Lichamelijke klachten? Je lichaam probeert je letterlijk iets te vertellen
Luisteren naar je lichaam betekent voor velen niet meer dan eten wanneer je honger hebt en slapen wanneer je moe bent en zelfs deze basisbehoeften respecteren we vaak niet. We proberen ons lichaam aan te passen aan ons programma in plaats van andersom.
Lichaamstaal
Uitspraken als ‘er ligt iets op mijn lever’, ‘er moet me iets van het hart’, ‘het hangt mij mijn strot uit’, ‘het doet mijn maag ineenkrimpen’, ‘ik voel het aan mijn water’, ‘ik walg ervan’, nemen we gemakkelijk in de mond, niet beseffend hoe letterlijk we deze uitspraken zouden moeten nemen. In plaats van te proberen de boodschap te achterhalen van de signalen die ons lichaam ons geeft, grijpen we bij hoofdpijn, keelpijn, maagpijn, slaapproblemen, depressieve klachten etc. naar onze medicijnkast die op doktersvoorschrift gevuld wordt.
De boodschap ontcijferen
Ook ik erkende lange tijd het belang niet van te luisteren naar mijn lichaam, ondanks mijn geloof en vertrouwen in natuurlijke geneeswijzen. Wanneer je klaagt over keelpijn is er immers niemand die je spontaan vraagt ‘in welke recente situatie ben je niet voor jezelf en je eigen waarheid opgekomen?’. Wanneer je urineweginfecties hebt zal niemand vragen op wie of wat je zo ‘pissed off’ bent. Er is niemand die je vraagt wat er in je leven gebeurt of gebeurde dat aan je klacht gelinkt kan zijn.
Het is pas door naar een lichaamsgerichte therapeute te stappen dat ik ontdekte hoeveel waardevolle informatie ons lichaam ons geeft en hoe slecht ik mijn lichaam eigenlijk kende. Het boek ‘Meer brein, minder medicijn’ van Lissa Rankin maakte mij onmiskenbaar bewust van de altijd aanwezige link tussen lichaam en geest. Wanneer ik nu met een lichamelijke klacht wordt geconfronteerd, tracht ik te ontcijferen welke boodschap mijn lichaam mij tracht te geven en vervolgens naar deze inzichten te handelen. Daarvoor raadpleeg ik de symptomenlijst in ‘De sleutel tot zelfbevrijding’, het naslagwerk van Christiane Beerlandt.
Op voorschrift
Lissa Rankin besloot op een bepaald moment in haar carrière als dokter om haar patiënten hun eigen voorschrift te laten schrijven. Ze deed dit eigenlijk omdat ze met de handen in het haar zat. Deze patiënten deden er namelijk alles aan om gezond te zijn, ze zorgden voor hun lichaam door voedzaam te eten, voldoende te bewegen, slechte gewoontes te vermijden en extra vitamines in te nemen, en toch hadden ze af te rekenen met allerhande klachten en kwalen. Klachten waar geen oorzaak voor te vinden was, gezondheidsproblemen ondanks een gezonde levensstijl.
Dus begon ze aan haar patiënten te vragen: “Wat denk je dat je lichaam nodig heeft om te kunnen genezen?” Ze verwachtte dat mensen zouden vragen naar antibiotica, pijnstillers, slaapmedicatie, kortom naar ‘the usual’. Maar hun voorschriften deden haar versteld staan: ‘Ik moet mijn partner verlaten, mijn ontslag geven en werk doen dat in lijn ligt met mezelf, verhuizen naar een omgeving waar ik beter tot mijn recht kom, mijn moeder in een rust- en verzorgingstehuis onderbrengen, mij inschrijven in de kunstacademie, op zoek gaan naar verbinding om mijn eenzaamheid te doorbreken, mijn allergie komt waarschijnlijk voort doordat ik allergisch ben aan mijn leven…’
In lijn met je eigen waarheid leven
Het volgende dat ze opmerkte was dat als haar patiënten deze innerlijke wijsheid erkenden en de moed hadden deze te volgen, ze haast allemaal genazen van hun kwalen. Door in lijn met hun eigen waarheid te gaan leven ontstond in de meeste gevallen spontane remissie van de gezondheidsklachten.
Stel dat er voortaan op doktersvoorschrift zou staan ‘zoek ander werk dat meer in lijn ligt met jezelf, werk aan de relatie met je partner, durf vaker neen te zeggen tegen je ouders, verhuis naar de kust of spendeer meer tijd in de natuur’, ik denk dat de levenskwaliteit van heel wat mensen enorm zou toenemen! En bijgevolg ook de kwaliteit van leven in onze maatschappij!
