Er ligt nog zoveel pijn op
m’n hart…dat het haast ondragelijk wordt er mee te zijn, dus het
is tijd om mijn hart te bevrijden van al die pijn van mezelf en van
anderen.
Vanacht toen ik wakker
lag, kwam jij langs mam, ik heb nooit de gelegenheid gehad en ook
gevoeld ( hield rekening met jou!) om je te zeggen wat me zoveel pijn
heeft gedaan in m’n jeugd en hoe boos ik nu ben omdat het gegaan is
zoals het is gegaan!!
Heb me nooit veilig
gevoeld als kind…er hing altijd iets boven je hoofd..de angst
overheerste meestal: Ben ik wel goed genoeg?, heb ik m’n best
genoeg gedaan? Ik deed zo m’n best en toch werkte dat ook niet…de
dreiging heb ik nog lang gevoeld..,zelfs in m’n latere leven,
relaties…me staande houden…overleven!!
En dat overleven ben ik
zat…….IK WIL LEVEN!!!! Me waardevol voelen..ZIJN!!
Ik draag en droeg ook jou
pijn mamma, want als kind heb ik al veel meer gevoeld wat er allemaal
bij je was, ik voelde me verantwoordelijk voor alles en iedereen…zo
kon ik het plaatje overzien…of ik verdween zodat ik onzichtbaar was
en dan met rust werd gelaten.
Wat heb ik je gemist mam,
ik heb echt nooit de koestering gevoeld of in ieder geval kan ik me
dat niet herinneren.
Diep in m’n hart weet ik
ook dat er veel onmacht bij je was, maar mijn god waarom heb je geen
hulp gezocht of in ieder geval er later op terug bent gekomen, ik
beoordeel je niet maar wil vooral m’n hart ruimte geven.
Vanacht heb ik de boosheid
aan jou gegeven, omdat die daar hoort..zoals ik pappa ook de boosheid
terug heb gegeven, ik wil verder met mn leven..volledig met mezelf
zonder allerlei bagage die ik niet meer wil dragen en die me
belemmeren om echt werkelijk mezelf te kunnen zijn.
Voor mezelf zorgen is nu
belangrijk, zodat de liefde kan stromen en alles geheeld kan
worden….ik heb een lange reis gehad om hier te komen en ben
dankbaar voor het pad, vanuit hier wil ik zo open en oprecht zijn als
dat kleine kind dat ik ooit was, die stralend de wereld tegemoet
ziet, iedere stap in verwondering, blij zijn en vanuit die overgave
alles aandurven..ALLES!!
Dus ook * geef ik terug
wat van hem is, de pijn en het verdriet, de bijl in m’n rug!! Daar
waar ik ook zelf niet voor mezelf koos..ook die pijn van te lang iets
volhouden..terwijl je voelt dat het niet goed voor je is ( zelfde
patroon als mn moeder)…hopen, verwachtingen, iemand anders boven je
plaatsen. Zo´n behoefte aan Liefde ook….volhouden,…totdat je
niet verder kunt.
*is eigenlijk niet te
bevatten, hoe hij m’n leven uit is gegaan, zonder ook maar een
enkel woord van gevoel en dat terwijl ik daar ook
Alle verantwoordelijkheid droeg ( ging gewoon
door!!) alles gaf en totaal verdween ik heb je nooit kunnen zeggen
hoe harteloos ik je vind, hoe ongelofelijk niet te bevatten dat je zo
met iemand om kunt gaan,op dat moment was ik zo kwetsbaar dat ik er
niets mee kon, heb het geparkeerd ergens, maar nu voel ik hoe intens
kwaad ik op je ben, dat je me zo behandeld hebt, hoe durf je!!!
Ik wou dat ik toen de
power had gehad om je aan je haren ter verantwoording te
roepen….Hallo lafaard waar zit JIJ ergens?!! Ook hier heb ik alles
gedragen…boemm dit pakketje is van/voor jou!!
En dan natuurlijk * de
lafaard in eigen persoon, ook hierin heb ik mezelf verraden, door
door te gaan met iets dat me totaal ondermijnde, ik zag het niet wou
het niet zien…wou zo graag dat het ging werken…dus nog meer m’n
best doen!! Totdat het licht aanging of méér aanging en ik zag dat
dit NOOIT zou gaan werken, me schuldig voelen tegenover mijn
kinderen dat ik zolang was blijven proberen, voelde me afgedankt,
moe, vastgedraaid en dat terwijl ik alles had gegeven m’n hele
leven al!!! Maar NIET aan MEZELF!! Wat wil ik? Wat voel ik? Waar
ben ik? Nog nooit eerder of in ieder geval in deze mate heb ik mezelf
voorop gezet, wel gevoeld dat ik het anders zou willen, maar ik zat
steeds in het patroon : de andere kant!!
Nu mag het er helemaal
Zijn…..IK ga voor Onvoorwaardelijke
Liefde♥ voor Zelf
sept 2015
sept 2015
