GELD EN DE STROOM VAN GEVEN EN ONTVANGEN
Door: Gerrit Gielen – nieuwsbrief augustus 21
Inleiding
Geld is belangrijk in deze wereld, het is niet alleen nodig om noodzakelijke goederen te verwerven, het is ook een symbool van status en uiterlijke rijkdom. Dit laatste wordt in deze wereld helaas vaak veel belangrijker gevonden dan innerlijke rijkdom. Dit geeft al direct aan dat geld vaak niet gezien wordt als een natuurlijk onderdeel van de stroom van geven en ontvangen, maar als iets om zoveel mogelijk van te hebben.
Blijkbaar is er in onze wereld iets fout gegaan waardoor de stroom van geven en ontvangen verstoord is geraakt. Geld ‘stroomt’ vaak niet meer: bij sommigen pot het zich op, anderen ervaren een chronisch tekort. De kloof tussen rijk en arm wordt steeds groter, het vermogen van de rijken neemt toe, dat van de armen af. Onlangs berekende Oxfam Novib dat de 26 rijkste mensen meer geld hebben dan de armste helft van de wereldbevolking, 3,8 miljard mensen.
Dit artikel gaat over wat er fout gegaan is, welke rol geld daarbij speelt, en wat we kunnen doen om dat te herstellen.
De natuurlijke cyclus van geven en ontvangen
Om te begrijpen wat er mis is, moeten we eerst kijken naar hoe het zou moeten zijn. De natuurlijke cyclus van geven en ontvangen is een cyclus van wederzijdse liefde die bloei tot stand brengt.
Hoe werkt die?
In het universum is er altijd een energetische uitwisseling tussen een enkel wezen en zijn omgeving. Dit wezen kan een ster zijn, een mier, een planeet of een mens. De rijkdom is oneindig.
De cyclus begint bij de innerlijke kern, die wil stralen. Die straling is gevend en scheppend.
De energie van het universum werkt zodanig dat het ieder wezen tot zijn volle potentie probeert te brengen; het probeert bijvoorbeeld een ster tot stralen te brengen. De straling van de ster is dan wat de ster teruggeeft aan het universum. Je zou dit kunnen vergelijken met de verhouding tussen een moeder en een kind; het kind wil opbloeien en de moeder verlangt er naar het kind tot bloei te brengen.
Dit is de natuurlijk cyclus van geven en ontvangen in het universum.
Het universum streeft ernaar om ieder wezen tot zijn volle potentie te laten opbloeien; is dit gebeurd dan manifesteert dit wezen zijn innerlijk via de uitgaande energiestroom in het universum.
Dus alles wil tot bloei komen, tot uiterlijke manifestatie van de innerlijke kern, en het universum wil alles laten bloeien. Dit is dus geen statische cyclus, maar een dynamische, te vergelijken met een dans die de deelnemers naar steeds weer nieuwe plaatsen voert.
Dit betekent dat er in ons twee krachten leven: aan de ene kant zijn we als een kind in een universum dat tot bloei wil komen, aan de andere kant zijn we zelf ook een deel van het universum dat anderen tot bloei wil laten komen. De eerste kracht zou je mannelijk kunnen noemen, de tweede vrouwelijk; de eerste maakt ons uniek, de tweede maakt ons deel van het universum. Individualiteit én eenheid. We zijn beide, mannelijk en vrouwelijk. We zijn kind van het universum én het universum. Het eerste maakt dat we zelf tot bloei willen komen, het tweede dat we de wereld rondom ons willen koesteren, verzorgen en mooi maken.
Door beide aspecten in onszelf volledig te omarmen, worden we deel van de cyclus van geven en ontvangen.
Dit is de basis van de schepping; de dans van alles wat leeft.
De verstoring van de cyclus bij de mens
Ook de mens hoort onderdeel te zijn van de natuurlijke cyclus van geven en ontvangen.
Abstract gezegd: hij straalt zijn innerlijke licht uit, en ontvangt van het universum wat hij nodig heeft. In de praktijk betekent dit dat hij in contact staat met zijn ziel – met zichzelf – en zich geïnspireerd voelt. Hij volgt de stroom van zijn inspiratie, drukt die uit in de wereld en ontvangt terug wat hij nodig heeft om zijn innerlijke stroom te kunnen volgen.
Zo gaat het bij de mens de meestal niet. De natuurlijk cyclus is verstoord geraakt. Hoe komt dat?
