Alle kinderen wensen zichzelf onbewust, gelukkige ouders die in hun kracht staan.
Jonge kinderen hebben een aangeboren ‘zintuig’ om feilloos aan te voelen of hun ouders, of één van de ouders echt gelukkig zijn. Niet altijd is dat het geval, om uiteenlopende redenen, bijvoorbeeld omdat de ouder zelf nog onverwerkte stukken uit haar of zijn jeugd bij zich draagt. Of omdat een moeder of een vader er alleen voor staat en de druk van het opvoeden simpelweg alleen niet aan kan. Of het kind groeit op in een thuissituatie waar er sprake is van thema’s als adoptie, rouw, verlies, ziekte en scheiding, waardoor één of beide ouders emotioneel niet beschikbaar kunnen zijn voor het kind.
De meeste kinderen zullen dit onbewust aanvoelen, in het bijzonder een sensitief kind of kinderen die al heel vroeg emotioneel wijs zijn, omdat ze met bepaalde gaven worden geboren.
Dit kind gaat haar uiterste best doen om het haar vader of moeder naar de zin te maken en voelt zichzelf ook verantwoordelijk soms voor de taken die haar vader of moeder eigenlijk op zich zou moeten maken.
Een goedbedoeld advies naar het kind toe, onder het mom van ‘zorg maar goed voor je vader of je moeder nu’, of ‘wel lief zijn voor je ouders he?’ kan het begin zijn van een enorme last die het kind vervolgens op haar schouders neemt. Het kind voelt zichzelf misschien wel trots dat ze haar moeder of vader kan ontlasten of (kortdurend) blij kan maken.
Wanneer het kind opgroeit zit het patroon er inmiddels al flink in gebakken en de puber of de jong volwassene cijfert zichzelf vaak weg om het de ouder (of de ander) naar de zin te maken.
De jaren gaan verder en de sensitieve volwassene is voor veel mensen een aanspreekpunt en baken van rust en wijsheid. Iedereen vraagt om advies en of stort graag haar of zijn hart uit bij dit persoon.
Qua beroepskeuze zie je deze mensen vaak terug in de zorg of in andere verzorgende beroepen waar ze veel kunnen ‘geven’ van zichzelf.
De balans raakt steeds meer verstoord, want in het werk trekken deze mensen ook vaak veel verantwoordelijkheden naar zich toe, omdat ze weten hoe ze ‘situaties’ draaiende moeten houden en ze nemen graag wat taken uit handen van leidinggevende die onder druk staan. Dat doen ze gewoon, ze weten namelijk niet beter.
Al begint het steeds meer tegen te staan en kost het steeds meer energie.
Totdat het op een goede dag niet langer meer gaat. Wat ze namelijk niet leerde in haar leven, was om haar grenzen aan te geven. Omdat er niemand was die haar het goede voorbeeld had gegeven. Ze weet wel hoe ze haar ouders, haar broers en zussen, haar vrienden en haar collega’s moest ontlasten. Ze voelt diep vanbinnen wel dat haar energielek steeds groter wordt, alleen het verantwoordelijkheidsgevoel om andere mensen te ‘helpen’ is zo groot, dat ze er te veel mee vergroeid is geraakt.
De sensitieve 'lichtwerker in ontwikkeling' heeft een burn-out gekregen.
Hoe ongelofelijk vervelend dit ook is, dit kan wel het omslagpunt zijn in haar (of zijn) leven, waarna ze inzichten krijgt en met de juiste begeleiding kan ze leren om grenzen te gaan stellen en ze kan zichzelf stukje bij beetje los gaan maken van het familiesysteem. Dit ‘volwassen kind’ is vaak ook de persoon in kwestie, die een beginnende verandering kan aanbrengen in het familiesysteem. Niet van de ene op de andere dag, dit kan jaren duren. Op haar eigen levenspad zal ze zeker positieve stappen kunnen gaan maken, waarbij ze zichzelf veel meer centraal gaat zetten. Dit is dus sowieso een positieve omwenteling. Al helemaal wanneer ze zelf kinderen heeft.
Een belangrijk aspect om even te benoemen is het effect welke dit alles heeft op intieme relaties.
Wat vaak voorkomt is dat iemand met dit levenspad, relaties aangaat met een ‘niet aanwezige’ persoon. De geschiedenis kan zich dan als het ware gaan herhalen, ware het niet dat deze lichtwerker in wording, steeds bewuster wordt gaandeweg haar leven.
Op een bepaald moment realiseert ze zich (of ze ontmoet een 'leraar' die haar dit inzichtelijk maakt) dat haar natuurlijke aantrekkingskracht naar niet aanwezige partners voortkomt uit bijvoorbeeld ‘de vader of de moeder wond’ die ze in haar vroegere leven al heeft ontwikkeld en altijd bij zich gedragen heeft, tot het moment van bewustwording zich aandiende.
Het duurt soms een paar 'relaties' voordat dit bewustzijn er is en dit is het moment dat deze persoon vaak voor langere tijd alleen is.
Ze voelt dat het nodig is om aan zichzelf te werken en door middel van training, coaching en andere voorbeelden van persoonlijke groei vindt er een positieve omslag plaats.
Zelfliefde en zelfheling staan dan hoog op haar agenda en ze voelt steeds meer verbinding met zichzelf en haar authentieke kracht. Onderwijl switcht ze vaak van beroep en gaat ze haar pad als lichtwerker verder ontwikkelen. Bijvoorbeeld als coach, healer, therapeut enzovoort.
Dit is het moment dat het tij kan keren en dat alle verbindingen die ze aangaat met andere mensen ook steeds mooier en waardevoller kunnen worden. Niet alleen liefdesrelaties maar alle relaties. Door het zichtbaar worden het effect van de vader en moeder wond, heeft ze daadwerkelijk een verandering in gang kunnen zetten.
De cyclus is hiermee dan ook rond, al zal deze persoon zich altijd blijven verdiepen en waar mogelijk weer opnieuw kiezen om diepere lagen in zichzelf te helen.
Omdat zij weet hoe belangrijk en noodzakelijk dit is voor het hele collectief.
© Gerda Duin
www.gerda-duin.nl
