VERSCHRALING
Steeds meer als ik om me heen kijk...zie ik kaalheid/verschraling...er lijkt een tendens te zijn om alles wat natuur is met de grond gelijk te maken. Waar zijn de tuinen van weleer?
Waar we de bloemetjes plukten voor onze moeders? Waar de bloemetjes nog heerlijk geurden, de tuinen met liefde waren aangelegd en werden verzorgd?
Loop eens een rondje door je wijk en wat daarin opvalt is: de ene tuin is bestraat en een beetje opgeleukt met potten met gecultiveerde bloemen erin (uiteraard in het voorjaar volop te koop bij het tuincentrum).
Vervolgens loop je langs een kattenbaktuin: worteldoek als basis, met daar een bak grind op uitgestort. Sommige hebben nog een plant of bloempje in een bak staan, maar de meesten zijn gewoon kaal! Stuk voor stuk worden de tuinen ontdaan van hun natuur.
Wat is hier aan de hand? Wij zijn ook de natuur! Wat heeft ons zover daarvan afgebracht?
Vroeger mochten bladeren in de herfst gewoon blijven liggen. Nu wordt alles weggehaald: kaal, opgeruimd, schoon, leeg! Hebben we zo'n last van de (onze) natuur? Dat bomen zomaar mogen worden gekapt of verminkt? Ook al zijn ze nog gezond? Omdat er dingetjes uitvallen op onze auto's en de lak daar niet tegen kan? Ze in de weg staan?
En kijk eens hoe prachtig bomen zijn!!!!! Ze zijn de longen van de aarde en zorgen voor verkoeling en schoonheid. Mensen lijken afgesneden van de natuur. Er lijkt een onbewustheid op die verbinding te zitten (gevoelloosheid). Mensen ervaren de natuur als een last, maar ze zijn zelf de natuur, dat is het bizarre. Doordat ze die verbinding in henzelf missen, gaan ze zo met de natuur om. Mensen zijn totaal niet in verbinding met wie ze zijn.
Misschien zouden we de uitspraak "je bent wat je eet" door kunnen trekken: aan de tuinen kun je zien welke mensen er wonen?
Als ik zie dat een boom gemolesteerd wordt of gekapt, kan ik dat voelen! Het raakt mijn eigen wezen, het doet me pijn, het is mijn broeder of zuster. Door deze tendens zien we de aarde steeds meer verschralen. Hele bossen worden gekapt en veranderen in woestijnachtig gebied. Het wordt steeds heter op aarde...en geloof het of niet, het natuurbewustzijn - de deva's en de faunen - zijn de bouwers van het Leven! Het is kaalslag alom.
Je kunt het in de ALgeHELE materie doortrekken:
"Heb jij haren onder je oksels?" "Bah!"
"Heb jij een tuin?" "Geeft zoveel rotzooi!"
"Heb jij een senseo?" "Nee." "Oh, dat is zo handig, die moet je echt hebben!"
Leven, originaliteit, echtheid en magie verdwijnen in deze verschraling. Het wordt opgeslokt door de eindeloze grijsheid...de eenheidsworst.
Maar is dit het werkelijke leven? Is dit leven vanuit je ware kern, wie je bent? Want waar word je blij van? Is het niet zo dat mensen zich opladen in de natuur, het bos, de wateren, etc.? Laten we de natuur in ere herstellen! Maak van je tuin een Paradijs! Zodat we in Natuurlijke Weelde en Overvloed kunnen leven.
