Het grote gemis van deze tijd is erin geslopen.
Je weet niet dat je iets mist totdat je loskomt van alle “vooruitgang”.
Van je smartphone.
Van de TV.
Van hip zijn.
Van meedoen.
Van bijblijven.
Van maar doorgaan.
Van alle ruis en technologie om je heen.
Wanneer je durft te ZIJN met jezelf.
Met zowel chaos als stilte in je hoofd.
Hoe heerlijk het is.
Hoezeer je hiernaar verlangde.
En ook hoezeer je het vergeten was.
Misschien dacht je het te vinden in informatie of activiteiten.
In meer en beter, sneller en slimmer.
In afleiding, verslaving en verdoving.
In cursussen en therapieën zelfs.
Maar daar vond je het niet.
Je vergat het zelfs nog meer.
Dat wat eeuwig in iedereen leeft.
Dat wat mensen drijft om ongekend mooie dingen te maken.
Muziek, kunst, bouwwerken, verhalen, poëzie.
Passie, verwondering, liefde, bezieling.
Hoe mooi “vooruitgang” ook lijkt.
Werkelijke vervulling is iets van een andere orde.
Het betekent je hart en je gevoel openen.
Om jouw JA te geven en er helemaal te ZIJN.
En van jouw eigen, unieke aanwezigheid te houden.
Zo breng je iets nieuws in de wereld dat tijdloos is.
Het kent noch vooruitgang, noch achteruitgang.
De rust en vervulling zijn ongekend en voortdurend.
Aantrekkelijk en aanstekelijk.
Je doet niets, je bent.
Jouw. Mooie. ZELF.
Stil maar.
Nu.
Ja.
Jij.
