In dit filmpje is behoorlijk geknipt en de tekst is verwijderd. Het
oorspronkelijke filmpje is helaas niet meer te vinden op het internet.
Daarom hebben we de tekst erbij geplaatst:
Op dit moment kan je overal zijn, alles doen.
In plaats daarvan zit je alleen voor een scherm.
Dus wat weerhoudt ons er van te doen wat we willen,
van het zijn wie wij willen zijn?
Elke dag worden wij in dezelfde kamer wakker,
en volgen we het zelfde pad
Om dezelfde dag als gisteren te leven.
Toch was op een bepaald moment elke dag een nieuw avontuur.
Onderweg veranderde er iets
Voorheen waren de dagen tijdloos.
Nu zijn dagen gepland.
Is dit wat het betekent om volwassen te zijn?
Om vrij te zijn?
Maar zijn we echt vrij?
Voedsel, water, land
De elementen die we nodig hebben om te overleven zijn eigendom van bedrijven.
Er is geen voedsel voor ons aan de bomen.
Geen vers water in de beken.
Geen land om een huis op te bouwen.
als je probeert te nemen wat de Aarde biedt zal je worden opgesloten.
dus we gehoorzamen hun regels.
we ontdekken de wereld via een schoolboek.
We zitten voor jaren en we braken uit wat ons wordt verteld,
Getest en beoordeeld.
Net zoals proefpersonen in een lab.
Groei niet op om een verschil te maken in deze wereld.
Groei op om niet anders te zijn.
Slim genoeg om ons werk te doen.
Maar niet om af te vragen waarom we het doen.
Dus we werken en werken, zonder tijd te hebben om het leven te leven waar we voor werken.
Totdat de dag komt dat we te oud zijn om ons werk te doen.
Hier worden we achtergelaten om te sterven.
Onze kinderen nemen onze plaats in het spel.
Voor ons is ons pad uniek.
Maar samen zijn we niets meer dan brandstof.
De brandstof die de elite vermogen geeft.
De elite die verschuilt achter de logo's van bedrijven.
Dit is hun wereld.
En de meest waardevolle middelen bekend op de grond,
dat zijn wij.
We bouwen hun steden.
We besturen de machines.
We vechten hun oorlogen.
Het is tenslotte niet geld wat hen drijft.
Het is macht.
Geld is simpelweg het gereedschap dat zij gebruiken om ons onder controle te houden.
Waardeloze stukjes papier waar wij afhankelijk van zijn om ons te voeden.
Om ons voort te bewegen.
Ons te vermaken.
Zij gaven ons geld.
En in ruil daarvoor geven wij hen de wereld.
Waar bomen waren die onze lucht reinigden,
zijn nu fabrieken die het vergiftigen.
Waar water was om te drinken,
is giftig afval wat stinkt.
Waar dieren vrij rondliepen,
zijn bio-industrie waar ze eindeloos geboren en geslacht worden,
voor ons genoegen.
Meer dan een miljard mensen lijden honger,
ondanks dat er genoeg voedsel is voor iedereen.
Waar gaat het allemaal naartoe?
70% van de hergroei van het graan is besteed aan de dieren om te eten voor het avondeten.
Waarom de hongerende helpen waar je niet van kan profiteren?
We zijn als een plaag dat de Aarde veegt.
De omgeving kapot scheurend die ons in staat stelt om te leven.
We zien alles als iets wat verkocht kan worden.
Als een object om te bezitten.
maar wat gebeurt er als we de laatste rivier vervuild hebben,
onze laatste lucht om in te ademen hebben vergiftigd,
geen olie meer hebben voor de vrachtwagens die ons eten brengen?
Wanneer zullen we ons realiseren dat geld niet gegeten kan worden?
Dat het geen waarde heeft?
We vernietigen de planeet, of al het leven dat er op is.
Elk jaar sterven er duizenden soorten uit.
En de tijd dringt voordat wij de volgende zijn.
als je in Amerika woont, is er een 41% kans dat je kanker krijgt.
Hart- en vaatziekten zal 1 op de 3 Amerikanen doden.
We nemen medicijnen om met deze problemen om te gaan.
Maar de medische zorg is de 3e belangrijkste doodsoorzaak, na kanker en hart- en vaatziekten.
Er wordt ons verteld dat alles kan worden opgelost door geld te gooien naar wetenschappers,
zodat ze een pil kunnen ontdekken die ervoor zorgt dat onze problemen weg gaan.
Maar de farmaceutische bedrijven en kanker stichtingen vertrouwen op ons lijden om winst te maken.
We denken dat we rennen voor een geneesmiddel,
maar eigenlijk rennen we weg voor de oorzaak.
Ons lichaam is een product dat niet zal worden verbruikt en het voedsel dat we eten is puur ontworpen voor de winst.
We vullen onszelf met giftige chemicaliën.
De lichamen van dieren zijn besmet met medicijnen en ziektes.
Maar wij zien dit niet.
De kleine groep van bedrijven die de media bezitten willen niet dat wij dat zien.
Ze omringen ons met een fantasie, dat verteld wordt alsof het de werkelijkheid is.
Het is grappig om te denken dat de mens ooit dacht dat de aarde het middelpunt van het universum was.
Maar dan nog.
Nu zien we onszelf als het middelpunt van de planeet.
We wijzen naar onze technologie en zeggen dat we de slimste zijn.
