24 april 2019 / Door Vegan & Spiritualiteit
Zo’n vijf jaar geleden werd door mijn ex
het mes gezet in onze relatie. Hij had op zijn werk iemand leren kennen waar
hij verliefd op werd. Zijn gedrag naar mij toe veranderde in ongeveer een half
jaar tijd van leuke en gezellige partner naar iemand waarbij ik niets meer goed
kon doen. Dat was een zeer moeilijke tijd waarbij ik veel op mijn tenen heb
gelopen om te proberen nog een en ander van richting te doen veranderen. Veel
boeken over het redden van je relatie heb ik samen met hem doorgenomen om te zien
of we er nog iets van konden maken. Maar het mocht niet baten. Er was een
neerwaardse spiraal ingezet die uiteindelijk niet verder kon dalen.
Ik ben nog nooit in mijn leven zo
verdrietig geweest. Ik voelde me enorm in de steek gelaten, had het gevoel dat
mijn leven in elkaar stortte. Mijn geliefde en maatje viel ineens weg, degene
waarmee ik achttien jaar lief en leed had gedeeld…
We hebben samen drie kinderen. Wellicht
is dat nog het moeilijkste punt van scheiden. Want als je zelf erg verdrietig
bent, kun je er niet goed voor je kinderen zijn. Ik was erg met mezelf bezig en
behoorlijk van slag. Het vrolijke, leuke en ondernemende doen met hun was even
op slot. Het heeft wel enkele maanden geduurd voordat ik mezelf weer kon
herpakken.
Toen we uit elkaar gingen,
waren we niet meer een geheel, waardoor onze mening over sommige punten van de
opvoeding lijnrecht tegenover elkaar kwamen te staan. Het was soms erg moeilijk
om samen nog een lijn te trekken. Bijvoorbeeld over voeding. Ik was in die tijd
vegetariër en hij vleeseter. Als de kinderen dan bij mij kwamen vertelden ze
meestal dat ze het eten niet lekker vonden, vroegen waar het vlees bleef en zeiden
dat ze de vervangers maar niets vonden. Toen we nog samen waren aten we soms
vlees, maar ook vaak vegetarisch. Ik ben nooit gek op vlees geweest, maar at
soms een stukje mee voor de gezelligheid.
Ik sprak met mijn ex af dat we
om beurten in het nog gezamenlijke koophuis zouden verblijven, telkens een
week, zodat de kinderen niet weg hoefden, maar wij degenen waren die moesten
veranderen van woonomgeving. Voor mijn gevoel is dat nog altijd een hele goede
manier geweest om langzaam aan de nieuwe situatie te wennen, zonder dat dit
teveel drastische veranderingen voor de kinderen tot gevolg had. Dit hebben we
anderhalf jaar zo gedaan. In het begin woonde ik om de week bij mijn lieve
ouders die het goed vonden dat ik daar verbleef.
Ik ben er echt driekwart jaar
heel naar van geweest, at niet erg veel, maar tegelijkertijd voelde ik me door
het dal waardoor ik heen ging, gedragen… Het was of ik ergens diep in mezelf
vertrouwen had en wel wist dat het goed zou komen. Ik ging meer boeken lezen
over spirituele onderwerpen, zoals ‘Autobiografie van
een Yogi‘ door
Yogananda, waardoor mijn ogen open gingen voor een andere dimensie. Dat er veel
meer mogelijk is dan we zien, dat we tot veel meer in staat zijn dan we denken
en we maar een fractie waarnemen als we puur kijken naar de waarneming van het
zichtbare licht.
Ook las ik het boek van Jan
Geurtz, ‘verslaafd
aan liefde’ wat voor mij op dat moment een grote
eye-opener was. Het toonde mij hoe ik op een meer spirituele manier naar de
relatie met mijn ex kon kijken. Ik ben het zeker niet met alles eens in het
boek. Maar wat ik ervan geleerd heb, is dat het mijn beleving was van de
situatie. Ik zag in dat ik de verantwoordelijkheid voor mijn eigen gevoelens
moest nemen en hem niet meer als schuldige te zien. Daardoor legde ik de
oorzaak van mijn pijn niet meer buiten mezelf, maar in mezelf en kon ik ermee
aan de slag gaan.
Ik hield hem dus niet langer
verantwoordelijk voor de gevoelens die ik had. Het waren immers mijn gevoelens,
mijn onverwerkte verdriet wat de kop opstak. Het werkte als een spiegel om nog
verdrongen emoties aan het licht te brengen. Op een bepaald moment kon ik ook
tegen hem zeggen, dat ik hem niet verantwoordelijk hield voor mijn pijn en
verdriet. Ik had de indruk dat hij dat wel prettig vond. Toen we gingen
scheiden zei hij dat hij zich wel schuldig voelde. Door hem niets meer kwalijk
te nemen, kon er wat meer lucht in de situatie ontstaan.