Laten we daarvoor bij het begin beginnen: het universum probeert een ster tot straling te brengen. Wat betekent dit voor een mens? Een mens komt tot straling, tot een bezield en geïnspireerd leven, als hij in contact staat met zijn kern, zijn ziel. Dit is wat het universum voor een mens probeert te bereiken: dat die mens in contact staat met zijn ziel en van daaruit denkt en handelt, en dus een liefdevol en stralend mens wordt.
Hier gaat het al direct mis. De mens wordt zo opgevoed dat hij zich verzet tegen het contact met de ziel en ook tegen de natuurlijk drang van het universum om hem in contact te brengen met de ziel.
Dit gebeurt op diverse manieren. Om te beginnen het wordt de focus tijdens de opvoeding gelegd op de uiterlijke wereld; daar leren we van alles over, over onze innerlijke wereld vrijwel niets. En dus gaan we de focus van ons bewustzijn van binnen naar buiten verplaatsen, daar gaat het immers om.
Ook leren we dat we niet heel zijn. Zo leert bijvoorbeeld een jongetje dat hij een man moet worden. Om dat te bereiken moet hij zijn vrouwelijke kant onderdrukken. Hij moet hard en sterk zijn en carrière maken. Door het onderdrukken van zijn vrouwelijke kant onderdrukt hij ook zijn innerlijke heelheid, het contact met zijn ziel. Voor een meisje gebeurt vaak het omgekeerde, ze leert haar mannelijke kant te onderdrukken en de kwaliteiten die daarbij horen.
Een volgend probleem is het wereldbeeld. Omdat mensen het contact met hun eigen ziel verloren hebben, zien ze ook de ziel niet meer in alles wat hen omringt: de Aarde is niet langer moeder Aarde die voor hen zorgt en hen helpt, maar een dood ding dat beheerst en gecontroleerd moet worden. Het universum wordt als koud en onverschillig gezien.
Het gevolg is dat de natuurlijke cyclus van geven en ontvangen verstoord raakt omdat de mens zijn contact met het natuurlijke startpunt van die cyclus – zijn ziel – verliest. Dat gebrek aan contact met de ziel betekent in de praktijk een gebrek aan zelfliefde.
De natuurlijk cyclus begint met zelfliefde en stokt door zelfveroordeling. Vanuit zelfliefde wordt ook liefde voor de ander, liefde voor de wereld mogelijk. Liefde is meer dan een gevoel, het is ook een manier van kijken. Liefde maakt dat je de ziel van de ander ziet, liefde maakt dat je het leven in alles waarneemt en eert. Zonder liefde is de natuurlijk cyclus van geven en ontvangen niet mogelijk.
Geld en de verstoorde cyclus
Het gaat dus om liefde. Zonder liefde ontstaat angst, uit angst wil de mens macht en bezit verwerven. In concreto: veel geld. Dit geld is dan in wezen bevroren angst en vormt een blokkade die de natuurlijke cyclus nog meer gaat verstoren. Geld is dan niet meer wat het zou moeten zijn: een stromend deel van de cyclus van geven en ontvangen.
Hieronder wat voorbeelden.
- Veiligheid
De angstige mens denkt meestal in zwarte scenario’s over de toekomst. Geld op de bank biedt dan veiligheid. Als dingen stuk gaan kunnen nieuwe spullen gekocht worden. Is er ziekte dan kan de gezondheidszorg betaald worden. Een eventueel verlies van baan kan worden opgevangen. Als er maar geld is.
De behoefte aan veiligheid is in de praktijk vaak een verzet tegen verandering. Ze staat dus haaks op de cyclus van geven en ontvangen die bloei en verandering tot stand brengt. - Macht
Geld betekent dat je macht kunt uitoefenen over arme mensen. Door hen geld te bieden kun je ze dingen laten doen waar ze niet achter staan, die ze niet willen en in sommige gevallen zelfs verwerpen. Denk daarbij aan zaken als zwaar en ongezond werk, kinderarbeid en prostitutie. Dat zijn niet alleen problemen van derdewereldlanden, ook hier in het westen zijn er veel mensen die voor het geld werk doen dat ze in feite helemaal niet fijn vinden.
Het spreekt voor zichzelf dat de energie van macht niet samengaat met de cyclus van geven en ontvangen die op wederzijdse liefde is gebaseerd. - Vrijheid en geluk
Omdat gebrek aan geld tot een gevoel van gevangenschap en machteloosheid leidt, wordt het hebben van geld met vrijheid en geluk geassocieerd. Als je genoeg geld hebt, kun je doen wat je wilt.
De vraag: zou je nog blijven werken als je genoeg geld had, beantwoorden veel mensen met nee. Ze zijn dus niet gelukkig met hun werk.
Spiritueel gezien zitten ze vast in een situatie waarin hun ziel niet kan stralen; ze zijn dus geen deel van een natuurlijke cyclus van geven en ontvangen.
