Om 10.00 stonden we klaar voor vertrek.
We dachten : "we gaan eens richting Duitsland, we slaan eens een zijweg in op onze eindeloze
rotonde."
De zon schijnt nu nog wel en we hebben er zin in :)
Bij de bakker aangekomen staat er een rij van hier tot gunter........
Nou nou, ons geduld wordt hier op de proef gesteld.
Gevuld maar niet voldaan vervolgen we onze weg.
Inmiddels regent het.
Wat nu? Waar gaan we heen? We kunnen niks bedenken.
Rijden dan maar.........misschien komen we onderweg iets leuks tegen.
In een klein stadje verderop parkeren we onze auto.....
óp naar de promenade van de Rijn.
Het ziet er mistroostig uit.
En er staat een stevige koude wind brrrr
Wel is het droog gelukkig.
Er is niemand, op een paar lunchende fietsers na.
Het begint weer te regenen.
Terug naar de auto.
Wat nu?
We komen terecht bij een winkel met veel spullen, die zowel voor binnen
als buiten gebruikt kunnen worden.
Het duizelt ons als we er naar kijken!!
Wat een hoeveelheid! Veel spullen zijn onooglijk of hebben geen functie, behalve dan 'hebben'.
Het is er druk.
En bij inspectie..... zijn vele karren volgeladen.
Ok, het kost allemaal niet zoveel daar, maar alles bij elkaar loopt het toch aardig op.
Zo kun je ook je leven invullen! letterlijk.
Na het nodige gezien te hebben, hebben we ogen op stokjes.
Wat moet je hier mee?
Prullaria zover als je kunt kijken......ach ja, daar wordt in al die huizen wel weer plaats
voor gemaakt.
Ooit zouden we ook blij geweest zijn met deze spullen, maar nu voelt het zo leeg en onecht.
Het is een manier om jezelf bezig te houden, afgeleid te zijn, zodat je niet raakt waar het
werkelijk om gaat, zodat je niet naar de kern komt.
Brood en Spelen......houd ze maar lekker bezig!!
Doodmoe verlaten we deze winkel en het enige wat we nog willen is naar huis!!
Dit kost ons weer dagen om bij te komen.
Dus het klopt : Wel ín deze wereld maar niet van deze wereld.
De moraal van dit verhaal : Buitenspelen is HEEL vermoeiend!
