Pamela channelt Jeshua:
Depressiviteit, gevoeligheid en zelfbescherming
20 mei 2019 / Pamela Kribbe
Lieve mensen, ik ben Jeshua, drager van de Christusenergie en nog altijd bij jullie.
In mijn hart ben ik verbonden met jullie allen. En het hart is in wezen de enige verbinding die ertoe doet. Fysiek kun je gescheiden zijn van iemand, in plaats en tijd, of door de fysieke dood, maar het hart is altijd de brug die ons verbindt. Ook al ben je eenzaam, voel je je verlaten in deze wereld, in je hart is er een andere werkelijkheid en ben je doorlopend verbonden met zielen, met anderen die jou nabij zijn.
Veel mensen die worstelen met depressieve gevoelens, voelen zich enorm eenzaam. Zelfs als zij omgeven worden door medemensen. Er is een knagend gevoel van niet gezien worden, niet begrepen worden en dat veroorzaakt de eenzaamheid. Het gaat dus niet om fysieke nabijheid, het gaat om een innerlijk gevoelde nabijheid die zij missen.
Eenzaamheid kan zo’n pijn doen dat je erin verdrinkt. Dat je manieren zoekt om de pijn te verdoven. Er zijn allerlei manieren waarop jullie dat doen, manieren waarop jullie vluchten voor de pijn van afgescheidenheid. Je kunt grijpen naar verdovende of verslavende middelen of heel hard gaan werken, je blindelings storten op bepaalde doelen waardoor je je pijn even vergeet. Veel vormen van hard werken op een gejaagde of bezeten manier zijn in feite een vorm van pijnonderdrukking. Deze vorm van wegvluchten komt veel voor in jullie maatschappij en wordt vaak niet gezien als iets verkeerds. Hard werken wordt zelfs bewonderd. Gepassioneerd ergens mee bezig zijn geldt als begerenswaardig. Echter er zit in velen van jullie een soort werkverslaving, het gevoel druk bezig te moeten zijn, ergens naartoe te werken wat in de toekomst ligt, en daarin zit vaak een vlucht voor de innerlijk gevoelde pijn. Of beter gezegd, de niet gevoelde pijn, die er echter wel degelijk is.
Veel mensen voelen zich verstoken van echt contact met hun innerlijke bron, hun ziel, dat wat het leven betekenis geeft. Je kunt jezelf op allerlei manieren proberen te verdoven voor die pijn, destructief door bijvoorbeeld verslaving of ogenschijnlijk constructief door heel druk bezig te zijn en je in te zetten voor allerlei doelen, maar de pijn zelf wordt daarmee niet opgelost en ook niet daadwerkelijk begrepen en gezien.Eenzaamheid kan zo’n pijn doen dat je erin verdrinkt. Dat je manieren zoekt om de pijn te verdoven. Er zijn allerlei manieren waarop jullie dat doen, manieren waarop jullie vluchten voor de pijn van afgescheidenheid. Je kunt grijpen naar verdovende of verslavende middelen of heel hard gaan werken, je blindelings storten op bepaalde doelen waardoor je je pijn even vergeet. Veel vormen van hard werken op een gejaagde of bezeten manier zijn in feite een vorm van pijnonderdrukking. Deze vorm van wegvluchten komt veel voor in jullie maatschappij en wordt vaak niet gezien als iets verkeerds. Hard werken wordt zelfs bewonderd. Gepassioneerd ergens mee bezig zijn geldt als begerenswaardig. Echter er zit in velen van jullie een soort werkverslaving, het gevoel druk bezig te moeten zijn, ergens naartoe te werken wat in de toekomst ligt, en daarin zit vaak een vlucht voor de innerlijk gevoelde pijn. Of beter gezegd, de niet gevoelde pijn, die er echter wel degelijk is.
