AFSCHEID NEMEN
Afscheid nemen is iets heel apart.
Je ziet elkaar niet meer, maar je blijft toch verder leven in het Hart.
Je hoort elkaar niet meer en toch hoor je er nog steeds bij.
Want een Hart dat is gevuld met mooie herinneringen,
blijft onvoorwaardelijk gastvrij.
Je kan elkaar niet meer tastbaar voelen en aanraken.
Maar het Hart zal daarom niet stoppen met over je te waken.
Je hebt deze planeet verlaten, om één of andere reden.
Desondanks gaat het Hart verder met liefdesbanden smeden.
Wat er ook allemaal kapot lijkt te gaan op het eerste zicht.
Wordt door het Hart weer gelijmd in het Goddelijke Licht.
Wat lijkt te verdwijnen op het toneel van de eindigheid.
Komt allemaal weer samen in het Hart van de Eeuwigheid.
Niets of niemand zal ooit echt verloren gaan, hoe hard
je ook probeert.
Want het Hart houdt iedereen veilig, vrij en ongedeerd.
Dus maak je maar geen zorgen.
Want in het Goddelijke Hart blijft iedereen geborgen.
Op die manier blijf ik jou ook in mijn Hartje meedragen.
Op de zomer, herfst, winter en lente dagen.
Wat eens is verbonden, kan nooit meer stuk.
Want het Hart blijft je meedragen op haar golven van Geluk.
Hoe schrijnend afscheid nemen ook mag lijken.
Het Goddelijke Hart zal nooit van je zijde wijken.
In het Goddelijke Hart mogen we altijd weer samen Thuiskomen.
Zelfs na de ergst stukgeslagen dromen.
Wees dus maar niet bang om fouten te maken.
Want je kan nooit uit de Genade van het Goddelijke Hart geraken.
Nee afscheid nemen bestaat niet echt.
Het is een illusie die door het Hart altijd opnieuw met
weerzien wordt beslecht.
Ook al heeft de “Dood” ons uit elkaar gedreven.
In het Goddelijke Hart blijven we voor altijd samen leven.
In Liefde verbonden van Hart tot Hart,
Hilde Janssen
