De dark night of the soul.
Ik zie er de laatste tijd veel artikelen en posts over gaan. Net als over de ten days of darkness. Ook hier en daar over de tien duistere jaren.
Voor velen voelt de huidige periode en de processen die ze al dan niet vrijwillig door maken, als deze donkere tijd. Een tijd waarin duidelijk wordt dat niets is wat het lijkt en alles anders dan gedacht. En natuurlijk zet dat de wereld op zijn kop.
Gelukkig.
Ik geloof namelijk al langer dat alle termen die ons angst aanjagen ook een andere kant hebben. Immers in de dualiteit is er altijd een tegengestelde beweging.
Als er grote duisternis is, dan is er ook een groot licht.
❥ Het is aan ieder van ons om te kiezen vanuit welk perspectief je het bekijkt.
Zo voelt voor mij deze periode, als een geschenk waarbij de golven van ontwaken ons af en aan meenemen in de duistere diepten van onze ziel en door de donkere krochten van onze samenleving, naar de herinnering en verankering van het licht in onszelf en de wereld.
We mogen gaan ontdekken dat het duister niet is iets om bang voor te zijn.
❥ Dat de great reset vooral een systeemreset is in onszelf en daardoor in de wereld. En dat het grote ontwaken niet gebeurd door de massa een kant op te laten bewegen, maar door ieder voor zich naar binnen te keren.
Ik zie een prachtige wereld voor me. En ik weiger om nog langer mijn macht uit handen te geven, mijn frequentie te laten verlagen, mij van mijn innerlijk kompas af te laten duwen door me angst aan te laten jagen door wie dan ook.
Elkaar bang maken met donkere tijden, met ineenstortingen van systemen, met transhumanisme, met social credits systemen en een wereldoorlog, heeft geen enkel ander effect dan dat de energie wordt verlaagd en de meesten teveel aandacht gaan geven aan het ene perspectief. Met als resultaat dat dat hun realiteit wordt.
You'll own nothing and be happy.
Toch zit behalve de angst die dit bij velen oproept er ook een mooie dieper laag hieronder. Bezit is helemaal niet nodig. Als het land vrij zou zijn, als de grondstoffen in en de vruchten van het land gratis zouden zijn, dan zijn er geen tekorten en is bezit, afbakeningen van grenzen, oorlogen ed. ook overbodig.
❥ We zouden dan inderdaad gelukkig zijn zonder de last die we nu al dragen bij geboorte.
We zijn namelijk nooit vrij om te gaan wonen waar we willen. We zijn niet meer zelfvoorzienend, dit wordt zelfs tegengewerkt. En door de vergiftiging van onze systemen blijven we vastzitten in een eeuwige loop die zelfs de ratrace laat verbleken.
Niet voor niets wordt er veel gerefereerd naar de living dead.
Tijd om dit te veranderen. Deze periode en de verhoogde energiefrequentie helpen ons daarbij. Daarom ondervinden momenteel velen een reset. Soms een grote, soms een kleine, en dan tenslotte the dark night of the soul. De final reset voor de great awakening.
Ik had onlangs deze dark night of the soul die zelfs enkele dagen doorging. Ik kwam oog in oog te staan met mijn grootste angst en tegelijkertijd mijn diepste verlangen. Bevrijding. Verlossing. Of zoals Loes Swinkels het zo mooi zingt: Take me home.
Al van jongs af aan heb ik regelmatig gedacht aan de dood, zelfs aan zelfmoord. Ik dacht dat ik ondertussen de boodschap erachter had begrepen. Tot ik deze donkere nachten in ging en eindelijk volledig kon wegzakken in en mezelf kon overgeven aan de emotie, ik kon haar voelen, omarmen, koesteren, lief hebben.
Ze bracht me thuis. Bij mijn ziel. Bij het licht.
❥ Dat was waar ik naar had verlangd.
Niet naar de dood. Dat is een illusie, een verhaal dat we zijn gaan geloven en wat zich daarom in onze realiteit toont. Ik had verlangd naar vrijheid. Innerlijke vrijheid. Geestelijke verlichting. Onvoorwaardelijk liefde. Verbinding in het gouden midden.
Hoe verwonderlijk is het dat als ik mijn boeken schrijf ik daarna zelf een soortgelijk proces doorloop. Ik had dat met Eva is lief en nu ook met De bruine hoed. Alsof de woorden mijn werkelijkheid gaan vormen en ik zo mijzelf heel. En tegelijkertijd anderen uitnodig en meeneem in dit proces.
Ook in De bruine hoed gaat de hoofdpersoon door zo’n periode tot ze zich bevrijdt en de wereld aan haar voeten ligt en zij weer voelt dat ze kan spelen, met het leven, het licht, met de liefde en het creatieproces.
Als je vrij wilt zijn in een onvrije wereld, om te beseffen dat je altijd al vrij was, dan wijst De bruine hoed je de weg.
Je mag erbovenuit stijgen.
❥ En als een adelaar naar het licht vliegen.
Liefs, Eveline
