Het doel van de donkere (zware) fases in het leven: terugtrekken en herstellen
Ga je door een moeilijke periode? Voelt het zwaar aan en lijkt er maar geen licht aan het einde van de tunnel te komen? Dan ben je niet de enige. Iedereen gaat door een donkere fase in het leven. Astrologe Demetra George legt in dit artikel uit wat de donkere fase in ons leven is en hoe de maan ons dieper inzicht kan brengen.
De maan, koningin van de nacht in al haar zilveren pracht, reikt naar ons uit terwijl ze door de zwarte, met maanlicht overgoten nacht zweeft. Elke nacht verschijnt ze gekleed in andere gewaden, die zinspelen op het mysterie dat zowel haar lichte als schaduwachtige verschijning omgeeft. Wie is deze vrouwe van de maan, en wat wil ze met de aardbewoners delen? En wanneer ze elke maand gedurende meerdere dagen helemaal verdwijnt, wat verschuilt ze dan in haar donkere periode, haar meest verborgen tijd?
De kracht van het leven ligt in de duisternis van de maan
De oudste volkeren begrepen dat de kracht van het leven in de duisternis van de maan lag. Maar duizenden jaren later vergat de mensheid deze waarheid en werd ze bang voor de kracht van de afnemende donkere maan. Plutarchus schreef: ‘De wassende maan heeft goede bedoelingen, maar de afnemende maan brengt ziekte en de dood’. In de afwisseling van de fasen van de wassende en afnemende maan zagen mensen later de fase van het groeiende licht van de maan als heilzaam, waarin leven en groei werd gebracht. Hun houding tegenover de afnemende donkere maan was echter anders, ze associeerden deze met de dood, vernietiging en kwade krachten.
De maan, met haar herhalende cycli van wassen en afnemen, vormde in de oudheid een symbool voor geboorte, groei, dood en vernieuwing van alle levensvormen. Het maanritme stelde een schepping voor (de nieuwe maan), gevolgd door groei (naar volle maan), verzwakking en de dood (de drie maanloze nachten, oftewel de donkere maan). Godsdiensthistoricus Mircea Eliade stelt dat het zeer waarschijnlijk het beeld van de voortdurende geboorte en dood van de maan was dat de eerste mensen een beter idee gaf over de afwisseling van leven en dood op aarde.
De maan weerspiegelt ons innerlijke leven
De maan, met al haar transformaties, is een weerspiegeling van dezelfde schommelingen die in ons eigen lichaam en geest plaatsvinden. In ons leven ervaren we ook deze afwisseling van schepping en vernietiging, groei en verval, geboorte en dood, licht en donker, het bewuste en het onbewuste.
Helaas hebben we in onze maatschappij geleerd om bang te zijn voor de afnemende energieën die vertegenwoordigd worden door het donker, verval, de dood en het onbewuste. Hierdoor hebben we deze kennis verloren: het begrijpen van een onmisbaar deel van de cyclus van het bestaan, die gesymboliseerd wordt door de donkere fase van de maan.
Het doel van de donkere fase: terugtrekken en herstellen
Het doel van de donkere fase, van welke cyclus dan ook, is de markering van een overgang tussen de dood van het oude en de geboorte van het nieuwe. De donkere periode is een periode van afzondering, heling en dromen van de toekomst. Deze wordt bedekt door een sluier van transformatie; en tijdens deze essentiële en noodzakelijke periode vindt de voorbereiding plaats voor leven dat opnieuw wordt geboren.
De duisternis gaat vooraf aan het licht op dezelfde manier als zwangerschap voorafgaat aan geboorte, en zoals slaap zorgt voor verjonging. In de menselijke geest ervaren we donkere perioden op de momenten dat we naar binnen keren en er niets lijkt te gebeuren. Maar terugkijkend realiseren we ons vaak dat deze tijden van leegte juist perioden van ontkieming waren die voorafgingen aan uitbarstingen van creativiteit en groei.
Zonder tijd om terug te trekken, te rusten en te herstellen van de eisen van de externe wereld in ons dagelijks leven, en de bijbehorende activiteiten, kunnen ons lichaam en geest onmogelijk vitaal en energiek blijven. Als we de duisternis echter leren begrijpen, kunnen we haar gebruiken om de magie te snappen die schuilt in onze eigen verborgen kant, wat kan leiden tot een vol leven dat je alles geeft wat je nodig hebt.
Duisternis: het onbekende, verborgene, verhulde en kwaadaardige?
Helaas bestaan er veel verwarrende en negatieve associaties bij het idee van duisternis. Duisternis staat voor het onbekende, verborgene, verhulde en kwaadaardige. We hebben geleerd om het onbekende te wantrouwen en te vrezen.
De donkere fase van de maancyclus bevat alles wat niet met het wakende oog gezien kan worden of begrepen kan worden met het rationele verstand. Deze fase van de cyclus heeft het etiket ‘duister’ gekregen, wordt gezien als bedreigend en is tot taboe verklaard. Omdat ons ego-bewustzijn de ervaringen en wijsheid van de donkere fase afwijst en ontkent, groeit de inhoud ervan uit tot een belichaming van onze ergste angsten.
Ons onvermogen om in het donker te zien heeft ons geleerd de duisternis als beangstigend te ervaren. Als we ongelukkig zijn, zeggen we dat we door een donkere tijd gaan, waarmee we de duisternis associëren met het verlies van liefde, angst voor verlating, vervreemding, falen, isolement en geestesziekte. De duisternis symboliseert onze angst voor ouder worden, ziekte, dood en sterven. De duisternis houdt deze geheime angsten diep in de onbewuste geest begraven.
Angst voor het duister
Omdat onze beleving van de duisternis gevuld is met beelden van verlies, pijn en lijden, reageren we met angst, verwarring, depressie en wanhoop wanneer we door de vele donkere perioden in ons leven gaan. Vaak bestaat wat we in het verleden kenden niet meer, maar weten we nog niet wat er in de plaats daarvan gaat komen. We voelen ons opgesloten in de chaotische, vormeloze leegte van niet-weten. Omdat we de ware aard van de duisternis niet begrijpen, bestempelen velen van ons deze perioden als depressief.
Het einde gaat vooraf aan een nieuw begin
Velen van ons realiseren zich niet dat we allemaal donkere fasen in ons leven hebben, en dat deze perioden natuurlijke fenomenen zijn in elke levenscyclus. Het lukt ons maar niet om te begrijpen dat een einde voorafgaat aan een nieuw begin; waardoor we niet doorhebben wat er eigenlijk gebeurt als ons levensritme ons door deze donkere fasen beweegt. We zijn verstijfd van angst of raken wanhopig in paniek. We zijn bang dat het leven voortaan zal bestaan uit chaos, onzekerheid en pijn. En dit gevoel brengt alleen nog maar meer angst en paniek voort.
De donkere fase van iedere cyclus is een fase van herstel en vernieuwing en niet een van angst en onwetendheid; een tijd van mysterie, wijsheid en genezende krachten – allemaal geschenken van het mysterie van de donkere maan.
