Heart Of Lemuria
Deze prachtige code kwam terug om mij voor de tweede keer te bezoeken in het vroege uur van deze ochtend - rond 6.40 uur. Ik was uit bed gestapt, nadat ik helemaal wakker was geworden van het gezoem en getril - uiteindelijk alleen nog maar liggend en de toestand accepterend.
Het voelt als wijd open zijn als een bloem die zo zacht de liefde bedrijft met het Universum - dieper dan elke fysieke ervaring die ik heb gehad met een ander mens of enig 'ander' - het is heel - compleet - niets bijzonders en tegelijkertijd ook zo veel achterlatend.
Het komt in golven - kleine snapshots - zoals een rollerdex alsof er iets uit mijn lichaam of energieveld wordt getrild - alsof het ineens in een onzichtbare koker wordt gegooid die net voor dat kleine addertje onder het gras is gemaakt om recht te worden getrokken en terug in het veld te worden geweven, zodat het niet individueel wordt gedragen. Naarmate dit zich verdiept en verdiept, groeit het gevoel dat we weliswaar onze lasten, onze patronen en onze ervaringen op een enkele geïndividualiseerde manier waarnemen, maar dat is niet zo.
Naarmate deze 'transitie' zich ontvouwt, heb ik steeds meer het gevoel dat we alles morfogenisch vasthouden - in het veld en het is alleen ons geloof en onze vaste waarneming die de geometrieën en frequenties van ons lichtlichaam zo houdt dat ze een 'sluier' vormen
Ik heb het gevoel dat dit is waar we het mee eens zijn voordat we een enkelvoudig 'vleesgeworden' wezen worden in het fysieke.
Ik deel dit omdat het heel relevant voelt voor wat er nu komt - er zijn mensen die heel diep in de plooien en lussen van de geest zitten - die leven in de verhalen en de energieën rond de verhalen. Het is niet minder of meer een ervaring dat wat hier geschetst wordt - als men eenmaal voorbij het zelfopgeblazen belang van de rechtvaardiging van het verhaal komt, of het nu individueel of collectief is.
In het wereldbeeld - We leven een verhaal uit dat op een of andere manier vele malen is herhaald op deze planeet en in het Orion-stersysteem in het bijzonder. Velen van ons zullen zich de uitkomsten van dergelijke 'ervaringen' in ons energetisch geheugen herinneren en dit werkt al vele jaren buiten het veld. Voor hen die zich onbewust vastklampen aan de overleving/hiërarchie/controleprotocollen die in het DNA zijn ingebed is het een hobbelige rit.
Maar toch - elke persoon creëert 'zijn' versie van het Universum. Het is prachtig - zelfs als je er grimmig naar kijkt is het ook erg wreed, en als je je openstelt voor het hele veld van het Universum zul je de collectieve pijn voelen voordat je de totale liefde voelt waarin deze geboortepijn wordt vastgehouden. De angst voor dit 'pijnlichaam' is een van de sluiers - het houdt ons tegen om ons zo wijd open te stellen.
We zijn bang voor pijn - we zijn bang voor de dood.
Dit houdt de onderwerping in stand en ook de perceptie van 'externe' verlosser op een of andere manier - de geboorte van radicalisering en fundamentalisme in vele smaken en stijlen.
In de vroege uren voelde het alsof een onbewust deel van mijn heelheid uit deze kleine dunne draden van de mens werd opgetild tot iets dat onmogelijk te beschrijven is - want als ik de term 'God' gebruik kan het verkeerd worden geïnterpreteerd - we hebben geen middel om de ervaring - misschien alleen maar om zo diep van de BINNENKANT te worden vastgehouden - van de BINNENKANT elk deeltje van zijn - in totale stilte - in totale rust te communiceren. Zacht. Zoals gemasseerd en gekust worden met pure liefde en ongedaan gemaakt worden.
En vanuit die stilte verrees ik in mijn hele wezen doorheen een tunnel van licht - een enorme kolom van golven en lichtballen - spelend en wevend - dansend van vreugde en feestelijkheden tot ik weer in het centrum van deze code stond - hart bruisend van vreugde.
Deze code verbeeldt het HART van Lemurië, MU, liefde...puur kristallijne vreugde...in het midden voelde ik me als een kristallen schedel van universele grootte - elk deeltje van mijn lichaam doordrenkt met bronnectar - als een kleine bij die in een bijenkorf werkt - die het evenwicht bewaart en zich niet zo bekommert om individuele ellende - het gevoel vastgehouden te worden in deze enorme wereld van vloeibaar licht en water vindt geen woorden.
Daarom komen de codes door mijn ziel - hemelse tempels van zijn.
DIT!
We beginnen nog maar net - om te beginnen worden we ontdaan van het puin van onze menselijke gehechtheid aan de patronen en manieren die we hebben gehad - alles - we sterven in alle opzichten - zelfs ons lichaam sterft aan de manieren die we hebben gehad. De dood is zo verkeerd begrepen - het is een noodzakelijk onderdeel van de cyclus en het equillibrium van het Universum - de dood is helemaal niet de dood - op geen enkele manier - het is het Leven - het wordt verwelkomd - het wordt omarmd en de mens heeft een PLANETAIRE industrie gecreëerd van het formaat om eraan te ontsnappen.
Ons hele systeem is een systeem dat gebaseerd is op het vermijden van de dood - angst voor de dood en alles wat we kunnen doen om aan het onvermijdelijke te ontsnappen.
Ik ben stervende - ik voel het al 3 jaar - sterf voor mezelf opnieuw, opnieuw en opnieuw. Het is de mooiste en meest vernederende ervaring geweest - vooral nu met een meer openbaar leven van allerlei soorten.
RAUW Ascensie was een geschenk dat ik mezelf gaf - om eruit te stappen - recht in het veld en het hart van mijn ziel te ontbloten - door alle pijn en eigenaardigheden van het mens-zijn. Terwijl ik hier zit te typen ben ik aan het giechelen - ik glimlach hartelijk.
Onze menselijke ervaring is nog maar net begonnen... deze menselijke aardse cyclus eindigt - een heerschappij die in kosmische termen minder dan een oogwenk duurde. Tara (Aarde) evolueert met ons mee - het GEHEEL houdt ons vast - en hier heb ik geen woorden meer voor.
Geef je binnenin over.
Alleen onze weerstand houdt de pijn van het menselijk zijn op zijn plaats.
Heart Of Lemuria is een oriëntatiepunt, een mooie wegwijzer die de weg verlicht.
In Genade
Amara
Artiest: onbekend
Love, Light & Infinite Blessings,
Aurora & Your Galactic Federation Ground Crew
