Het aannemen van je ouders:
Een mening/oordeel over je ouders hebben getuigt van opgestegen zijn van de kind- naar ouder-bak in de fontein die je familiesysteem heet. Waarbij je dus boven je ouders gaat staan in plaats van onder. Dit kan vele redenen hebben, en is heel logisch. Als kind kan het een soort zelfbehoud zijn. Maar als je nu volwassen bent is het wel handig om te gaan helen. Onderdeel van emotioneel volwassen worden is het aannemen van je ouders.
Dit betekent dat je alles aanvaardt wat ze je hebben gegeven, in mooie en minder mooie zin. Je mag niet uitkiezen maar gewoon alles. Ook aanvaard je dat er dingen zijn waar je zo naar hebt verlangd, die je nooit hebt gekregen. Hiermee laat je de claim op je ouders los. Zij zijn jou niets verschuldigd. Ze hebben je gegeven wat ze te geven hadden, en in de meeste gevallen was dat genoeg. Alleen al het leven zelf is een groter geschenk dan je ooit zou kunnen terugbetalen.
Herhalen voor jezelf, zo vaak als nodig: Ik eer mijn vader en mijn moeder, en dank hen dat ze mij het leven hebben gegeven. Ik neem aan alles wat ze mij gaven, in mooie en minder mooie zin, en laat los alles waar ik zo naar verlangd heb en nooit zal krijgen. Wat ze me gaven was genoeg, en het goede, anders was het anders gegaan.
Ik kijk mijn eigen lot aan, en gun hen het hunne. Ik neem mijn juiste plaats in in de kind-bak in mijn familiesysteem, en plaats mijn ouders en voorouders stevig boven me. Ik vraag het Universum me erop te wijzen als ik weer geneigd ben op te stijgen naar de ouder-bak, want ik weet dat ik alleen op de juiste plek in het systeem de kracht van mijn voorouders kan ontvangen zo vaak als nodig. Schrijf op en hang boven bed
Bron: De Fontein, Els van Steijn