Ooit las ik een onderzoek naar mensen die onverwachts een groot geldbedrag wonnen via een loterij. Er werd onderzocht hoe lang ze gelukkig waren met al dat geld. Het onthutsende antwoord was: gemiddeld elf dagen. Daarna was het voorbij.
Al vrij snel bleek dus dat geld niet de gedroomde oplossing was.
Het is uiteindelijk niet geld wat vrijheid en geluk brengt, die komen voort uit een innerlijk contact met de ziel. Als dat contact gemaakt is, kan er een natuurlijke stroom van geven en ontvangen op gang komen die vaak ook geld zal opleveren. Dit is dan een bijproduct, de primaire bron van rijkdom, en van vrijheid en geluksgevoelens, is het contact met de ziel.
- Aanzien en erkenning
Gebrek aan zelfliefde heeft een sterke behoefte aan erkenning door anderen tot gevolg. Dit kun je natuurlijk op een positieve manier bereiken door iets bijzonders te presteren, maar dat is niet voor iedereen weggelegd. Het pronken met bezit en geld wordt dan gezien als een alternatief. Niet iedereen weet het verschil tussen jaloezie en waardering.
Het is duidelijk: gebrek aan geld – armoede – is een belangrijke reden dat veel mensen zich ongelukkig voelen. Je zult maar geen geld hebben om eten te kopen voor je kinderen.
Het probleem is dat geld de verstoorde cyclus van geven en ontvangen in stand houdt doordat geld het focus van het bewustzijn weghoudt bij de echte oplossing: zelfliefde. Het gevolg is dat er schijnoplossingen gezocht worden die meestal neerkomen op het verwerven van geld buiten de natuurlijke cyclus om.
Geld is binnen deze verstoorde cyclus bevroren angst. Verdwijnt het geld, verandert een getalletje op onze bankrekening, dan komt de angst los. Die angst willen we niet en dus houden we krampachtig vast aan ons geld.
Herstel van binnenuit
De kern van het probleem waarvoor mensen geld als oplossing zien is niet gebrek aan geld, maar gebrek aan contact met de ziel. Mensen ervaren daardoor een innerlijke leegte, ze denken dat het een oplossing is die leegte te vullen met uiterlijk bezit. Die oplossing werkt natuurlijk niet voor lang; het is alleen de rijkdom van de ziel die voor herstel kan zorgen.
Zodra het contact met de ziel hersteld is, kan een natuurlijke cyclus van geven en ontvangen gestart worden, het universum zal daarop onmiddellijk voedend reageren.
Er kan dan een uiterlijke overvloed ontstaan die de innerlijke rijkdom weerspiegelt. De uiterlijke rijkdom zal in de meeste gevallen niet het hebben van veel geld betekenen. Maar wel zaken als een mooie omgeving, fijne vrienden, rijke levenservaringen en tijd om leuke dingen te doen. Uiterlijke rijkdom betekent dat de omgeving jou helpt om gelukkig te zijn, het gaat niet om veel bezit waar je je zorgen over moet maken. Er is vaak een verschil tussen datgene waarvan mensen denken gelukkig te worden en waar ze werkelijk gelukkig van worden. Het werkelijke geluk ligt vaak achter de angst.
De sleutel tot herstel van contact met de ziel is jezelf accepteren zoals je bent. Zeg ja tegen jezelf, heb compassie met jezelf, leer jezelf te relativeren. Zie je angsten onder ogen, en laat je angst je niet langer weghouden van het leven waarnaar je diep van binnen werkelijk verlangt. Een leven dat je ziel voedt.
Op het moment dat jezelf onvoorwaardelijk en liefdevol accepteert, herstel je het contact met je ziel. Dat wordt merkbaar in de liefde die je voor jezelf voelt.
Herstel van buitenaf
Het universum van zijn kant probeert de cyclus te herstellen door de mens in contact te brengen met zijn ziel. Het doet dit als regel door crises te creëren die de mens dwingen om naar binnen te gaan.
Het probleem is dat die crises natuurlijk niet als zodanig – een uitnodiging om naar binnen te gaan – geïnterpreteerd worden. Er wordt krampachtig geprobeerd om oplossingen in de buitenwereld te zoeken en terug te keren naar de oude situatie: een leven met geld en zonder ziel.
Die oplossingen werken niet omdat ze tegen de wil van het universum en tegen de wil van de ziel zelf ingaan.
