De
zin van zinloosheid, moedeloosheid en vermoeidheid
13 april 2018 / Mieke Vulink
Wat geeft jouw leven zin? Zit je ook af en
toe klem in het niet-weten hoe het nu verder moet met jou en jouw leven? Wat
maakt het voor jou de moeite waard om op aarde te zijn? Wat gebeurt er
innerlijk als dat nog niet in de vorm aanwezig is, of als het wéér niet lijkt
te gaan gebeuren? Kun je jezelf nóg meer tijd gunnen om alle oude pijn en
vermoeidheid van levens overleven te verwerken, en ruimte te maken voor hogere
zelfdelen?
Alles in Liefde ontvangen
Wát een alles doorsnijdende tijd is dit! Door de gigantische toename van
licht en hogere energie worden we in alle toonaarden aangespoord om te groeien.
ALLES wil aan het licht komen, ook waar het ooit 'fout' ging, ofwel, waar we
het verste van onze Bronverbinding zijn geraakt. ALLES in ons vraagt om in
Liefde ontvangen te worden, en juist de donkere delen, omdat die ontstaan zijn
door afwezigheid van liefde en wijsheid. Dat zijn de delen die nog
herinneringen dragen aan de momenten waarop ooit het licht is uitgegaan. Het
dient zich nu (naar innerlijke draagkracht) steeds sneller en rauwer aan; niets
kan meer verborgen blijven. De angst wil erkend en omgezet worden naar Liefde
en creatiekracht, met hulp van de Lichtwereld en onze eigen hogere delen.
Maar voordat je echt bewustzijn krijgt op wát het is, en het zich ook niet
meer zal herhalen, moet het zich eerst vrijmaken uit je causale (verbonden aan
dualiteit en karma), mentale en emotionele lichaam. Als je ziel echt tot diepe
opschoning bereid is, word je tijdelijk teruggebracht naar heel oude shock- en
traumalagen. Als je daar mee samenvalt is het alsof je in de hel bent gekomen.
Alle levensenergie lijkt weg te lekken in dit donkere gat; het is
energieverslindend om hier lang in te vertoeven. Omdat deze processen zich op
een collectief grotere schaal afspelen zul je daar energetisch ook meer van
ervaren. Dit kan je tijdelijk echt doodmoe en hopeloos maken.
Als alles verloren lijkt
We zijn bekend met de rampen en ondergangen die op aarde hebben plaats
gevonden, zoals die ten tijde van Lemurië en Atlantis, waardoor we alles
verloren wat we met zòveel liefde en toewijding gecreëerd hadden. Maar zo zijn
er nog veel meer momenten geweest, ook elders in het universum, waarop we als
lichtwezens in duistere verscheuringen en afscheiding terecht kwamen. Dat heeft
diepe, verdichte sporen van angst en ontreddering in ons achtergelaten.
Het is hogeschoolwerk om daar bewust en vol vertrouwen bij te blijven
wanneer dat allemaal vrij wil komen.
Op het moment dat je je zo hopeloos verloren, richtingloos en zinloos kunt
voelen, weet dan dat je met heel oude breuken te maken hebt die nu juist weer
geheeld kunnen worden, anders zou je er niet mee geconfronteerd worden. Je
hogere Zelf weet feilloos wat je aankunt en wat zich op welk moment wil
aandienen om geheeld te kunnen worden. Denk niet dat al je innerlijke werk voor
niets is geweest; vanuit een hoger perspectief is er een opklimmende lijn en
mega groei, maar die werkt zowel in jouw lichte als donkere delen door.
We zijn onderweg naar een veel hoger bewustzijn en naar verbindingen met
hogere dimensies. Daarbij kunnen we niet om de momenten heen dat we ingeleverd
hebben aan licht, aan liefde en vertrouwen. We zullen opnieuw ervaren hoe het
was om vanuit hogere dimensies in veel lagere dimensies te komen. Dat was
traumatiserend, ontheiligend en mens-onterend.
Angst op de weg naar de Goddelijke vrouw
Als je in het diepste van het proces terecht bent gekomen, voelt het als
het verliezen van alles wat je leven ooit nog zin zou kunnen geven. Angst zal
zich in alle mogelijke vormen aandienen en die kun je dan ook overal op gaan
plakken. Dat is heel begrijpelijk; je draagt nu eenmaal herinneringen aan
momenten waarop je alles verloren hebt wat je lief was.
Vrouwen ervaren dit vooral rondom het thema hogere liefde, onvoorwaardelijk
lief-hebben en geliefd-zijn. Dit gaat vooral over de ontvangende kant van de
Godin, die een man in haar rug nodig heeft om echt op aarde te kunnen zijn. Zo
lang ze de Lichtwereld nog niet kan voelen, die haar ondersteunt en bemoedigt
bij haar terugkeer naar de Godin, zal ze zich incompleet voelen.