De reden dat in deze tijd depressiviteit zo sterk toeneemt, of in ieder geval meer waarneembaar wordt, meer gezien wordt en dus ook dieper ervaren, is eigenlijk een positieve, namelijk dat het hart ontwaakt in mensen, mondiaal. In de gehele mensheid vindt er een verandering plaats. De roep van het hart wordt voelbaar. Daarmee bedoel ik dat mensen steeds meer ervaren dat ze niet slechts willen overleven, maar dat ze iets diepers willen ervaren wat hen werkelijk vervult. Echtheid, liefde, schoonheid, inspiratie, creatief zijn vanuit je wezen, niet doen wat je opgedragen wordt maar voelen wat in jou leeft, waar jouw originaliteit ligt en die uitdrukken in de wereld. Steeds meer mensen voelen het verlangen daarnaar en zeker in de nieuwe generaties en de jongere mensen, de opgroeiende kinderen, is dit verlangen zo groot dat zij zich nauwelijks meer kunnen aanpassen aan het dwingende school- of opvoedsysteem van het verleden. Er is dus een vrijheidsdrang aanwezig die geboren wordt in mensen zelf. Het is de roep van deze tijd.
De roep om een authentieker, echter leven, wat vreugde geeft. Een vreugde die niet vergelijkbaar is met succesvol zijn, beter zijn dan een ander, winnaar zijn in een strijd, maar een oprechte vreugde die vrij en blij aanvoelt en die je juist verbindt met mensen in plaats van dat je met hen wedijvert en concurreert.
Deze roep is heel echt en ook heel positief. Maar, wat die roep aanvankelijk met een mens doet, is dat hij/zij eerst gaat voelen: wat doe ik toch veel wat mij eigenlijk niet vervult. Dus mensen raken zich meer bewust van hun eigen pijn, van hun eigen gebrekkige contact met hun hart, hun ziel, hun creatieve, speelse, geïnspireerde kant. Het eerste wat je voelt is het ontbreken daarvan en dus ervaar je tekort, gebrek en pijn.
Dit is eigenlijk een constructieve pijn want als je pijn voelt, weet je dat er iets aan de hand is en wordt het mogelijk om te gaan kijken wat je dan wél wilt. Dus de pijn van ‘niet vervuld’ zijn, verlangen naar ‘iets anders’, is in eerste instantie iets positiefs, een signaal van de ziel. Toch leidt het vaak tot een crisis en tot angst, verlorenheid. Mensen gaan voelen dat zij zich niet meer kunnen aanpassen maar er is nog geen alternatieve manier van zijn voorhanden. Als je bang en eenzaam bent omdat je voelt dat het niet meer gaat zoals je het eerder deed, dan zoek je naar troost. Je zoekt naar herkenning in anderen, naar begrip en ook bevestiging van mensen die hetzelfde voelen.
Maar het probleem in deze tijd is dat veel collectieve structuren op aarde nog steeds worden aangedreven vanuit het verleden, vanuit angst-denken, strijd, competitie en vijandbeelden. Dus als jij je als individu losmaakt van die oude dictatuur van de angst en disciplinering, het onderdrukken van de ziel, dan sta je alleen. Vaak vind je, ook binnen je eigen kring van mensen, je familie, je vrienden, de mensen die je kent van je werk, niet automatisch begrip voor jouw ‘anders zijn’, voor jouw ontwakingsproces. En dit is nou juist heel belangrijk, omdat je, als je ontwaakt voor je eigen diepste zielsverlangens, kwetsbaar bent. Want ieder mens voelt sociale druk en wil voldoen aan verwachtingen, is onzeker gemaakt over zichzelf, wil erbij horen. Dus heel vaak gaat het ontwaken van je hart, wat dus een positieve sprong is, gepaard met pijn en eenzaamheid. De reden hiervoor is in feite dat de mensen die dit ervaren pioniers zijn. Ze ontginnen nieuwe grond. Ze zijn de eersten. Ze behoren tot een groep die vooruit loopt. Een groep die voelt dat het anders kan en ook anders moet om meer harmonie en vreedzaamheid te creëren op aarde.
