Er ligt nog zoveel pijn op
m’n hart…dat het haast ondragelijk wordt er mee te zijn, dus het
is tijd om mijn hart te bevrijden van al die pijn van mezelf en van
anderen.
Vanacht toen ik wakker
lag, kwam jij langs mam, ik heb nooit de gelegenheid gehad en ook
gevoeld ( hield rekening met jou!) om je te zeggen wat me zoveel pijn
heeft gedaan in m’n jeugd en hoe boos ik nu ben omdat het gegaan is
zoals het is gegaan!!
Heb me nooit veilig
gevoeld als kind…er hing altijd iets boven je hoofd..de angst
overheerste meestal: Ben ik wel goed genoeg?, heb ik m’n best
genoeg gedaan? Ik deed zo m’n best en toch werkte dat ook niet…de
dreiging heb ik nog lang gevoeld..,zelfs in m’n latere leven,
relaties…me staande houden…overleven!!
En dat overleven ben ik
zat…….IK WIL LEVEN!!!! Me waardevol voelen..ZIJN!!
Ik draag en droeg ook jou
pijn mamma, want als kind heb ik al veel meer gevoeld wat er allemaal
bij je was, ik voelde me verantwoordelijk voor alles en iedereen…zo
kon ik het plaatje overzien…of ik verdween zodat ik onzichtbaar was
en dan met rust werd gelaten.
Wat heb ik je gemist mam,
ik heb echt nooit de koestering gevoeld of in ieder geval kan ik me
dat niet herinneren.
Diep in m’n hart weet ik
ook dat er veel onmacht bij je was, maar mijn god waarom heb je geen
hulp gezocht of in ieder geval er later op terug bent gekomen, ik
beoordeel je niet maar wil vooral m’n hart ruimte geven.
Vanacht heb ik de boosheid
aan jou gegeven, omdat die daar hoort..zoals ik pappa ook de boosheid
terug heb gegeven, ik wil verder met mn leven..volledig met mezelf
zonder allerlei bagage die ik niet meer wil dragen en die me
belemmeren om echt werkelijk mezelf te kunnen zijn.
Voor mezelf zorgen is nu
belangrijk, zodat de liefde kan stromen en alles geheeld kan
worden….ik heb een lange reis gehad om hier te komen en ben
dankbaar voor het pad, vanuit hier wil ik zo open en oprecht zijn als
dat kleine kind dat ik ooit was, die stralend de wereld tegemoet
ziet, iedere stap in verwondering, blij zijn en vanuit die overgave
alles aandurven..ALLES!!