De Kracht van Aanwezigheid, Hoe “Leven in het Nu” Jouw Leven kan Veranderen
Door: Allie Stark – 20 April 2022
Aanwezigheid is de krachtige beoefening van aanwezig zijn in het moment.
Het wordt gecreëerd door een acuut bewustzijn van iemands gedachten, gevoelens en emoties, en in onze moderne samenleving is aanwezig zijn niet altijd gemakkelijk. De overprikkeling en afleiding van technologie, sociale media, werk, gezinsleven, sociale verplichtingen en de eindeloze “to-do” lijstjes halen ons regelmatig uit het nu en brengen ons in een herinnering uit het verleden of een angst voor de toekomst.
Het cultiveren van de kracht van tegenwoordigheid komt van het creëren van ruimte om je geest en jezelf te observeren. Deze vaardigheid van observatie stelt ons in staat naar ons eigen leven en het leven van anderen te kijken zonder er een oordeel of analyse aan te verbinden. Door dit bewustzijn te gebruiken, worden we aandachtig afgestemd op alles wat er om ons heen is via onze vijf zintuigen (reuk, tast, smaak, zicht en geluid) en ook onze lichamelijke gewaarwordingen – je weet wel, die signalen van ons lichaam die we vaak geneigd zijn te negeren.
Ons lichaam is uitgerust met een natuurlijk mechanisme dat de “stressrespons” wordt genoemd, ook bekend als de “vecht-of-vlucht” respons, die voor het eerst werd beschreven door Walter Cannon aan Harvard. Wanneer we iets tegenkomen dat aanvoelt als een bedreiging, ervaart de amygdala in de hersenen de emotie angst. De hersenen communiceren dan met de hypothalamus, die communiceert met het zenuwstelsel, dat signalen geeft aan de bijnieren om de stresshormonen cortisol, adrenaline en noradrenaline vrij te laten. Dit assemblagelijn-achtige proces van het sympathische zenuwstelsel is een cruciaal onderdeel van het interne zelfbeschermingsmechanisme van ons lichaam. Het enige probleem is dat we fysiologisch niet zijn ontworpen om vaak bang te zijn.
In de wereld van vandaag leven velen van ons in overdrive en opereren in een constante staat van “vlucht of vluchten”. Deze toestand kan het gevolg zijn van angst voor ingebeelde bedreigingen: financiële zekerheid, maatschappelijke verworvenheden, de bestendigheid of teloorgang van een relatie, een waargenomen gezondheidsbedreiging, het verlies van een dierbare, enz. Vanuit deze positie is het geen wonder dat velen van ons dagelijks de gevaren van stress en angst voelen. We worstelen met migraine, spijsverteringsproblemen, ademhalingsmoeilijkheden, gebrek aan concentratie, vermoeidheid, depressie en ontelbare andere lichamelijke kwalen omdat ons lichaam eigenlijk probeert te vluchten voor een reële bedreiging (auto-ongeluk, achtervolging door een leeuw, aanranding, enz.) die er gewoon niet is.
Het tegenovergestelde is ook waar. Wanneer we diep ademhalen en mindfulness beoefenen, moedigen we ons lichaam aan om de “ontspanningsreactie” te gebruiken, het tegenwicht van ons lichaam voor de stressreactie zoals gedefinieerd door Harvard professor Herbert Benson. Als je in een staat van ontspanning bent, ervaart je lichaam fysiologische symptomen van gemak, openheid en balans.
Een paar dagen geleden experimenteerde ik onbedoeld met het onderwerp aanwezigheid toen ik per ongeluk mijn telefoon thuis liet. Ook al ben ik over het algemeen goed in het creëren van intentionele ruimte om telefoonvrij te zijn, toch voelde er iets anders. Normaal gesproken kies ik ervoor om hem niet mee te nemen tijdens een wandeling, om hem in mijn tas te laten zitten tijdens een etentje met een vriend, en om hem op vliegtuigmodus te zetten als ik overdag aan het schrijven of werken ben.
Gisteren was het midden in de werkweek en als mij gevraagd was of ik mijn telefoon wel of niet mee wilde nemen voor die dag, zou mijn antwoord ontegenzeggelijk “ja” zijn geweest.
Toen ik de trap opliep naar het treinperron, reikte mijn hand impulsief in mijn tas op zoek naar mijn telefoon. Ik was onbewust op zoek naar een meditatieve afleiding tijdens mijn ochtendlijke woon-werkverkeer. Toen ik me herinnerde dat hij er niet was, sloot ik mijn ogen, haalde vijf keer diep adem, en stapte bij aankomst in de treinwagon. Binnen enkele ogenblikken nadat ik had plaatsgenomen, kondigden drie straatartiesten iets aan, zetten hun boombox aan en begonnen met hun supervette danspasjes. Ik was geboeid en helemaal aanwezig: grote ogen, brede glimlach, hartslag in mijn borst.
In de loop van de dag heb ik nog een paar andere waarnemingen gedaan die ik gemist zou kunnen hebben als ik in de telefoonzone was:
Een groep prachtige paarse bloemen op de stoep die van een boom waren gevallen
De glimlach van een saxofonist op straat.
Een klein meisje dat brownies verkocht voor haar huis (hoewel er niet veel meer over waren omdat ze ze opat toen ze dacht dat niemand keek!)
De manier waarop het briesje op mijn huid voelde tussen de hoge gebouwen
Bij het opmerken van elk van deze observaties voelde ik de spanning in mijn lichaam verdwijnen, ik glimlachte moeiteloos, en mijn lichaam voelde kalm en op zijn gemak. Omdat ik volledig betrokken was bij het huidige moment, had ik niet de tijd om me te verliezen in gedachten over het verleden of angsten over de toekomst. Ik was me gewoon bewust van wat er in het nu gebeurde.
Laten we realistisch zijn. Ik weet dat we leven in een tijdperk dat gericht is op technologie en dat onze telefoons en computers belangrijke hulpmiddelen zijn voor werk, connectiviteit en plezier.
Ze dienen een doel, en een belangrijk doel ook. We leven ook in een tijdperk waarin angststoornissen de meest voorkomende psychische aandoening in de VS is, die 40 miljoen volwassenen in de Verenigde Staten van 18 jaar en ouder treft, oftewel 18% van de bevolking. Talloze studies zijn begonnen met het onderzoeken van de effecten van mindfulness op het verminderen van angst en depressie, met veel van de resultaten van deze studies suggereren dat mindfulness-gebaseerde therapie is een veelbelovende interventie voor de behandeling van angst en stemmingsproblemen in klinische populaties. Als pillen, therapieën, en medisch advies niet onze kwalen genezen , lijkt het dwaas om mindfulness niet een kans te geven.
Als er niets anders gebeurt, dan krijgen we misschien de kans om gedurende de dag kleine en eenvoudige details op te merken die een glimlach op ons gezicht toveren.
Door: Allie Stark – op Collective Evolution.
Vertaling: Martien / voor wakkeremensen.org