Het zijn de moedigen onder jullie die deze pijn bewust onder ogen willen zien en daadwerkelijk hun levens willen veranderen, op een ander spoor willen zetten. Beginnen te leven vanuit je oorspronkelijkheid, vanuit je hart en je ziel, is een kwetsbaar proces dat je gevoeliger maakt. Als je niet meer jezelf onderdrukt via verslavingen, hard werken of allerlei emotionele verwikkelingen, als je jezelf vrijmaakt, dan ben je wel vrijer maar tegelijk ook heel kwetsbaar. Je wordt gevoelig. Je neemt veel meer waar als je uit die oude mechanismes loskomt. Je wordt gevoeliger voor schoonheid, je wordt gevoeliger voor je eigen intuïtie, gevoeliger voor stemmingen en emoties van anderen en van jezelf, gevoeliger voor omgevingen, gebouwen, werksferen. En die gevoeligheid maakt dat je eerder kwetsbaar bent voor negativiteit en uiteindelijk voor depressiviteit.
Ik wil je uitnodigen op dit moment even contact te maken met je eigen gevoeligheid. Jouw gevoeligheid is een bron van licht en is een teken dat je hart zich heeft geopend. Het feit dat je veel voelt is een grote gave. Het is de essentie waarvoor menszijn bedoeld is: voelen tot in de diepte, het van binnenuit begrijpen van jezelf en anderen en daardoor verbinding en vervulling kunnen ervaren. Juist als je gevoel zich opent, kun je veel dieper genieten en contact maken met anderen, met de wereld om je heen. Dus waardeer je eigen gevoeligheid. Het is jouw ziel die spreekt via jouw gevoeligheid, ook als het pijn doet.
Sommigen van jullie zijn negatief gaan denken over je eigen gevoeligheid omdat je zoveel opneemt van de narigheid en negativiteit om je heen. Doe dat niet. Je gevoeligheid is een heel groot goed, als het ontwaken van een bloem in je hart. Buitengewoon sensitief en teer, maar ook buitengewoon intelligent en wetend. In je gevoeligheid zit ook heel veel wijsheid en intuïtie en die moet je niet willen afsluiten.
Stel je voor dat je nu met je bewustzijn, met je aandacht, in je hart daalt en dat je één wordt met de bloem die je daar aanwezig voelt. Zie een schitterende bloem in het centrum van je hart. En voel de volheid van haar schoonheid, de diepte van haar gevoel, de rijkdom aan innerlijke kennis en intuïtie. Deze bloem die jouw innerlijke rijkdom symboliseert, wil geboren worden op aarde.
Maar deze bloem heeft bescherming nodig. Niet alle omgevingen zijn vruchtbaar of koesterend of respectvol ten opzichte van die bloem. Als je contact hebt gemaakt met de essentie, de energie van deze bloem, vraag je dan af: hoe kan ik deze wonderschone energie in mezelf het beste respecteren en beschermen? En met beschermen bedoel ik dus niet afschermen of jezelf afsluiten, maar eerder ruimte creëren, mogelijkheden scheppen voor jouw bloem om te kunnen stralen. Om veilig en onbekommerd te kunnen stralen.
Kijk eens of er iets in je opkomt: misschien verschijnt er een beeld of een gestalte van een gids, of zie je een licht, of een symbool. Wacht op wat vanzelf bij jou komt. Het kan ook een dier zijn, dat je helpt je eigen gevoeligheid te beschermen en tot ontplooiing te brengen. De helpende energie die naar je toekomt is dat wat jou beschermt, wat tussen jou en de wereld staat. Niet als een afsluiting, maar als een filtering.
Als jij leeft vanuit je hart, heb je iets heel moois en bijzonders te delen met anderen. Maar deze anderen, en daarmee bedoel ik ook de structuren in de wereld buiten je, kunnen jouw gevoeligheid en jouw licht niet altijd goed waarnemen en zelfs verkeerd uitleggen. Waardoor onbedoeld misverstanden kunnen ontstaan en jij weerstand ervaart of een ‘niet welkom zijn’. Het is belangrijk dat je geen strijd aangaat met de wereld om je heen. Je bént anders, je loopt vooruit. En daarom is het van groot belang je positie, je plaats te kennen.