Het gevolg: de crisis wordt groter tot er een zogenaamde nacht van de ziel ontstaat. Een nacht van de ziel is een diepe bewustwording van het ontbreken van het contact met de ziel, het ervaren van een totale innerlijke duisternis. Er is dan geen andere oplossing meer dan overgave, dan stoppen met strijden. Als die toestand bereikt is kan het licht van de ziel weer langzaam naar binnen stromen.
Vaak gaat zo’n crisis ook met verlies van geld gepaard. De reden is dat geld vaak bevroren angst is. Zolang die angst niet onder ogen gezien en doorleefd wordt, is contact met de ziel niet mogelijk. Mensen die graag op hun geld zitten zijn in wezen mensen met veel angst. Om de angst vrij te maken moet het geld dus verdwijnen. Pas dan, in het midden van de angst, kan het licht van de ziel stralen.
Voor de persoon die dit ondergaat is een dergelijke nacht van de ziel natuurlijk een omslagpunt in het leven. Het is de ontdekking dat alles wat belangrijk leek, helemaal niet zo belangrijk was. Het is vaak de omslag van geleefd worden, naar leven van uit jezelf. Het is de ontdekking dat een leven zonder zekerheden vaak heel rijk, voedend en avontuurlijk kan zijn. Niet voor niets schrijven mensen na afloop vaak boeken over deze periodes.
Het herstel van het contact met de ziel gaat gepaard met de ontdekking dat het universum rondom ons op een wonderbaarlijke manier voor ons zorgt.
Op het moment zelf is een nacht van de ziel een verschrikkelijke ervaring, uiteindelijk zijn velen dankbaar dat ze deze hebben meegemaakt.
Geld en de natuurlijke cyclus
Zodra de natuurlijke cyclus hersteld is, zullen mensen geld minder belangrijk gaan vinden, veel minder belangrijk. Omdat dan de angst verdwijnt, verdwijnt ook al het geld dat werd vastgehouden om die angst te bezweren. De liefdevolle uitwisseling van energie wordt dan ervaren als de basis en geld als bijproduct. Doordat de focus van het bewustzijn steeds minder op geld komt te liggen, wordt geld minder belangrijk.
Naarmate mensen beter in contact staan met hun ziel, voelen ze beter wat ze werkelijk nodig hebben, en anderen geven dat vanuit liefde. Op het moment dat mensen alleen vragen wat ze werkelijk nodig hebben, en anderen bereid en in staat zijn dat vanuit liefde te geven, heeft geld geen meerwaarde meer.
Uiteindelijk, in de verre toekomst wordt geld afgeschaft.
Tenslotte: een wereld van liefde
De natuurlijke cyclus van geven en ontvangen is gebaseerd op zelfliefde en liefde voor de ander. Dit is de basis van een goede cyclus. Zowel zelfliefde en liefde voor de medemens komen voort uit een diepgevoeld contact met de ziel. Vanuit angst denk je van alles nodig te hebben. Door liefde besef wat je werkelijk nodig hebt en wat de ander werkelijk nodig heeft.
De natuurlijke cyclus is ook gebaseerd op evenwicht tussen het mannelijke en het vrouwelijke. De mens is zowel individu als kosmos, in de ziel komen beide samen. Het mannelijke zorgt voor het bewustzijn van de eigen behoefte en de drang tot zelfexpressie, en het vrouwelijke voor bewustzijn van de behoeftes van de ander en het besef van verbondenheid.
In een wereld van liefde ligt de focus niet langer op uiterlijke rijkdom maar op innerlijke. Uiterlijk zullen mensen schijnbaar veel eenvoudiger leven. De harmonie met de natuur en de medemens is hersteld.
Grote steden zijn verdwenen, er zijn kleine gemeenschappen die een organisch geheel vormen met het landschap. De natuur is weer volop aanwezig, en mede door de liefdevolle relatie met de mens mooier dan ooit. De Aarde is geheeld.
Lang was de Aarde de moeder van de mens, zodra de mens het contact met de ziel hersteld heeft wordt de kosmische mensheid geboren. Het is dan de mens die de Aarde tot ongekende bloei brengt.
Innerlijk is de mens groter dan ooit, bewust van zijn plaats in de kosmos, intuïtief in staat om contact te maken met verre werelden en andere dimensies.
Een wereld van liefde is een avontuurlijke wereld. Het is het avontuur van de eindeloze ontdekkingsreis door de kosmos, de ontmoeting met andere beschavingen; het avontuur van onze innerlijke ontdekkingsreis. Het is het avontuur van schepping, van creëren. Het is het avontuur van vriendschap – en het is uiteindelijk het avontuur van liefde: het ontdekken van liefde in al haar vormen en facetten.
Laten we deze wereld welkom heten. Het is tijd.
© Gerrit Gielen