Maar illustreren onze computers auto's en fabrieken echt hoe intelligent wij zijn?
Of laten ze zien hoe lui we zijn geworden?
We hebben dit beschaafde masker op gezet.
Maar als je dat afstroopt, wat zijn wij dan?
Hoe snel zijn we vergeten dat we pas in de afgelopen 100 jaar hebben toegestaan dat vrouwen stemmen,
zwarten toestaan om te leven als gelijken?
We doen alsof we alles wetende wezens zijn.
Toch is er veel wat we niet zien.
We lopen in de straat, de kleine dingen negerend.
De ogen die staren en de verhalen die zij delen.
Kijk, alles is een achtergrond voor mij.
Misschien vrezen we dat we niet alleen zijn.
Dat we deel uitmaken van een veel groter geheel.
Maar we falen om de verbinding te maken.
We vinden het best om varkens, koeien, kippen, vreemdelingen uit vreemde landen te doden.
Maar niet onze buren.
Niet onze honden of katten die we liefhebben en begrijpen.
We noemen andere schepselen dom,
maar we wijzen naar hen om onze acties te rechtvaardigen.
Maar betekent dat dat het doden van iets omdat we het kunnen,
omdat we dat altijd hebben gedaan, dat het goed is?
Of laat het zien hoe weinig we hebben geleerd?
Dat we blijven handelen vanuit oer-agressie,
In plaats van denken en mededogen.
Op een dag zal het gevoel dat wij "leven"noemen ons verlaten.
Onze lichamen zullen rotten.
Onze levensvatbaren herinnerd.
De actie van gisteren is alles dat blijft.
De dood omringt ons voortdurend.
Toch lijkt het zo ver van onze dagelijkse realiteit.
We leven in een wereld die op het punt van instorten staat.
De oorlogen van morgen zullen geen winnaars hebben.
Want geweld zal nooit het antwoord zijn.
Het zal elke mogelijke oplossing vernietigen.
als we allemaal naar ons diepste verlangen kijken,
zullen we zien dat onze dromen niet zo verschillend zijn.
we delen een gezamenlijk doel.
Geluk.
We scheuren de wereld kapot op zoek naar vreugde.
Zonder ooit in onszelf te kijken.
Veel van de gelukkigste mensen zijn degenen die het minste bezitten.
Maar zijn we echt zo gelukkig met onze iPhone's,
onze grote huizen,
onze mooie auto's?
We zijn losgeraakt.
Mensen verafgodend die we nooit hebben ontmoet.
We zijn getuige van het "buitengewone" op schermen.
maar overal anders het "gewone".
We wachten tot iemand verandering komt brengen.
zonder er ooit aan te denken om onszelf te veranderen.
Presidentsverkiezingen kunnen net zo goed een toss zijn.
Het zijn 2 kanten van dezelfde munt.
Wij kiezen welk gezicht we willen en de illusie van de keuze, van verandering is gecreëerd.
Maar de wereld blijft hetzelfde.
We slagen er niet in om te beseffen dat de politici ons niet dienen.
Ze dienen degenen die hen financieren naar de macht.
We hebben leiders nodig, geen politici.
Maar in deze wereld van volgelingen, zijn we vergeten onszelf te leiden.
Stop met wachten op verandering en wees de verandering die je wilt zien.
We zijn niet op dit punt gekomen door op onze konten te zitten.
Het menselijke ras overleefde niet omdat we de snelste of de sterkste zijn.
maar omdat we samenwerken.
We hebben de daad van het doden onder de knie.
Laten we nu de vreugde van het leven onder knie krijgen.
Dit gaat niet over het redden van de planeet.
De planeet zal hier zijn, of wij er nu zijn of niet.
De Aarde is er voor miljarden jaren geweest.
Ieder van ons zal het geluk hebben om er 80 te halen.
We zijn een flits in de tijd.
Maar onze impact is voor altijd.
Ik wens vaak dat ik leefde in een tijd voordat er computers waren.
Toen we nog geen schermen hadden die ons afleiden.
Maar ik besef dat er 1 reden is waarom dit de enige tijd is dat ik in leven wil zijn.
Omdat we hier vandaag een kans hebben die we nooit eerder gehad hebben.
Het internet geeft on de kracht om een boodschap te delen en miljoenen mensen te verenigen over de hele wereld.
zolang we het nog steeds kunnen moeten we onze schermen gebruiken om ons dichter bij elkaar te brengen,
In plaats van verder uit elkaar.
Voor beter of slechter zal onze generatie de toekomst van het leven bepalen op deze planeet.
We kunnen ofwel doorgaan met het dienen van dit systeem van vernietiging tot er geen herinnering van ons bestaan overblijft.
Of we kunnen "wakker worden".
Realiseren dat we niet naar boven evolueren maar eerder naar beneden vallen.
We hebben alleen schermen in onze gezichten, zodat we niet zien waar we naar toe gaan.
Dit huidige moment is waar elke stap, elke ademhaling en elke dood toe geleid heeft.
Wij zijn de gezichten van allen die ons voorgingen.
Nu is het onze beurt.
Je kunt er voor kiezen om je eigen pad uit te stippelen.
Of de weg volgen die talloze anderen al hebben genomen.
Het leven is geen film.
Het script is nog niet geschreven.
Wij zijn de schrijvers.
Dit is jouw verhaal.
Hun verhaal.
Ons verhaal.
bron: Freshtastical