Bijvoorbeeld: veel mensen die gevoelig zijn en in contact staan met hun ziel, met hun ingevingen, hebben veel ruimte voor zichzelf nodig. Rust, stilte, niet teveel ondergedompeld zijn in drukte en allerlei prikkels. Voel maar voor jezelf hoe belangrijk het is voor jou om je te kunnen terugtrekken en gevoed te worden door een omgeving die jou bemint, die jou herkent. Dat kan een bos zijn of een strand, een stille plek in huis, of bepaalde mensen met wie je gemakkelijk innerlijk contact ervaart. Ruimte voor jezelf innemen en voedende verbindingen zoeken is jezelf beschermen. Voelen wat jij nodig hebt vanuit je hart, vanuit je anders zijn en daar daadwerkelijk naar handelen; jezelf niet dwingen om in omgevingen te zijn die jou wegtrekken van jezelf.
Velen van jullie hebben ook wat ik noem een ‘geefcomplex’. Je bent zeer sensitief voor het lijden van anderen en vanuit een automatische reflex wil je de ander bijstaan en helpen. En daarmee negeer je maar al te vaak de noodzaak van zelfbescherming waar ik net over sprak; je negeert vaak je eigen grenzen, maakt je empathisch één met de ander en loopt leeg. Je eigen ruimte beschermen betekent niet dat je je afsluit voor de ander, maar het betekent wel dat je, voordat je uitreikt en je verbindt en van alles in je opneemt van de ander, goed voor jezelf nagaat: is dit werkelijk iets wat helpt?
Voel helder aan of jouw energie echt welkom is. Of die wel ontvangen kan worden door de ander. Of dat het wellicht genoeg is dat je even aanwezig bent en je je verder niet helemaal hoeft te verbinden met die ander.
Jullie onderschatten vaak de waarde van je eigen uitstraling. Je onderschat het bewustzijn dat je neerzet, louter door te luisteren naar je hart en te durven een ander spoor te volgen. Deze keuze je eigen weg te gaan is een revolutionaire energie. Het is daarbij niet de bedoeling dat je het lijden en de pijn van anderen, zelfs niet van je naasten, in je opneemt. Helpen kan een valkuil zijn voor een ziel die zich losmaakt van het oude en nieuwe wegen inslaat. Teveel helpen kan je terug doen vallen in het oude, terugleiden naar het verleden. En dit grenzeloze verbinden, gepaard gaand met een gebrek aan zelfbescherming, komt extra hard aan omdat je hart inmiddels geopend is en daardoor zeer gevoelig voor de pijn en het lijden van anderen.
Zorg goed voor jezelf. Het is een cliché geworden, maar het is belangrijk te realiseren wat het betekent. Je draagt een kostbare energie met je mee via je eigen gevoeligheid; bescherm die ook. Ga er niet van uit dat anderen het snappen. Jij bent degene die jezelf moet koesteren.
Terugkomend op depressie en depressiviteit: ik gaf aan dat de reden dat dit verschijnsel toeneemt onder de hele wereldbevolking, in eerste instantie positief is. Het komt voort uit het ontwaken van het hart, het verlangen naar meer authentiek leven vanuit, bezield en geïnspireerd. Het probleem is dat de stem van ‘het nieuwe’ nog niet voldoende gehoord wordt binnen de vele oude structuren die het leven bepalen op aarde. In het onderwijs, de politiek, in machtsstrijd tussen naties en volkeren is nog veel oude energie werkzaam.
Toch is er een nieuwe beweging gaande. Hoe meer individuen zich openen voor de waarheid en de echtheid van het hart, hoe meer initiatieven er geleidelijk aan ontstaan: netwerken en bundelingen van energieën, nieuwe organisatievormen. De noodzaak hiertoe dient zich aan in het onderwijs, dat te maken krijgt met een nieuwe generatie jonge mensen, en de bedreiging van de natuur dwingt tot bezinning op andere manieren van omgaan met de levende aarde. Het begin is er.
