Volgen de Regeringen van de Natiestaten Allemaal een Genocide-Agenda?
Door: Julian Rose – 14 December 2023
Geen weldenkend, zelfrespecterend mens kan ontkennen dat er binnen de politieke instellingen die verantwoordelijk zijn voor het besturen van menselijke aangelegenheden vandaag de dag maar een heel klein deel van de individuen is die de verantwoordelijkheid voor de zorg voor medemensen en onze planeet bovenaan hun agenda hebben staan – als ze dat al doen.
Velen geloven nog steeds dat ‘democratie’ de beste oplossing is voor het besturen van burgers; dezelfde mensen geloven ook dat de politici die via nationale stemsystemen worden gekozen ‘dienaren van het volk’ zijn, omdat dat grondwettelijk is vastgelegd. Parlementsleden die verantwoordelijk zijn voor het afleggen van verantwoording aan degenen die hen hebben gekozen.
Maar ondanks het feit dat de grote massa van de bevolking zich vastklampt aan de droom van een wereld waarin democratie een vorm van bestuur betekent die ‘van het volk, door het volk, voor het volk’ is, is de werkelijkheid bij nader inzien precies het tegenovergestelde.
Die verleidelijke mannen en vrouwen die zichzelf vóór hun verkiezing afschilderen als redders en heiligen van hun gemeenschappen, veranderen in parasieten die zichzelf in dienst stellen van het programma van de globalistische schaduwregering zodra ze in functie worden gekozen.
En wat doen de kiezers hieraan?
Sommigen laten zich ontvallen dat zo’n toestand op de een of andere manier onvermijdelijk is ‘in deze corrupte wereld’. Anderen tonen hun ontzetting en verkondigen luidkeels dat ze bij de volgende verkiezingen op de oppositiepartij zullen stemmen (en precies hetzelfde resultaat zullen krijgen). Weer anderen proberen de realiteit helemaal te negeren en mompelen cynisch dat ze ‘in de toekomst helemaal niet meer zullen stemmen’.
Een zeer kleine minderheid houdt hun gekozen vertegenwoordigers ter verantwoording en eist dat ze zich houden aan het beleid dat ze voor de verkiezingen beloofd hebben te steunen. Niet dat een dergelijke vastberadenheid noodzakelijkerwijs het gewenste resultaat oplevert, maar het is op zijn minst eervol.
Het nettoresultaat van dit alles is dat parlementsleden, senatoren en congresleden, die allemaal in de eerste plaats bezig zijn met het maken van een succesvolle politieke carrière, zich onmiddellijk aansluiten bij het ‘partijprogramma’. Een van bovenaf opgelegde vaste agenda, gebaseerd op de wensen van de miljardairs die hun geld geven met de verzekering dat hun steun goed zal worden beantwoord.
Democratie in actie, begrijp je.
De man of vrouw van wie je dacht dat hij of zij op lokaal en regionaal niveau voor de belangen van het electoraat zou vechten, blijkt gewoon een marionet te zijn van degenen die hogerop in de politieke piramide zitten. De nieuwe parlementariërs, als ze dat nog niet wisten, komen er al snel achter dat de enige manier om hun politieke vooruitzichten in leven te houden is om de agenda van de partij te volgen en nooit uit de pas te lopen.
In het Verenigd Koninkrijk wordt elke intentie om af te wijken van de partijlijn begroet met de dreiging van ‘zweepslagen’, wat betekent dat je gedwongen wordt om te voldoen aan de wil van de leiders – of je wordt uit de partij gezet.
Nu we de in wezen tunnelvisie fixatie van onze partijpolitieke systemen begrijpen, kunnen we onze aandacht richten op de agenda van de mondiale schaduwmachtkern waar alles feitelijk om draait.
Voor degenen die niet volledig op de hoogte zijn van de motivatie van deze kleine, maar almachtige cabal – die liever in de schaduw blijft – is het een diepe schok om geconfronteerd te worden met het besef dat alles wat zichtbaar wordt uitgespeeld onder de overheersende invloed van globalisering, een bijbedoeling en schertsvertoning is voor iets aanzienlijk sinisterders dat is uitgebroed buiten het zicht en dus ‘uit het hoofd’ van de overgrote meerderheid van de wereldburgers, inclusief de meeste politici die zij kiezen.
