Lieve liefde,
Wat
ben je toch mooi. Wat ben je toch prachtig mooi. Alles van jou. De
warmte, de steun, de spiegel die je me voorhoudt en het vermogen om
alles van mij naar boven te halen wat ik bijna vergeten was. Wat ben ik
mooi in jouw licht. Wat ben ik grappig en vrij en verbonden. Wat voel ik
me waardevol als ik mezelf zie door de ogen van mijn geliefde. Je zet
me helemaal in het licht.
En
in dat licht kom ik ook
nare dingen tegen. Ik zie ineens ook mijn angst om jou niet waard te
zijn. Mijn angst om mezelf te verliezen in jou. Ik zie mijn jaloezie,
mijn verdriet, mijn behoefte aan controle. Ik zie waar ik ooit het
contact met jou verloor. Ik zie waar ik heb geleerd dat ik niet helemaal
mezelf kan zijn als ik liefde wil krijgen.
En
ik kies dan maar voor aanpassen, of juist om me dan maar niet helemaal
aan je over te geven. Ik kies voor krampachtig vasthouden wat ik heb, of
voor maar direct loslaten voor het pijn gaat doen. Wat jammer is dat.
Want zo raak ik het contact met je kwijt. Dat wat ik het liefste wil in
mijn leven, jou helemaal ervaren.
Ik
wil onbelemmerd van je genieten lieve liefde. Ik wil alle belemmeringen
die ik heb geleerd zien en aankijken. Ik wil mezelf zien en alles in en
van mezelf. Ik wil mezelf liefhebben, zodat ik jou helemaal door me
heen kan laten stromen. En zodat ik de verbinding met een ander helemaal
kan voelen. Op mijn eigen voeten de eenheid voelen die ik met de ander
vorm. Twee gehelen die een groter geheel vormen.
Wil
jij me helpen liefde? Wil jij me helpen om nieuwe keuzes te maken? Om
de verantwoordelijkheid voor mijn eigen geluk op te eisen? Om mijn leven
zo te creëren zoals ik dat het liefste wil? Om verliefd te zijn op mijn
leven, precies zoals het zich wil laten zien?
Dank
je wel alvast voor je hulp. Zonder jou is er helemaal niks aan. Zonder
jou is er helemaal geen leven mogelijk. Fijn dat jij er bent.
Liefs
Manon
|
|
|
