Ben jij één van die mensen waarop anderen soms afwijkend of vreemd reageren, terwijl jij zelf geen flauw idee hebt waarom? Probeer je in dat geval maar weer om jezelf aan te passen omdat je anders nóg eens een relatie of vriendschap moet missen? Dat er een aanwijsbare reden kan zijn waarom dit gebeurt, ga je nu lezen: Als jij iemand bent die straalt dan voelen sommige mensen zich bedreigd door jouw licht en ervaren dat daardoor alsof ze in jouw schaduw staan. Ze kunnen hierop reageren door jou aan te vallen of zich van jou terug te trekken. Het gaat erom hoe jij hierop reageert, dat is de sleutel tot vooruitgang.
Hou jij je bewust in en doe je je kleiner voor dan je bent om de relatie met deze medemens in stand te houden? Of blijf je bij jezelf, je ware authentieke ik en blijf je je heldere licht uitstralen? Het zijn de onzekerheden van de ander die zorgen voor deze reactie op jou.
De waarheid kun je vinden door in liefde de situatie te accepteren zoals deze is en niet jezelf te verliezen in hoe je die graag had gezien. De machteloosheid die die ander voelt vloeit voort uit hun eigen zielencontract en doordat jij volledig bij je eigen “zijn” blijft help je hen in feite juíst. Doordat je “jij” blijft.
Als je de drang voelt om de waarheid met anderen te delen en onvoorwaardelijk lief te hebben in een wereld waar om je heen slechts enkelen datzelfde doen, dan is het juíst belangrijk dat je licht fel blijft schijnen.
Je wordt gelukkig ook geholpen om bij jezelf te blijven, zelfs als anderen om je heen vergeten zijn dat wij allen deze waarheid zijn. Zij zijn misschien gevallen voor deze 3D-realiteit en worden opgeslokt door het 'doen', het leven vanuit hun cognitieve hersenen in plaats vanuit hun hart en liefde. Dat is prima, dat is hun keuze.
Blijf trouw aan de prachtige glans van authenticiteit en ben jezelf, zelfs als je je voelt als een eenzame wolf. Het zal niet lang duren voordat het licht overal doordringt en de andere wolven in de roedel jou zullen weten te vinden. Leven en laten leven. Laat díegenen los die zich door jouw licht bedreigd voelen. De machteloosheid die zij voelen is een onderdeel van de lessen van hun ziel. Jij kwam hier om te leiden, dus gedraag je als zodanig. (loslaten betekent niet daarmee ook aan hun lot overlaten. Soms kun je voor die mensen veel betekenen doch voor je eigen stralen is het wel belangrijk dat je ze "loslaat")
Speel het groots, probeer niet klein te blijven en zorg dat je licht blijft schijnen, ongeacht wie zich hierdoor bedreigd voelt in de door henzelf gecreëerde schaduwwereld.
Is dit ook herkenbaar voor jou?
Ik heb zelf 2x een burn-out gehad, ook in het diepe donkere gezeten, waardoor ik dit beter kan begrijpen. Een lange periode dacht ik niets meer te kunnen, niet met mijzelf, niet in mijn leven. Ik zeg bewust: Dacht. Omdat ik daar toen overtuigd van was, liep mijn leven ook zo. Ik kwam tot niets, voelde me waardeloos, en wist niet welke kant op te gaan om het anders te gaan doen.
Als ik daar nu op terug kijk, zie ik dat het een (zeer) waardevolle periode in mijn leven was. Een transformatieproces om mijn gehechtheid van mijn slachtofferschap los te laten. Vooral vanuit oude overtuigingen vanuit mijn overlevingsmechanisme (deze zijn verbonden met het egobewustzijn). Oude trauma's konden helen, ik had immers toch niets anders te doen
Voor ik hieruit kon komen zette ik beetje bij beetje kleine stapjes in de richting naar mijn eigen hart, daar vond ik de verbinding met mijn ziel terug. Dat was even wennen, ik herkende dit niet. Begreep het ook vaak niet. Maar mijn licht begon toch (weer) langzaam te schijnen, steeds een beetje sterker en meer. Het gekke wat ik ervoer was dat als je als mens helemaal in je eigen shit zit, mensen jou niet als een 'gevaar' of 'bedreiging' zien.
Toen ik ik steeds meer van binnenuit begon te 'schijnen', voelde ik mij ook onveilig in de buitenwereld. Ik zag dat mensen volkomen onverwacht op mij reageerde, in woorden, soms ook alleen in de energie, wat bij mij net zo stevig binnen kwam. Of een gedachte of gevoel wat ik oppikte. Te lang heb ik mezelf verweten, dat het aan mij lag.
Sinds kort snap ik dat sommige mensen het niet fijn vinden dat ik LICHT breng in hun duisternis.............
JA, het universum heeft mij deze opdracht niet voor niets gegeven.
En soms is dat ook uithouden en zwaar voor mij. Maar het hoort ook bij het leven...
Mijn taak is de mensheid te dienen door LICHT en ik zal dit zeker blijven doen...vanuit mijn hart en vanuit mijn onvoorwaardelijke liefde, ook al wordt dat niet altijd zo begrepen...
Het is fijn om te weten als hooggevoelige hoe het werkt. En dat je niet alles persoonlijk op moet nemen. Een beetje een olifantenlaag creëren. En het niet persoonlijk maken. Dat duurt even voordat dat lukt, maar oefening baart kunst.
Ik merk nu bij mezelf, dat het me steeds minder diep raakt. Soms komt een onverwachte reactie van een ander toch even snoeihard binnen, maar ik voel gelukkig ook dat ik het sneller verwerkt krijg. En het eerder los kan laten.
Bron Tamara http://www.vrouwenkracht.info/…
