Kanaal: Sharon McErlane
“Gedurende deze periode van de Heilige Dagen hebben mensen de neiging om terug te kijken,” zeiden de Grootmoeders, “ze willen terugkijken.Ze willen andere momenten herinneren die ze hebben geïdealiseerd of waarover ze hebben gefantaseerd. Hoe het leven was toen….” zeiden ze, dramatisch gebarend met hun armen. “Hoeveel gelukkiger was ik toen…. Hoeveel gemakkelijker was het leven, hoe vredig, energiek, enz. Ik was toen...' Verbijsterd hun hoofd schuddend, zeiden de Grootmoeders: 'Mensen vertellen zichzelf zoveel dingen in deze verhalen uit het verleden.. Oh! De nostalgie!
‘Maar er is daar niets van de waarheid,’ zeiden ze met verbaasde blikken op hun gezicht. 'De waarheid leeft niet in herinneringen,' schudden ze hun hoofd, 'de waarheid leeft niet in het verleden. Herinneringen zijn slechts verhalen”, zeiden ze, “verhalen die je samenvoegt en jezelf vertelt…. opnieuw en opnieuw. Maar deze verhalen hebben geen leven in zich,” zeiden ze, “geen verrassingen, niets nieuws om je te laten zien.
'Je kunt niet achteruit gaan in het leven', zeiden ze. 'Je kunt nergens meer terug. Je kunt je alleen maar in deze nu-tijd storten en vanaf hier verder gaan op het ritme van het leven. Ze knikten mij bemoedigend toe en zeiden: ‘Volg het ritme van het leven en laat je erdoor meevoeren. Werkelijk”, zeiden ze, “dat is wat het is om te leven. Openhartig voor het leven en voor elkaar. Om nu echt te leven, om nu te leven – daarvoor ben je geboren.
“Als je morgenochtend wakker wordt,” zeiden ze, “vraag dan: ‘Wat brengt het leven mij vandaag? Wat is er hier bij mij op dit nu-moment?' En draai je dan om en zie dat onder ogen. Wees nieuwsgierig naar deze dag. Sta open voor wat er bij je aanwezig is. Dat is het leven”, zeiden ze. “Eer dat. Wat is hier nu bij jou?
“Vier tijdens deze feestdagen alsjeblieft dat je leeft. Vier dat je in deze tijd hier op aarde bent. Laat de nostalgie achter je met alle andere dode dingen en leg je hart hier en nu neer. Zet je hart in het middelpunt van je leven, laat je hart elk moment aanwezig zijn. En laat ons in uw hart bij u aanwezig zijn.
Begin nu,” zeiden ze, “en ga je gang en kus het verleden vaarwel!” Toen lachten ze en sloegen hun armen om me heen.
Een herinnering: deze berichten van de Grootmoeders worden via mij tot u gesproken. Neem deze alstublieft als uw 'cadeau', speciaal voor u.
Liefs, Sharon