Als ik naar de escalaties kijk van de afgelopen tijd, van dictatorschap en geweld tegen de mensheid, komt steeds deze zin in me op: ‘Door de barensweeën van het Duister wordt het licht geboren.’
En zo zie ik het echt – de kracht van het duister duwt momenteel als een malle tegen alles wat licht is aan. Uit angst.
Er worden zoveel mensen bewust, zoveel mensen willen hun afhankelijkheid van een ziek systeem loslaten en in hun eigen kracht gaan staan.
Dus het duister doet een wanhopige greep naar de macht – macht die ze eigenlijk al verloren heeft.
Er is ook geen machtsstrijd – duister en licht hebben allebei hun functie in de Schepping.
Dat neemt niet weg dat het, voor een goddelijk wezen dat een menselijke incarnatie doormaakt, behoorlijk pittig kan zijn. Het raakt al je oude angsten, pijnpunten, van de meest basale (hoe ga ik dit overleven) tot de meer verfijnde (hoe kan ik in een dictatuur mijn waarheid nog spreken?)
Hoe kun je zo goed mogelijk aan je eigen geboorteproces als creator meewerken?
❥ Door je niet te verzetten tegen het duister, maar door te voelen en te zien wat het nog raakt aan oude angst, weerstand, oude pijn, oude overtuigingen die je belemmeren je stralende ware zielezelf te zijn.
Wanneer je die aangaat en heelt, lossen ze op en gaat de geboorte makkelijker. Dan werk je met de stroom mee. Dan komt het licht aan het einde van het geboortekanaal sneller in zicht.
Want dat is het: het is het geboorteproces van de nieuwe mens, in verbinding met zijn creatorschap, zijn ziel.
De mens die zich niet afhankelijk maakt van een autoriteit buiten zichzelf.
De mens die zijn eigen meesterschap neerzet – zonder te vechten, zonder te strijden – zonder angst voor het duister, maar met het gezicht glimlachend gewend naar het Licht.
© drs. Wendy Gillissen