Hoe ga je om met depressiviteit, in anderen of jezelf? In het begeleiden van mensen die worstelen met depressiviteit, kan het helpen om te beseffen en helder te maken dat juist zij de roep van hun ziel niet langer meer kunnen negeren. Achter de depressie schuilt een positieve boodschap. Iemand die depressief is voelt diep van binnen aan dat hij of zij anders wil leven. En dat ‘anders’ is zo radicaal anders dat het niet past binnen de gebaande paden van de oude samenleving. Zo iemand is een vernieuwer. Het is belangrijk voor mensen met een depressie te beseffen dat ze niet iets fout doen. Dat er werkelijk een authentieke roep achter schuilgaat die samenhangt met het wijdere groei- en transformatieproces waar de mensheid zich in bevindt.
Ook is het belangrijk om naar mensen die gedeprimeerd zijn te luisteren. Niet te snel of teveel met goede raad te komen vanuit het idee dat je weet wat zij nodig hebben, maar werkelijk te luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Want mensen die in een depressie verkeren, hebben ook iets waardevols te vertellen aan anderen. Ze zijn niet alleen patiënt of slachtoffer. Ze gaan door een intense doorgangsfase, een moedige tocht door de nacht, door hun eigen duisternis heen. Luister naar hun verhalen en zie ook wat het met jou doet. Juist de lessen van degenen die dit ervaren of hebben ervaren zijn van grote waarde zijn voor een dieper begrip van mens-zijn en van deze tijd.
Ik wil jullie graag danken voor je aanwezigheid en je betrokkenheid bij het proces van wedergeboorte wat plaatsvindt. Ik begon ermee te zeggen dat het werkelijke punt van verbinding tussen mensen het hart is, en dat dit alle afstanden overbrugt. Alles wat jij doormaakt, ook de donkerste nacht, wordt gezien. Je bent niet onzichtbaar; er is liefde in het universum, er is liefde in belichaamde en onbelichaamde zielen voor jou. Specifiek voor jou. Je wordt gezien, ook al denk je dat je heel eenzaam en alleen bent.
Vanuit het hart is alles mogelijk. Diepste heling is mogelijk wanneer je blijft vertrouwen op de kracht van het hart en de kracht van liefde. Je bent niet alleen.
En jij bent ook een licht voor anderen. Zoals er altijd iets of iemand is, een intelligente, warme kracht die jou ziet, zo ben jij ook iemand die anderen ziet. Jouw bewustzijn is in de kern open en liefdevol. Door jouw aanwezigheid in het leven steun je anderen, louter vanuit je geopende hart. Mensen die ergens op de wereld in diepe verlatenheid en duisternis verkeren, worden geholpen door jouw aanwezigheid op aarde. Dat klinkt heel vreemd en ongrijpbaar, maar het is zo omdat jouw geopende hart iets toevoegt aan het energetisch veld om de aarde heen. Andere mensen die je misschien nooit zult kennen, putten daar hoop en moed uit. Onderschat nooit de kracht van een geopend hart.
En jij bent ook een licht voor anderen. Zoals er altijd iets of iemand is, een intelligente, warme kracht die jou ziet, zo ben jij ook iemand die anderen ziet. Jouw bewustzijn is in de kern open en liefdevol. Door jouw aanwezigheid in het leven steun je anderen, louter vanuit je geopende hart. Mensen die ergens op de wereld in diepe verlatenheid en duisternis verkeren, worden geholpen door jouw aanwezigheid op aarde. Dat klinkt heel vreemd en ongrijpbaar, maar het is zo omdat jouw geopende hart iets toevoegt aan het energetisch veld om de aarde heen. Andere mensen die je misschien nooit zult kennen, putten daar hoop en moed uit. Onderschat nooit de kracht van een geopend hart.
Een geopend hart is kwetsbaar maar tevens is het de grootste kracht die het leven kent. Die kracht is onverwoestbaar en het brengt steeds nieuw leven voort.
© Pamela Kribbe