Voor haar is onsterfelijke schoonheid (puurheid) belichamen en om zich heen
creëren hetzelfde als de hemel op aarde laten dalen. Maar haar meest verfijnde
delen kunnen niet goed indalen als het niet veilig genoeg om haar heen is. Ze
is dan steeds in een alerte staat of 'alles wel goed gaat'; harmonie is immers
een bestaansvoorwaarde waarin de Godin zich kan tonen met al haar waardevolle
zijnskwaliteiten. Wat haar rust kan geven is het voelen van een Goddelijke
Vader in haar rug.
Een partner die de eigen innerlijk vrouwelijke gevoelskant minder
ontwikkeld heeft, en haar niet begrijpt in haar angst en pijn rondom liefde en
trouw, zal haar enorm triggeren. Het niet kunnen vinden van een juiste partner
kan tot heel diepe zelftwijfel of zelfs zelfvernietiging leiden, tot boosheid
op het universum of tot een diep wantrouwen van het mannelijke tot en met de
Lichtwereld.
Het vrouwelijke ontleent het grootste deel van haar identiteit aan Liefde,
en ze zal de diepste afscheidingspijn meestal via liefdespijn ontmoeten. De
liefde die ze in een mogelijke tweelingzielenrelatie vindt kan haar nog in een
afhankelijkheid houden. De Liefde van God in haar zal haar kunnen helen.
Angst op de weg naar de Goddelijke man
Mannen komen het meest gewonde van zichzelf vooral tegen rondom het thema
werk, liefde-in-actie en het goddelijke willen manifesteren. Wat bij hem de
diepste traumalagen kan triggeren is het vastzitten in oud werk waar hij
energetisch in leegloopt of waarin hij zich niet gewaardeerd voelt. Als er iets
vastloopt kan hij terecht komen in heel oude gevoelens van gefaald hebben in
zijn missie en in zijn (onsterfelijke) man-zijn, in het zorgen voor zijn gezin
of in zijn relatie, het niet kunnen vinden van 'de goddelijke missie' waarin al
zijn kwaliteiten van belang zijn en aan bod kunnen komen, het gevoel van niet
nodig zijn voor de wereld etc. ...
Voor het mannelijke in ons ligt er ook een lastige ommekeer, omdat de wereld
het overfunctioneren van het mannelijke zó gewoon vindt. Het mannelijke is zo
overvraagd geraakt, de verwachtingen die er voor hem liggen zijn onmenselijk
hoog. Het is alsof hij alleen de moeite waard is als hij excelleert, in wat dan
ook, en een heldendom vertegenwoordigt. Hij zal zijn balans deels kunnen
terugvinden via zijn hogere Zelf, dat hem naar een nieuwe manier van
manifesteren zal leiden dat dienstbaar is aan een hoger doel. Deels zal hij ook
zijn eigen liefdevolle gevoelskant nodig hebben om hem los te kunnen koppelen
uit alle harde eisen van de aardse matrix.
Totale vrijheid is een basisvoorwaarde om zijn zoektocht naar het
allerhoogste in hemzelf voort te kunnen zetten. Daarom heeft hij de verbinding
nodig met zijn innerlijke, Goddelijke Vader en Moeder. Om los te kunnen komen
van de oude beelden, die zijn ego in stand zal willen houden, is het nodig dat
hij zich onvoorwaardelijk gesteund en geleid voelt vanuit hogere dimensies. Of,
daarnaast, van een partner die niets van hem verlangt wat niet langer
vervullend of voedend voor hem is. Het vervolg van zijn weg zal zich precies op
het goede moment aandienen, vanuit liefdevolle kracht en hogere wijsheid.
De thuisreis is alles waard
Geef de moed hoe dan ook niet op! Deel je processen met anderen die
soortgelijke ervaringen meemaken; samen zul je tot diepere inzichten kunnen
komen. Door te uiten waar je innerlijk in vastloopt krijg je meer helderheid in
wat zich in jou wil vrijmaken uit oude pijn- en angstlagen.
Ga elkaar niet versterken in de lagere velden van duale (on)waarheden en
projecties naar anderen, maar ontvang elkaar in zuiverheid, wijsheid en liefde.
Bemoedig elkaar door de ander steeds het allerhoogste perspectief te bieden.
Geef elkaar de ruimte om in de stilte te kunnen zijn, om te rusten, te
integreren en zelf bij hogere waarheden te kunnen komen.
We zijn collectief op reis naar het meest waardevolle wat wij als mensen,
diep verborgen, in ons dragen: onze Goddelijkheid. Deze weg is alle moeite,
tranen, wanhoop, processen en inzet waard. De reis naar ons IK BEN geeft ons
leven meer zin dan al het andere.
