar dezelfde dingen die oorzakelijk niets met elkaar te maken hebben, maar die je opeens een hint kunnen geven over de af te leggen weg, of de bevestiging bieden dat je op de goede weg bent, of die een richting voor je openen. ‘Het zal wel weer toeval wezen’, zeggen we dan.
En rechtstreeks kan het via een sterke intuïtie, een stuurgevoel, een tinteling die door je heen gaat, een ingeving, een inzicht, een droom, een plotseling gevoel van bevrijding, een plotselinge energie-uitstorting, een onverwachte vredige helderheid, een zeker weten. Dit voor wie geleerd heeft te luisteren naar de stem van de passagier. En dan kun je antwoorden op innerlijke vragen ook gaan herkennen in wat iemand opeens tegen je zegt, een boek dat je openslaat en waarin je net datgene leest wat je op een nieuw inzicht brengt.