We hoeven niet in te gaan op de details van wat de mainstream media ‘nepnieuws’ en ‘complottheorieën’ noemen. Degenen die dit artikel lezen zullen al meer dan bekend zijn met de steeds wanhopigere poging van de schaduwregering cabal – en dus ook de nationale regeringen die zij controleren – om degenen die gewapend zijn met de waarheid en de vastberadenheid om die bekend te maken in diskrediet te brengen – of in ernstige gevallen uit de weg te ruimen.
Iedereen die niet tot op het bot geschokt is door de gebeurtenissen in Gaza sinds 7 oktober, zal waarschijnlijk ook niet het belang inzien van het abjecte falen van nationale staten en hun regeringsvertegenwoordigers om uit hun politieke keurslijf te stappen en een land te hulp te schieten waarvan de in wezen weerloze burgers systematisch en wreed vermoord worden met duizenden tegelijk, in het volle zicht van iedereen met een scherm aan de muur van zijn huiskamer of bureau.
Voor de cabal draait het allemaal om ‘non-interventie’, omdat deze schimmige sekte de drijvende kracht achter de horror is en er een duister parasitair belang bij heeft om van de gevolgen te profiteren.
Het onvermogen of de weigering van naties en belangrijke woordvoerders om een gecoördineerd, internationaal humanitair standpunt in te nemen ten aanzien van deze holocaust, onthult een ononderbroken kettingreactie waarvan het begin kan worden teruggevoerd tot de parlementariër die ik eerder noemde, die er niet in slaagde zijn mannetje te staan en dus capituleerde voor de wil van hooggeplaatste boegbeelden om zijn allesoverheersende ambitie om zijn zo belangrijke carrière te bevorderen niet in gevaar te brengen.
Hier begint het afglijden naar slavernij en eindigt de ware uitdrukking van menselijke vrijheid; de aangeboren verantwoordelijkheid van de voelende, morele mens om te handelen voor waarheid en gerechtigheid – in plaats daarvan verdrongen door het narcistische verlangen om de eisen van een onverzadigbaar ego te voeden.
Zet dit nu eens tegenover de ambitie van de cultus aan de top van de piramide om de droom van de gefantaseerde ‘God-Koning’ bloedlijn uit te leven en ‘absolute macht’ te verkrijgen door ‘absoluut bezit’ – en de schakels in de ketting vallen op hun plaats.
Klaus Schwab’s proclamatie “Je zult niets bezitten en je zult gelukkig zijn” legt eenvoudigweg het programma bloot waarbij onze huizen en aanverwante bezittingen in beslag worden genomen in het belang van een totalitair regime dat zichzelf tot de enige autoriteit verklaart die in staat is om de hele planeet op één lijn te brengen met de ‘duurzame ontwikkelingsdoelen’ van de Great Reset en de Green New Deal.
Ironisch is de keuze van de term ‘duurzame ontwikkeling’ om de overname van de wereld te beschrijven door een kleine kliek psychopathische megalomanen, die het grote bedrog over de opwarming van de aarde ‘Netto Nul in 2050’ gebruiken om de handhaving van hun wereldwijde machtsgreep te authenticeren.
Maar het was ruim van tevoren bekend dat deze truc zeker zou werken, omdat minder grandioze versies al tientallen jaren – zo niet eeuwen – met succes zijn toegepast onder de formule ‘probleem, reactie, oplossing’. Verzin een crisis, lok een reactie uit en kom met een oplossing voor het probleem dat je hebt gecreëerd.
Hoeveel valse vlaggen door cabalisten zijn er alleen al in de afgelopen vijfentwintig jaar gebruikt om een vooraf geplande uitkomst te katalyseren?
Schwab, Gates, Soros, Rockefeller en Rothschild zijn het zichtbare einde van deze controle-agenda. Net als de wereldwijde instellingen zoals de Verenigde Naties, het Wereld Economisch Forum, de Wereldgezondheidsorganisatie en de Europese Unie. Dan zijn er nog de bankiers zoals Goldman Sachs, JPMorgan en Lehman Brothers die samenwerken met semi-geheime genootschappen zoals de Bilderberg Club, Trilaterale Commissie, Club van Rome en Chatham House.
