Groeiproces na burn-out: een eenzame reis
Eenzaamheid, veel mensen ervaren het tijdens het groeiproces dat volgt op hun burn-out. Helaas is er voor dit fenomeen weinig aandacht. Tijd om daar verandering in te brengen! Mieke Lannoey, burn-out-expert en auteur van Nooit meer de oude, helpt je hiermee.
De trigger
Meestal is het een burn-out of andere ingrijpende gebeurtenis die het proces van persoonlijke groei en spirituele ontwikkeling op gang brengt. Plots kan je nergens meer in wegvluchten of afleiding zoeken en zit je alleen met jezelf op de bank. Eens je beseft dat je wentelen in slachtoffergevoelens en de schuld projecteren je niet van die bank afhelpt, maar je er juist dieper in doet wegzakken, begint de weg naar binnen.
Je besluit je eigen verantwoordelijkheid op te nemen en echt te investeren in je herstelproces. In deze fase geeft eenzaamheid net de aanzet tot het opbouwen van een relatie met jezelf, misschien wel voor het eerst in je leven.
Nooit meer de oude
Zodra je fysiek bent herstelt lijkt je omgeving te verwachten dat je weer helemaal de oude wordt. Jij weet echter dat je dat niet meer bent en ook nooit meer zult worden. Je mag dan lichamelijk weer beter zijn, je groeiproces stopt niet. Integendeel, dat is nog maar net begonnen. Het is op dit moment dat de eenzaamheid wel begint te knagen.
Tijdens je burn-out was er nog begrip, maar nu word je langs alle kanten weer in de oude structuren en patronen geduwd. Plaatsen waar je niet langer thuis hoort. Je wilt immers een nieuwe weg inslaan, je eigen pad banen, je hart en intuïtie volgen.
Weerstand uit je omgeving
Je had verwacht dat je geliefden je hierin zouden steunen, maar van alle mensen blijken juist zij degenen te zijn die je het meest doen twijfelen. Kiezen voor jezelf lijkt ineens iets onbezonnen en egoïstisch te zijn. Je wordt innerlijk helemaal verscheurd. Het vraagt best wat moed om op dit punt door te zetten en je gevoel te volgen. Eenzaamheid is vaak de tol die je ervoor betaalt.
Het overwinnen van de burn-out was niet het zwaarste gedeelte van de reis. Het is de weg naar buiten die de meeste obstakels bevat. Want naast alle belemmerende overtuigingen en angsten van je naasten, dien je ook die van jezelf nog te onderzoeken en transformeren. Daarnaast speelt uiteraard ook het financiële plaatje mee.
Overal spiegels
Wanneer je de reis verder zet, ontdek je dat het enige wat je omgeving deed, was jou spiegels voorhouden. Ze weerspiegelden enkel de twijfels en bezorgdheden die leefden in jezelf. Zodat jij ze kon transformeren. Je ontdekt dat heel je buitenwereld slechts een reflectie is van je binnenwereld. Het dringt steeds dieper tot je door wie je in essentie bent. Op dit punt begint je spiritualiteit zich te aarden, en dat geeft opnieuw reden tot eenzaamheid. Want rond spiritualiteit hangt nog steeds een groot taboe.
De weg naar beneden vraagt je om thuis te komen in je lichaam. Om je ware zelf neer te zetten op deze wereld en enkel nog je eigen waarheid te leven. Je te bevrijden van de laatste restjes conditionering, alle vastgeroeste of onderdrukte emoties aan het licht te brengen en je vol vertrouwen over te geven aan het hier en nu.
Eenzaamheid ten einde
Het is op deze laatste weg dat de eenzaamheid helemaal verdwijnt. Je maakt de reis naar je ware zelf namelijk niet alleen, maar met een hele tribe gelijkgestemde zielen. Mensen waarmee je je enorm verbonden voelt zonder er afhankelijk van te zijn. Je hebt immers heelheid en vervulling gevonden binnen jezelf en geleerd om alles aan jezelf te geven. Hierdoor worden je relaties gekenmerkt door vrijheid en wordt je leven een uitdrukking van vreugde. En pas door het echt voor te leven, word je een bron van inspiratie voor anderen.