Om te leren hoe ik nog beter
kon omgaan met mijn verdriet en alles een plaats te geven, volgde ik een individuele sessie bij
Elias. Ik was daartoe gekomen, omdat ik al langer artikelen van hem las die hij
plaatste op bovendien.com. Ik vond dat hij zo’n
mooie zienswijze had op hoe we gebeurtenissen in ons eigen leven kunnen zien
alsook de veranderingen die momenteel plaats hebben op aarde kunnen benaderen.
Ik voelde me erg daartoe aangetrokken, wist intuïtief dat het me zou kunnen
helpen om mijn pijn te genezen.
Het bleek inderdaad een hele
mooie sessie te zijn waardoor ik me diep gereinigd voelde en ondersteund in
mijn zijn. Ik begon beetje bij beetje weer op te krabbelen, leerde hoe ik door
de emotionele pijn heen kon ademen waardoor hij uiteindelijk oploste. Wat ik
van Elias ook leerde was om dankbaar te kunnen zijn voor de pijnlijke momenten
in mijn leven. Daardoor leer je immers het meest, ga je graven in jezelf, duik
je de diepte in.
Er kwam een moment dat ik mijn
ex geliefde heb gezegd: “Ik ben je dankbaar. Dankbaar voor alle mooie momenten
die we samen in die achttien jaar hebben mogen beleven, alsook dankbaar voor de
pijnlijke momenten. Hierdoor heb je als een spiegel gewerkt en kon ik zien waar
ik nog pijn en boosheid in mezelf had en beginnen met dat op te ruimen. Ik neem
je niets meer kwalijk.”
Zo kwam er weer steeds meer licht in mijn
leven en ging ik de schoonheid van de natuur weer zien, van alles om me heen…
Uiteindelijk kon ik me weer opnieuw openstellen voor de liefde… Nu heb ik een
relatie waarin ik me veel meer geliefd en ondersteund voel. Er is nu meer
onvoorwaardelijke liefde in mijn leven gekomen. Dat was niet gebeurd als mijn
ex er geen einde aan had gemaakt. Ik heb hem gezegd dat ik ook daarvoor zeer
dankbaar ben. Waar de ene deur dichtgaat, gaat een andere open, vaak op een
hoger niveau omdat we dan bepaalde thema’s hebben afgerond en dan iemand
aantrekken die op dat moment beter bij ons past …
Op een gegeven moment had ik
er echt genoeg van om nog met mijn ex-partner het huis te delen. Nadat we
besloten hadden om uit elkaar te gaan, heb ik me laten inschrijven voor een
huurwoning bij een woningcorporatie. Echter moest ik me daar nog met zijn naam
inschrijven, omdat we nog niet officieel gescheiden waren. Toen dat eindelijk
gebeurd was ben ik opnieuw naar de woningbouw gegaan om de naam te laten
wijzigen. De vrouw achter de balie vertelde mij:” Maar u staat allang
ingeschreven onder uw meisjesnaam. Al vanaf 2001.” Ik stond ingeschreven op een
adres in Apeldoorn waar ik nog nooit van gehoord had. Maar mijn naam en
geboortedatum klopten. Toen heeft ze die inschrijving helemaal geactiveerd en
mijn nieuwe inschrijving verwijderd, waardoor ik binnen twee maanden een
heerlijke grote woning heb kunnen krijgen, midden in het groen in een rustige
omgeving. Kennelijk heeft de Geestelijke Wereld hier een handje geholpen.
Wonderen bestaan…
Het zijn vaak rollen die we in
elkaars leven spelen om de nog onverwerkte thema’s uit dit en andere levens ook
aan het licht te brengen en in dit leven af te ronden. Als dan bepaalde thema’s
zijn ‘afgewerkt’, kan het goed zijn dat een relatie ophoudt met bestaan, omdat
het dan geen zin meer heeft bij elkaar te blijven. Er zal dan eender wat
gebeuren om dat te bewerkstelligen…
Ik ken mijn ex ook uit andere
levens. Dat weet ik door regressies die ik ook met Elias heb gedaan naar die
gezamenlijke incarnaties. Hierdoor kreeg ik veel meer begrip voor wat ik in dit
leven met hem heb ervaren. Ik weet dat het een van mijn taken is om nu vrede te
vinden met mijn ex. Hierdoor komen we klaar met het karma dat we uit andere
levens hebben meegebracht. Soms is dat best een uitdaging, maar ik doe mijn
best …
Het belangrijkste is uiteraard
om diepe vrede en liefde in onszelf te vinden, wat de omstandigheden ook mogen
zijn. Hoe meer thema’s zijn afgewerkt, hoe makkelijker het leven steeds zal
worden…
