Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen…
Lieve Jij,
Als ik vanavond de tv aanzet, hoor ik als eerste de woorden: ‘Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen…het gaat niet goed…meer ziekenhuisopna….’ Snel zap ik naar een ander kanaal, maar dat ene zinnetje, deze tien seconden, zijn al voldoende om me een raar gevoel te geven. Hugh? Het gaat niet goed? Ik hoor en zie toch andere dingen. Meer ziekenhuisopnames? Zover ik weet is het juist erg rustig. Iets klopt hier niet, we hoeven alleen maar om ons heen te kijken.
Zonder dat ik de rest van de persconferentie heb gezien, weet ik nu al dat de angst weer een injectie heeft gekregen en dat we ons schuldig moeten voelen als we ons niet aan de maatregelen houden. Het gaat immers om de nationale gezondheid, maar hoe zit het met de cijfers? Hoe kan het dat er dit jaar maar 404 griepdoden bekend zijn, terwijl het er normaal 7.000 zijn? Waar is de influenza gebleven? Veel is niet te rijmen. In België is het helemaal erg. Mensen worden zodanig van hun vrijheid beroofd, dat de wanhoop in rap tempo toeneemt. Is dat het nieuwe normaal?
Het zet me aan denken. Wat verwacht ik eigenlijk van een leider? Als je het mij vraagt is een waar leider een dienaar. Hij handelt in het hoogste belang van iedereen. Hij stelt gerust, spreekt de waarheid, en corrigeert met zachte hand. Hij bestuurt vanuit zijn geweten en vraagt zich af wat zijn erfenis is voor de generatie die na hem komt. Een waar leider respecteert elk individu en streeft naar ethiek en waardigheid. Zijn doel is saamhorigheid, voorspoed, en het behoud van menselijke waarden. Dan denk ik aan verbondenheid, vreugde, aanraking.
Een leider die verdeeld, zal zijn honger naar macht proberen te stillen. Hij zal misbruik maken van elke verwarring om de eigen politieke agenda er doorheen te drukken. Het volk is gedegradeerd tot een kudde. Een kudde die onder controle moet worden gehouden. Alles wat heilig is wordt onteert. Mensen mogen niet meer samenkomen, hun mening geven, knuffelen, juichen, zingen, of hun geloof belijden. Dit is geen leider, maar een heerser, die onderdrukt en manipuleert. Hij muilkorft, maakt monddood, en verplicht tot het dragen van zinloze mondkapjes. Hij weet heus dat hiermee het vertrouwen in elkaar, en het besef van eenheid, wordt ondermijnd. Verdeel en heers.
Heersers denken dat liefde in deze wereld onmogelijk is. En ze hebben gelijk. Zolang zij aan de macht zijn, is er verdeeldheid en ligt de nadruk op het geloof in afscheiding. Als beleid wordt opgelegd, verdwijnt de keuzevrijheid en de democratie. Als de angst groot is, dan geeft de bange mens de bevoogding al snel uit handen. Zo word je slaaf van het systeem en kan de overheid zomaar je huis binnen komen en al wat je lief hebt uit elkaar rukken. Het is mensonterend om bange mensen nog banger te maken, waarbij het respect voor de lichamelijke integriteit, de privacy, en het veiligheidsgevoel, wordt aangetast. Maar het roept ook de moedigen op om te gaan staan. Zij laten zich niet imponeren, prikken door de agenda heen. Artsen die van zich laten horen, podcast die de onderzoekjournalistiek overnemen, demonstraties als tegengeluid, processen tegen de staat. Vrijheid is het fundamentele godgegeven recht van ieder levend wezen. Waarom moeten we er dan voor strijden?
En ja, een waar leider weet dat hij maar één ding kan schenken; dat is vrijheid. Vrijheid is schepping, want het is liefde. Hoe vermoeiend is het om te proberen iedereen naar je eigen hand te zetten? Wanneer je iemand gevangen probeert te houden, word jezelf een cipier en daarmee de gevangene van jezelf. Waarom niet gewoon kiezen voor geluk? Dat brengt zoveel meer blijdschap en welzijn voor iedereen. Wat valt er te verliezen als iedereen wint? Het land zal opbloeien.
Een waar leider houdt van iedereen die hij ziet, of waaraan hij denkt. Hij is bekwaam en heeft een eenduidig doel. Nooit laat hij zich omkopen. Nooit maakt hij bang. Nooit is hij een valse getuige. Nooit bezwijkt hij voor macht. En nooit, maar dan ook nooit, drijft hij wie dan ook uit elkaar. De geschiedenis laat zien dat er vele pogingen zijn geweest, maar ook dat het nooit is gelukt. Waarom het dan nog proberen? Waarom niet de gegeven macht ten goede gebruiken? Waarom het volk bedwelmen met leugens en onwaarheden? Wat is het doel? Waarom een terugtrekken, als we ons ook kunnen verbinden? Dát is ware genezing. Ziekte is het geloof in afscheiding. In eenheid kan geen virus binnendringen. Dat zou de blijde boodschap moeten zijn. Een waar leider herinnert de mensen aan hun eigen kracht en dat ze voor zichzelf kunnen denken Hij vertelt dat vreugde geneest. Hij leert dat gezondheid zelfliefde is, een liefde die heel de schepping omvat. Dát is het beste medicijn.
We zijn niet broos, kwetsbaar, of zwak, maar als je de hele dag niets anders hoort, dan is het voor velen gemakkelijk om dit te geloven. En toch, geen enkel goddelijk vonkje kan gedoofd worden. Elk mensenleven behoort aan zichzelf toe. Alleen grootsheid is in staat om te buigen. Dan is de deur open en is er een warm welkom. Dan gaan we door de poort, waar we alles en iedereen lief hebben en waar angst niet kan bestaan. In dit domein zegen ik zowel de leider als de heerser. Hier is geen goed of kwaad, om het simpele feit dat het licht geen tegendeel kent.
Uiteindelijk vinden allemaal onze weg terug naar de Bron. Wat zou ik anders willen kennen dan de waarheid over mezelf? Wat is krachtiger dan liefde? Laten we vergeven, opdat iedereen zijn hart opent en zich herinnert dat wat de Bron als één heeft geschapen, nooit verdeeld kan worden. Dan kunnen de wereldmachten zich de moeite besparen, omdat het volk hoe dan ook niet mee doet.
Het volk dat zijn wij….
Liefs, Lilian
