“een ervaring van 2 schapen die hun kudde verlaten hebben
en die hun eerste stappen zetten in … Niemandsland?”
Bè: “Hallo Vrijheid!”
Bò: “ja hè, vind ik ook! Nu mogen we lekker doen wat we zelf
willen!”
Bè: “Weet je wat zo gek is?”
Bò: “Nou?”
Bè: “Toen ik nog deel uitmaakte van
de kudde wilde ik niets liever dan vrij zijn, onder het juk vandaan komen zodat ik mijn eigen beslissingen
zou kunnen nemen en mijn eigen weg zou kunnen
gaan...”
Bò: “Nou daar zijn we nu...en wat is er zo gek dan?”
Bè: “Ik probeer te bedenken wat ik
wil maar ik weet het niet zo goed...
Er is altijd
voor me gedacht en beslist...waar en hoe lang we ergens gingen grazen, dat het
tijd was om onze jasjes af te staan omdat het anders te heet zou worden, dat we
als het koud was
een warm onderkomen hadden...enzovoorts...”
een warm onderkomen hadden...enzovoorts...”
Bò: “ja en ook dat we onze melk moesten afstaan als we
kinderen hadden gekregen, en vervolgens
onze kinderen
ook nog werden afgenomen...
Bè: “:-(“
Bò: “Nu kunnen we het zelf uitmaken, we zijn op pad en
bekijken stap voor stap wat er op onze
weg komt en dan weten we vanzelf
wat we willen. Dat voel je. Als we honger hebben, eten we...Als we moe zijn,
zoeken we een plekje om te slapen. We voelen wat we nodig hebben en dat doen we
dan. Das toch simpel?!”
Bè: 'O ja, dat klinkt goed.”