Ook zichtbaar en trots op hun verpletterende financiële macht zijn vermogensbeheerders als BlackRock, Vanguard en UBS. Om nog maar te zwijgen van kolossen als het Military Industrial Complex en Silicon Valley.
Al deze zaken, en nog veel meer natuurlijk, zijn de uiterlijke materiële uitdrukking van een innerlijke drang om te domineren, en in het proces de natuurlijke orde te verpletteren die tot uitdrukking komt in ecologie, familie, gemeenschap, creativiteit, diversiteit en spiritualiteit.
Het antwoord op dit enorme conglomeraat van agressieve globaliseringsparasieten zijn de parlementen van de natiestaten, die hun schijnvertoning van democratisch bestuur en ‘goed beheer’ van nationale hulpbronnen opvoeren.
- Hebben zij een agenda die op enigerlei wijze los staat van de globalistische cabal?
- Staan ze op voor hun zogenaamde ‘democratische’ geloof in rechtvaardigheid, eer en fundamentele mensenrechten?
- Vechten ze om de onschendbaarheid van eigendom, privacy en menselijke waardigheid te beschermen?
- Verdedigen ze de rechten van hun kiezers op directe toegang tot betaalbaar, niet-gedenatureerd voedsel dat vrij is van gifstoffen en genetische vervormingen die door laboratoria zijn gemaakt?
- Geven degenen die in deze parlementen zitten een waardig voorbeeld door de manier waarop ze hun eigen leven leiden?
Afgezien van die paar individuen die vastberaden hun mannetje staan en hun ambtelijke plichten vervullen, is er werkelijk niets dat het gedrag en de houding van degenen in de regering onderscheidt van diegenen die vooroplopen in de globalistische verkrachting van de planetaire hulpbronnen van de mensheid en alle levensvormen die ervan afhankelijk zijn.
Uiteindelijk zijn ook zij agenten van de vernietiging, verontschuldigend en passief medeplichtig aan hun falen om een standpunt in te nemen tegen het verpletteren van iedereen die zich verzet tegen een leven in slavernij.
Wat zijn regeringen tegenwoordig eigenlijk?
Het zijn instellingen die de laffe schijn ophouden te beraadslagen over de voor- en nadelen van het aannemen van wat in werkelijkheid een van bovenaf opgelegde en geheime agenda is die de zaak dient van een ‘Grote Reset’ en een ‘Nieuwe Wereldorde’ die moet worden bestuurd door een gecentraliseerde AI-vorm van robotachtige technocratie.
Hand in hand met communicatie-industrie meesters in massahypnose, spinnen ze slavernij voor de cabal als ‘de goede werking van de samenleving’.
Overal ter wereld was de omgang van regeringen met Covid, op een paar uitzonderingen na, een collectieve overeenkomst om aan genocide te doen.
Is het dan verwonderlijk dat diezelfde regeringen zich verschuilen achter een sluier van samenspanning en weigeren actie te ondernemen om de massale genocide in Gaza te voorkomen?
Wij, de mensen, staan voor een buitengewone uitdaging om de controle over ons lot en uiteindelijk over onze planeet terug te nemen.
We moeten ons geen illusies meer maken over de rol van onze politieke instellingen. Ze zijn een gevaarlijke schijnvertoning; een duister hypocriet speelhuis waarvan de ijdelheid beladen spelletjes met democratie snel leiden tot een zelf veroorzaakte ineenstorting.
Het is zeker niet onze taak om te proberen ze te redden, maar om in plaats daarvan een gedurfde, frisse en inspirerende aanpak te kiezen die de beste kwaliteiten van het menselijk ras naar boven haalt, om zo door de dystopische matrix heen te breken en een echt gevoel van richting en doel in gang te zetten. Eén die in staat is om uit te stijgen boven de demonische krachten die ongegeneerd uit zijn op onze volledige verarming en deze uiteindelijk te overwinnen.
Julian Rose
Julian Rose is een biologische boer, schrijver, omroeper en internationaal activist. Hij is auteur van vier boeken waarvan het nieuwste ‘Overcoming the Robotic Mind’ een klaroengeschal is om weerstand te bieden aan de despotische overname van onze levens door de New World Order. Bezoek zijn website voor meer informatie www.julianrose.info
Vertaling: wakkeremensen.org