BOOS ZIJN MAG!
Na aanleiding van mijn boze rant over het zwaar falende ‘zorg’systeem en over-het-paard-getilde artsen, waren er, as usual, een aantal reacties bij die de boosheid veroordeelden. Lief ingepakt uiteraard, want ‘love and light.’
Een van die mensen heeft me ‘liefdevol’ geblokkeerd nadat ik aangaf daar niet van gediend te zijn en het veroordelen van boosheid onderdeel van ons collectieve probleem is. Haar antwoord was dat ik dan niet moest posten, want nu was ik alleen maar iemand die zn emotie 'kwijt' wil tav anderen, en dàt was ook niet zò een schoonheid. Ennnn toen werd ik geblokt.
Dit zie ik wel vaker en is niet wat me raakt. Wat me wèl raakt is hoe ver we als collectief van onze gezonde boosheid verwijderd zijn. Ik weet niet of je als kind naar het circus geweest bent met ‘wilde’ dieren zoals olifanten of leeuwen? Diep van binnen huilde ik als ik die dieren zag, ook in dierentuinen trouwens, want die grote mooie dieren waren hun kracht kwijt.
Nu heb ik altijd al een lichtelijk probleem met autoriteiten buiten mezelf gehad, dus ik resoneerde heel erg met die arme dieren die zo angstig gemaakt werden voor represailles dat ze geen toegang tot hun power meer hadden. Maar dat levert in ieder geval meer entertainment en cash, so who cares, right?
Dit strippen van kracht gebeurd niet alleen in het circus. Dit is eigenlijk wat er op grote schaal ook met ons als kinderen is gebeurd op school. In plaats van leren hoe we met onze creatieve kundalini levensenergie om moesten gaan, werden we in bankjes gestopt en gebrainwashed om te volgen. In plaats van de kracht en wijsheid van AL onze emoties te ontdekken, werden ze onderdrukt.
Dat vind ik op zijn zachts gezegd moeilijk. Te meer omdat ik als therapeut zeer bewust ben van de gevolgen hiervan voor het algehele menselijke welzijn.
Dus ik ben niet boos op degene die me blokkeert omdat ik mijn grens aangeeft. Ik voel daar compassie voor. Ik ben wèl boos op de mensen achter deze systemen. En dat is gezonde boosheid. Boosheid die ‘NEE’ zegt en grenzen stelt.
Helaas zijn zóveel mensen bang gemaakt voor hun eigen boosheid omdat ze nooit mee hebben leren omgaan. Ouders en leraren die kinderen negeren, straffen, overrulen etc maken dat, net als circusdieren, we volgzame bange kuddedieren worden.
Door zelf de boosheid ‘slecht’ te maken, bypass je je eigen wilde en krachtige natuur! We zijn allemaal krachtige mensen die zijn gaan geloven dat we maar beter naar de leiders van dit hele circus kunnen luisteren. Of dit nu wanpresterende artsen zijn of malafide politici.
Ben maar niet boos. Je bereikt er toch niks mee. God lost het wel op. Love and light. Boosheid is een lage frequentie.
Boosheid is dan misschien wel een lagere frequentie dan vreugde, vrede en liefde, maar is wel de bodem waarop deze kunnen groeien. Als je je eigen boosheid en kracht kent en weet te channelen creëert dit namelijk een innerlijk gevoel van veiligheid. Zonder veiligheid kunnen we niet spelen of groeien.
Ook is boosheid een hogere trilling dan depressie of schaamte. Kortom: het heeft een functie!
Als je getriggerd raakt als iemand boos is, stel jezelf dan eens de vraag hoe het met je eigen boosheid zit. Mag dat deel er zijn als het nodig is of is er een angststemmetje dat het blokkeert? Bijv: ‘Het heeft toch geen zin.’ ‘Ik raak mensen kwijt als ik mijn boosheid uit.’ ‘Er volgen nare consequenties als ik mijn onvrede uit.’
Heilige boosheid is er om misstanden te adresseren. DIT IS NIET OK. Zo ga je niet met me om. Daar is het voor bedoeld.
Dit herstelt de gezonde autonomie en onze soevereiniteit als mens.
Ik gun het ons allemaal.
Chantalle